นายหญิงใหญ่หวางดูหวาดกลัว เหมือนกับเห็นปีศาจ ใบหน้าซีดเผือด บนใบหน้าแก่ ดูเหมือนไม่สามารถแสดงความหวาดกลัวออกมาได้
นั่งลงบนพื้นในทันที ราวกับกระดูกทั้งหมดในร่างกายถูกดึงออกไป
คนทั้งคนก็เซื่องซึม ก็เหมือนกับคนไร้ความสามารถไม่ได้เรื่อง!
"แก แก แก......"
นายหญิงใหญ่หวางกลัวจนคลานไปข้างหลัง เหมือนกับหมาแก่ที่ตกใจกลัวเสือโคร่ง ไม่มีความมั่นใจด่าสาปแช่งอย่างโหดร้ายอย่างเมื่อกี้นี้เลย
"ฉันผิดแล้ว ฉันผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้ว เย่เซิ่งเทียน ไม่สิ เจ้าเทพ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่กล้าอีกแล้ว ไม่กล้าอีกแล้ว อย่าฆ่า อย่าฆ่าฉัน"
นายหญิงใหญ่หวางก็คลานกลับมา คุกเข่าตรงหน้าของเย่เซิ่งเทียน ก้มคารวะอย่างไม่หยุดหย่อน
แตกต่างราวกับคนละคน จากแม่ผู้มียศถาบรรดาศักดิ์ที่เคร่งขรึมน่าเกรงขามเหมือนเมื่อก่อนนี้อยู่ดีไม่ว่าดีก็ให้ทั้งครอบครัวของหวางซีนอนข้างถนน
เย่เซิ่งเทียนกลับหลีกเลี่ยงทิศทางการคุกเข่าของเธอ และพูดอย่างเยือกเย็นว่า: "ตอบคำถามของฉันตามความจริง ตอบถูก ฉันจะให้ความสุขกับพวกเขาทั้งคู่ ตอบผิด พวกเขาก็จะถูกทรมานตลอดชีวิต"
"ฉันพูด ฉันพูด สิ่งที่ฉันรู้จะต้องพูดอย่างแน่นอน"
นายหญิงใหญ่หวางกรีดร้องอย่างรีบร้อน
เย่เซิ่งเทียนถามอย่างเฉยเมยว่า: "อย่างแรกเลย ปีนั้นซีเอ๋อร์โดนคุณรังแกมีคนยุยงหรือเปล่า? อย่างที่สอง ซือซือถูกหวางฟางทารุณมีคนยุยงหรือเปล่า? อย่างที่สาม บริษัทของพ่อตาฉันถูกพวกคุณยึดไปมีคนบงการหรือเปล่า?"
นายหญิงใหญ่หวางท่าทางหวาดกลัว!
ยังไม่ได้พูดอะไร ทั้งร่างกายก็เริ่มสั่นสะท้านขึ้นมา
จ้องมองไปที่เย่เซิ่งเทียนด้วยความกลัวอย่างยิ่ง: "นาย นายรู้ได้ยังไง นายรู้ได้ยังไง"
เย่เซิ่งเทียนสูดหายใจเข้าลึกๆ เดือดเป็นฟืนเป็นไฟ และพูดด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย: "อย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย! ใครกัน!"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Mars เจ้าสงครามครองโลก
เนื้อเรื่องน่าจะต่อได้อีกนะรีบจบไปหน่อย มีหลายปมเลย ปกแรกเย่หลงตายรึยัง ปมที่2ซือซือทำไม่ถึงลืมเรื่องที่เกิดขึ้น ปมที3หวางซีเป็นสเก็ดวิญาณของใคร หายไปไหนทำไมเห้ยซูหลิงถึงหาเจอ ปมที่4หมิงหยูเลยลูกชายจะช่วยแทบตายไม่กล่าวถึงเลยคือคาฝจมากคนแต่งน่าจะแต่งต่อได้อีกพันตอน...
ฟ้าสยบทำไม่ไม่ช่วย...
ตั้งแต่โดนวางยา..จนถึงตอนเย่เซิงเทียนดูโง่ๆเลย...
เจ้าเทพอะไรดูโง่จัง..โดนจูงจมูกเหนื่อยใจกับคนแต่ง...