ตุ๊บ!
หวางเปียว หลี่หลานและคนอื่น ๆ ต่างตกตะลึง
ไม่อยากจะเชื่อ!
มันเหลือเชื่อ!
ไม่คิดว่านายหญิงใหญ่จะคุกเข่า! !
สิ่งนี้ต้องไม่ใช่ความจริง
มันเป็นไปได้อย่างไร?
คงจะเป็นความฝัน
หวางเปียวบีบต้นขาของเขาอย่างแรง
ซู่
เจ็บมาก
เป็นความจริง
คุณย่าคุกเข่าลงจริง ๆ คุกเข่าอ้อนวอนหวางซี!
นี่......
หวางเปียวกล่าวว่า "คุณย่า......"
หวางเอี๋ยนกล่าวว่า "หวางซี คุณนั้นไร้คุณธรรมและจริยธรรม กล้าให้คุณย่าคุกเข่าหรือ?!"
เย่เซิ่งเทียนกล่าวอย่างเย็นชา "ถ้าต้องการให้ตระกูลหวางล้มละลาย พวกคุณก็ไม่ต้องคุกเข่า"
"คุกเข่าลงแล้วขอโทษ""
นายหญิงใหญ่หวางออกคำสั่ง
หวางเปียวและหวางเอี๋ยนกัดฟัน
คุกเข่าต่อหน้าหวางซี
แววตาเต็มไปด้วยความแค้น!
ถึงแม้พวกเขาจะไม่พอใจมาก แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น
ถ้าไม่คุกเข่า หวางซีก็จะไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ และตระกูลหวางจะต้องล้มละลาย
"น้องหวางซี พวกเราผิดไปแล้ว"
หวางซียิ้มด้วยความเศร้า "คุณย่า คุณถือว่าฉันเป็นหลานสาวจริง ๆ หรือ? เพื่อครอบครัวของลุงใหญ่ ตอนนั้นคุณย่าช่วยลุงใหญ่บีบบังคับพ่อออกไปจากตระกูล และตอนนี้คุณเต็มใจที่จะคุกเข่าให้ฉัน......ฮ่าฮ่า คุณลุกขึ้นเถอะ นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะช่วยตระกูลหวาง"
นายหญิงใหญ่หวางลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว รีบคว้าข้อมือของหวางซี และกล่าวด้วยความร้อนใจว่า "คุณโทรศัพท์ไปหาเจ้าบ้านจ้าวตอนนี้เถอะ"
หวางเปียวและหวางเอี๋ยนลุกขึ้นเช่นกัน เย่เซิ่งเทียนกล่าวเยาะเย้ยว่า "ถ้ากล้าลุกขึ้น ตระกูลหวางจะล้มละลายตอนนี้เลย"
ทั้งสองคนรู้สึกโมโหมาก
พวกเขาจ้องเย่เซิ่งเทียนอย่างดุดัน
เย่เซิ่งเทียนกล่าวราบเรียบ "ผมชอบเห็นท่าทางที่พวกคุณอยากจะฆ่าผมแต่ทำอะไรไม่ได้"
"เย่เซิ่งเทียน แม่งฉิบหายอย่าผยองนัก ต้องมีวันที่คุณต้องร้องไห้! หวางซี คุณมันไร้คุณธรรมและจริยธรรม แล้วยังกล้าให้คุณย่าคุกเข่า ผม........"
เย่เซิ่งเทียนตบไปที่หน้าของหวางเปียว "ตบหน้าตนเองร้อยครั้ง ยอมรับผิดและขอโทษด้วย"
หวางเปียวกล่าวด้วยความโมโหว่า "เย่เซิ่งเทียน อย่ารังแกคนมากจนเกินไป!"
เย่เซิ่งเทียนกล่าวราบเรียบว่า "ถ้าไม่ต้องการให้ตระกูลหวางล้มละลาย ก็ปฏิบัติตามที่ผมบอก"
"คุณย่า"
หวางเปียวโกรธจนตัวสั่น
นี้เป็นความอัปยศอย่างยิ่ง
เขาเกิดมาจนโตขนาดนี้ และนี่เป็นครั้งแรกที่ถูกคนเหยียบหยามมากขนาดนี้
"ตบ"
แววตาของนายหญิงใหญ่หวางฉายแววดุร้าย
เพี๊ยะ
หวางเปียวตบหน้าตนเอง
เย่เซิ่งเทียนกล่าวช้า ๆ ว่า "ยังแรงไม่พอ แรงอีก"
หวางเปียวกัดฟัน ดวงตาของเขาแดงก่ำ
เพี๊ยะ
เขาตบหน้าตนเองอย่างแรง หลังจากตบไปหลายครั้ง ใบหน้าของเขาชา และเลือดออกจากมุมปาก
ดวงตาของเขานั้นเคร่งขรึมและโกรธแค้น
ไม่ช้าก็เร็วความเกลียดชังนี้จะถูกส่งกลับไปยังเย่เซิ่งเทียนและหวางซี
"หวางซี ขอโทษด้วย ผมเป็นคนปากเสีย ผมไม่ควรด่าคุณ"
เพี้ย เพี้ย เพี้ย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Mars เจ้าสงครามครองโลก
เนื้อเรื่องน่าจะต่อได้อีกนะรีบจบไปหน่อย มีหลายปมเลย ปกแรกเย่หลงตายรึยัง ปมที่2ซือซือทำไม่ถึงลืมเรื่องที่เกิดขึ้น ปมที3หวางซีเป็นสเก็ดวิญาณของใคร หายไปไหนทำไมเห้ยซูหลิงถึงหาเจอ ปมที่4หมิงหยูเลยลูกชายจะช่วยแทบตายไม่กล่าวถึงเลยคือคาฝจมากคนแต่งน่าจะแต่งต่อได้อีกพันตอน...
ฟ้าสยบทำไม่ไม่ช่วย...
ตั้งแต่โดนวางยา..จนถึงตอนเย่เซิงเทียนดูโง่ๆเลย...
เจ้าเทพอะไรดูโง่จัง..โดนจูงจมูกเหนื่อยใจกับคนแต่ง...