Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 22

"อ้อ ที่แท้คือสุนัขเย่เซิ่งเทียนนี่เอง? ทันทีที่คุณเกิดมา แม่ของคุณก็ถูกชายชู้ทอดทิ้ง แล้วตอนนี้คุณยังกล้ามาขวางทางกูอีกหรือ?"

เมื่อผู้คนที่อยู่ด้านข้างเห็นคุณชายเฉินก็รีบหลีกทางทันที

เมืองเฉียนถัง นอกจากตระกูลหมิงแล้ว ยังมีหนึ่งอภิมหาอำนาจสี่ใหญ่หนึ่งมืดอีกด้วย

มีดนั้นหมายถึงตระกูลเฉิน

ตระกูลเฉินเริ่มจากธุรกิจที่ผิดกฎหมาย และเลี้ยงพวกอันธพาลโหดเหี้ยมไว้มากมาย

ว่ากันว่าถึงแม้ตระกูลเฉินจะไม่ใช่ตระกูลร่ำรวยที่สุดในเมืองเฉียนถัง แต่เป็นตระกูลแรกที่ไม่สามารถล่วงเกินได้อย่างแน่นอน

"ไอ้สุนัขสารเลว อาศัยว่าตนเองรับกระสุนแทนเจ้าเทพ! แล้วก็ให้ผมคุกเข่า ตอนนี้เจ้าเทพตอบบแทนบุญคุณของคุณหมดแล้วใช่ไหม?"

"ดูท่าทางคุณแล้ว จะมาประจบคนใหญ่คนโตที่นี่หรือ? และหาโอกาสที่จะทำให้ชีวิตเฟื่องฟูขึ้นไปชั่วพริบตาหรือ? คนอย่างคุณนั้นผมเคยเห็นมามากมายแล้ว"

เฉินเฟิงกล่าวเหยียดหยามและเอื้อมมือไปตบหน้าเย่เซิ่งเทียนเบา ๆ "เพื่อเห็นแก่ความเป็นเพื่อนร่วมชั้น ผมจะให้โอกาสคุณคุกเข่าและยอมรับผิด และต่อไปก็เป็นสุนัขรับใช้ผมด้วยความซือสัตย์ และผมจะไว้ชีวิตคุณ!"

เย่เซิ่งเทียนสะบัดมือออกและกล่าวอย่างเย็นชาว่า "ไสหัวออกไป"

"ไอ้สุนัขสารเลว ในเมื่อพูดด้วยดี ๆไม่ยอมทำตาม ก็คงต้องใช้กำลังบังคับ"

สีหน้าของเฉินเฟิงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และกล่าวด้วยความโมโหว่า "ไอ้สุนัขสารเลว ผมให้โอกาสคุณแล้ว แต่คุณไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี คุกเข่าลงแล้วเลียรองเท้าของผมให้สะอาด ผมยังสามารถไว้ชีวิตคุณได้"

หวางซีกลัวจะเกิดเรื่อง จึงดึงเย่เซิ่งเทียนและกล่าวว่า "พวกเราเข้าไปข้างในเถอะ"

เฉินเฟิงขวางหวางซีเอาไว้ กลืนน้ำลายและกล่าวว่า "ไม่คุกเข่าก็ได้ ภรรยาของคุณสวยขนาดนี้ ถ้านอนกับผมหนึ่งคืน ผมอาจพิจารณาไว้ชีวิตของคุณได้"

"คนที่ดูหมิ่นคุณเย่ ให้อภัยไม่ได้"

ทันใดนั้น มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมา แล้วเตะไปที่เข่าของเฉินเฟิง

กรอบแกรบ

ขณะที่เฉินเฟิงร้องเสียงดัง เข่าอีกข้างก็ถูกเตะจนกระดูกแตกหัก

ขาทั้งสองข้างของเขาเกือบจะหักในเวลาเดียวกัน และทันใดนั้นเขาก็คุกเข่าลงต่อหน้าเย่เซิ่งเทียน

คนรอบข้างต่างอกสั่นขวัญหาย

ไม่นึกว่าคุณชายเฉินจะถูกทำร้าย!

ใครกันแน่?

ช่างกล้าจริง ๆ ไม่กลัวตระกูลเฉินจะแก้แค้นคืนหรือ?

เวินเฉินนั่นเอง

มารับเย่เซิ่งเทียนโดยเฉพาะ

ขาทั้งสองข้างของเฉินเฟิงหัก และยังไม่ทันมองว่าใครเป็นคนที่ทำเตะขาตนเองจนหัก เขาด่าด้วยความเจ็บปวดว่า "แม่งฉิบหาย กล้าทำร้ายผม ผมจะฆ่าล้างตระกูลของคุณ ผมจะทำให้พวกคุณ ......"

เย่เซิ่งเทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า "ปากของเขาเหม็นเกินไป ไม่อยากเห็นเลือด"

เวินเฉินตบไปที่ปากของเฉินเฟิง ทำให้เฉินเฟิงไม่ทันได้พูดข่มขู่ เขากำลังจะอ้าปากและคายฟันที่เปื้อนเลือดออกมา แต่เวินเฉินปิดปากของเขาเอาไว้ แล้วบังคับให้เขากลืนเลือดและฟันลงไป

"คุณเย่บอกว่า ไม่อยากเห็นเลือด"

โหดเหี้ยมจริง ๆ

มีคนกลืนน้ำลายด้วยความสยดสยอง

เขาคือคุณชายใหญ่ตระกูลเฉินเชียวน่ะ แต่นึกไม่ถึงว่าจะถูกทำร้ายจนเป็นสภาพเช่นนี้

"เย่เซิ่งเทียน ผมผิดไปแล้ว ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วยเถอะ พวกเราเคยเป็นเพื่อนร่วมชั้นนะ"

ขณะนี้ เฉินเฟิงถึงได้รู้ว่าเป็นเลขาเวิน ดังนั้นเขาจึงเริ่มร้องไห้และเริ่มขอความเมตตา "เลขาเวิน ยกโทษให้ผมด้วย ผมผิดไปแล้ว ต่อไปผมจะไม่ด่าเย่เซิ่งเทียนอีกแล้ว ผมจะเลียรองเท้าให้เย่เซิ่งเทียน"

หลังจากนั้น เฉินเฟิงคลานไปเลียรองเท้าของเย่เซิ่งเทียน!

"คุณไม่คู่ควร"

เย่เซิ่งเทียนเตะเฉินเฟิงกระเด็นออกไป

เวินเฉินหันหน้าไปทางเย่เซิ่งเทียนด้วยความนอบน้อมว่า "เชิญคุณเย่ และคุณหวางซี"

เย่เซิ่งเทียนกล่าวกับหวางซีด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "ซีเอ๋อร์ พวกเขาเข้าไปข้างในกันเถอะ"

เฉินเฟิงที่ล้มอยู่บนพื้นและอาเจียนออกมาเป็นฟอง เมื่อเห็นว่าเวินเฉินแสดงความเคารพเย่เซิ่งเทียนเป็นอย่างมาก

เฉินเฟิงรู้สึกตกใจจนตัวสั่น

เวินเฉินเป็นบุคคลอันดับสองรองลงมาจากเจ้าเทพ เธอเคารพเย่เซิ่งเทียนมากขนาดนี้ หรือว่าบุญคุณที่เย่เซิ่งเทียนมีต่อเจ้าเทพนั้นยังใช้ไม่หมด?

เป็นไปไม่ได้!

ถึงแม้เฉินเฟิงจะเป็นเพลย์บอย แต่เขาไม่ได้เป็นคนโง่เขลา!

ถ้าหากเขาเป็นเจ้าเทพจริง ๆ เป็นไปไม่ได้ที่จะตอบแทนบุญคุณของเย่เซิ่งเทียนไปตลอด

งั้นมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียว!

เย่เซิ่งเทียนคือเจ้าเทพ! !

เฉินเฟิงตกใจจนหน้าขาวซีด นึกถึงจ้าวห้าวที่ถูกทำร้ายจนแขนขาหัก และน้องชายถูกฆ่าตาย แต่ตอนอยู่ในงานแต่งงานนั้นสายตาที่จ้าวห้าวมองเย่เซิ่งเทียนเป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและความเคารพ ทำให้เขาเข้าใจโดยสิ้นเชิง!

ตอนนั้นเขายืนอยู่ข้างจ้าวห้าว และรู้ถึงความหวาดกลัวในสายตาขอจ้าวห้าว!

ร่างกายของเฉินเฟิงสั่นเทาขึ้นมา