Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 223

"คุณ!!!"

โจวอู่รู้สึกโมโหมาก ใบหน้าชราของเขาแดงก่ำ!

เขาเป็นถึงท่านรองของตระกูลโจวที่มีความสัมพันธ์ที่ดีทั้งคนแวดวงใต้ดินหรือคนแวดวงบนดิน!

ตอนนี้ เขากลับถูกเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนหนึ่งตบหน้า! !

เขามีชีวิตอยู่สี่สิบกว่าปี นึกไม่ถึงว่าจะถูกเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนหนึ่งตบหน้า! !

อัปยศอดสู!!

อัปยศอดสูอย่างใหญ่หลวง! !

"ฟังไม่เข้าใจเหรอ?"

เย่เซิ่งเทียนตบหน้า โจวอู่อีกครั้ง โจวอู่ต้องการหลบเลี่ยง แต่เขาพบว่าตนเองไม่สามารถหลบได้ ราวกับว่าเขานั้นยื่นหน้าไปให้เย่เซิ่งเทียนตบโดยเฉพาะ

"คุณมันรนหาความตาย"

โจวอู่รู้สึกโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่เซิ่งเทียน

แม้แต่บอดี้การ์ดที่เขาคัดมาอย่างดี ยังถูกเย่เซิ่งเทียนทำร้านจนพิการในเวลาเพียงไม่กี่วินาที ถ้าเขากล้าตอบโต้ มันจะเป็นการรนหาความตาย

เพียะ! 

เย่เซิ่งเทียนไม่พูดอะไร และตบหน้าโจวอู่อีกครั้ง

ขณะนี้เย่เซิ่งเทียนเผด็จการ และเย็นชาเป็นอย่างมาก!

พลานุภาพของเขานั้นทรงพลังมาก เดิมทีบรรดาคนที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลโจวต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เมื่อพวกเขาเห็นสายตาของเย่เซิ่งเทียนแล้ว พวกเขาตกใจจนตัวสั่น และไม่กล้าออกหน้าแทน

สถานการณ์เช่นนี้ ใครออกหน้า คนนั้นต้องตาย!

ทำให้ทุกคนตกใจ! !

โดยเฉพาะเย่เซิ่งเทียนตบหน้าท่านรอง ทำให้ทุกคนไม่อยากจะเชื่อ

นั่นเป็นถึงท่านรองของตระกูลโจวและตอนนี้เขาถูกตบหน้าเหมือนลูกหมา!

คนคนหนึ่งสยบทุกคน! !

ที่นี่มีคนใหญ่โตอยู่ไม่น้อย

แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ!

หดหู่!

หดหู่เป็นอย่างมาก!

นี่เป็นการเหยียดหยาม!

นี่เป็นการไม่เห็นใครอยู่ในสายตา!

เผด็จการมาก จองหองมาก!

โจวอู่รู้สึกโมโหจนลนลานและกัดฟันกล่าวว่า "ฉันขอบอกเลยนะ คุณจบเห่แน่ คุณ........"

เพียะ! 

เย่เซิ่งเทียนตบหน้าเขาอีกครั้ง

"อย่า อย่าทำร้ายผมอีกเลย ผมคุกเข่า ผมคุกเข่า"

ใบหน้าชราของ โจวอู่บวมอย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้เขารู้สึกหวาดกลัว เขากลัวว่าถ้ายังไม่คุกเข่าอีก เขาจะถูกเย่เซิ่งเทียนตบจนตาย

นี่คือสามีของหวางซีใช่ไหม?

ได้ยินมาว่าเขาเป็นผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินไม่ใช่เหรอ?

หงเสี่ยวเหมยตกใจมาก เธอริษยาหวางซีมาโดยตลอด เมื่อเธอรู้ว่าสามีของหวางซีเป็นเขยแต่งเข้าที่ไร้ประโยชน์ ทำให้เธอรู้สึกว่าตนเองอยู่เหนือหวางซี ดังนั้นเมื่อเห็นหวางซี เธอจึงอยากจะสั่งสอนหวางซี

เธอจะให้หวางซีได้เห็นว่า ถึงแม้หวางซีจะสวย แต่แล้วไงล่ะ? ชีวิตความเป็นอยู่ของเธอสู้ตนเองไม่ได้! !

แต่ตอนนี้ เธอพบว่าตอนที่สามีที่ไร้ประโยชน์ของหวางซีโมโหนั้น มันน่ากลัวมาก!

เพียะ! 

ขณะที่หงเสี่ยวเหมยกำลังตกใจ เย่เซิ่งเทียนก็ตบไปที่ใบหน้าของเธอ

"คุณเอาความกล้ามาจากไหน? กล้าทำให้ภรรยาของผมอับอายขายหน้า? คุณแน่มากเหรอ? คุณมีชีวิตที่ดีมากเหรอ?"

เย่เซิ่งเทียนตบหน้า ซุนผิงอีกครั้ง "คุณคิดว่าตนเองเป็นใคร!"

"อย่าทำร้ายอีกเลย ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่กล้าแล้ว ฉันมันเลว ฉันมันไร้ยางอาย ฉันผิดไปแล้ว ปล่อยฉันไปเถอะ"

ซุนผิงคุกเข่าลงบนพื้นทันที กลัวจนฉี่ลาด กระโปรงสั้นของเธอเปียก มีกลิ่นปัสสาวะโชยออกมา

ไป๋เฉินและคนอื่น ๆ ต่างรู้สึกตกใจกลัว

เย่เซิ่งเทียนตบหน้าอย่างต่อเนื่อง!

ต่อหน้าคนมากมาย ไม่กลัวเพราะถือว่ามีคนหนุนหลัง!

ไม่เคยเห็นคนที่หยิ่งยโสเช่นนี้มาก่อน

"ขยะ!"

เย่เซิ่งเทียนกวาดสายตาไปทั่ว และทุกคนที่ถูกสายตาของเขามองนั้นก้มหน้าลง

ตอนนี้เขาเผด็จเป็นอย่างมาก และไม่มีใครกล้าทำอะไร

"ล้วนเป็นขยะ"

เย่เซิ่งเทียนหันหลังแล้วเดินไปหาหวางซี ขณะนี้ความเผด็จการและความโหดเหี้ยมทั้งหมดกลายเป็นความอ่อนโยน และกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "ซีเอ๋อร์ พวกเราไปกันเถอะ สถานที่แบบนี้ไม่คู่ควรให้คุณมา"

หวางซีพยักหน้า แล้วจับมือเย่เซิ่งเทียนด้วยความประหม่า

ตอนนี้ผู้รับผิดชอบของสวรรค์บนดิน ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และแอบเช็ดเหงื่อเย็น

นั่นคือเจ้าเทพเชียวน่ะ นึกไม่ถึงคนโง่เขลาเหล่านี้จะกล้าล่วงเกินเจ้าเทพ

ไม่เห็นหรือว่าผมยังไม่กล้าเดินออกไปเลย

ก่อนที่จะล่วงเกินคน ต้องตรวจสอบให้ดีเสียก่อน พวกคุณสมควรถูกจัดการ