Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 324

คือตระกูลเย่!!

คือ ตระกูลเย่

ที่แท้ เบื้องหลังทั้งหมดนี้ ก็คือตระกูลเย่

เย่เซิ่งเทียนยิ้ม

นั่นคือแสยะยิ้ม คือยิ้มอย่างขมขื่น เป็นรอยยิ้มน่าเศร้ารอยยิ้มสิ้นหวังรอยยิ้มเสียใจและรอยยิ้มอ้างว้าง

เต็มไปด้วยความโกรธ และพุ่งใส่หน้าอก!

แต่ว่า สุดท้าย ทุกอย่างก็กลายเป็นความโศกเศร้าเล็กน้อยในดวงตา

เหอะๆ ตระกูลเย่!

ตระกูลเย่!!

เขาคิดว่า เขาคิดว่าตระกูลเย่ แค่ตั้งแง่กับตัวเองเท่านั้น แค่อยากใช้เลือดของตัวเองไปช่วยชีวิตลูกชายคนนั้นของเย่ห้าว!!

เขาคิดว่า เขาคิดว่าตระกูลเย่ ต่อให้ไม่มีที่สำหรับลูกนอกสมรสอย่างตัวเองคนนี้ ก็เป็น ก็เป็นเพราะว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ ทำให้ตระกูลเย่รู้สึกว่าไม่มีเกียรติ

เขาคิดว่า ระหว่างตัวเองและตระกูลเย่ เกิดความโกรธแค้นเพียงเพราะเรื่องของแม่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น!

แต่ว่า ตอนนี้เขาถึงได้รู้ว่า ตัวเองผิดได้อย่างไม่น่าให้อภัยมากแค่ไหน!! น่าหัวเราะมากแค่ไหน!!

สิ่งที่เขาคิดว่า เป็นเพียงแค่เขาคิดว่า!

ตระกูลเย่ ไม่เคยตั้งใจที่จะให้เขาอยู่อย่างสบาย!!

ตระกูลเย่ ขนาดภรรยาที่ตั้งท้องของตัวเองก็ไม่เว้น ขนาดลูกสาวไม่ถึงสามปีของตัวเองก็จะกำจัดให้สิ้นซากอย่างรวดเร็ว! หลังจากที่พ่อตาช่วยชีวิตซือซือ ตระกูลเย่ยังคงไม่ยอมวางมือยุติเรื่องราว กลับยุยง ให้ไปทารุณซือซือ!!!

เหอะๆ ตระกูลเย่!

ตระกูลเย่!!!!

เต็มไปด้วยความโกรธ แผดเสียงคำรามออกมาอย่างไร้เสียง!

ความโกรธ แผดเสียงคำรามอยู่ในใจ ราวกับมังกรโกรธ!

เขา แค่ลงโทษหงหยวนหลายครั้ง ไม่ได้ฆ่าเขา! ขณะตอนที่เย่หยุนทำให้ตัวเองอับอายขายหน้า ตัวเองก็เพียงแค่ตบหน้าเธอหนึ่งฉาด เพียงแค่สั่งสอนเธอ ตักเตือนพวกเขา อย่ามายุ่งกับตัวเอง!!

ฉัน เมตตาต่อพวกแก แต่พวกแก กลับทำได้โหดร้ายขนาดนี้ เด็ดขาดขนาดนี้!!!

พวกแก เลวระยำเยี่ยงหมา!!!

เย่ห้าว แกจะยอมรับฉันไม่ได้ขนาดนี้เลยเหรอ?!! แกก็อยากให้ฉันตายขนาดนี้เลยเหรอ?!! แกก็อยากจะทรมานฉันมากขนาดนี้เลยเหรอ?!!

เย่ห้าว ปีนั้นแกเป็นคนผิด!! แกเป็นคนหลอกแม่ของฉัน!!

เย่ห้าว พวกเราสองแม่ลูกออกจากเมืองหลวง ไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับตระกูลเย่ของแกแล้ว? แกยังบีบคั้นคนขนาดนี้ ต้องการฆ่าให้หมดเลยเหรอ!!

เย่ห้าว!!! ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉันเย่เซิ่งเทียน ไม่ยอมรับพ่ออย่างแกอีก!!

เย่ห้าว!!! ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ระหว่างพวกเรา เหลือไว้เพียงความโกรธแค้น!!!

ไม่ตายไม่ยุติ!!

เย่เซิ่งเทียนกำหมัดแน่นๆ ฝ่ามือถูกเล็บจิกจนเป็นแผล เจ็บปวดแทงใจมาก ก็ไม่สามารถข่มกลั้นความเจ็บปวดในใจไว้ได้!

"เจ้าเทพ คุณปล่อยฉันไปเถอะ ฉันผิดไปแล้ว ฉันรู้ว่าผิดแล้ว ตอนนี้ฉันรู้ตัวว่าผิดไปแล้วจริงๆ ฉันถูกหงหยวนหลอก ขอร้องคุณได้โปรดฉันไปเถอะ"

นายหญิงใหญ่หวางโขลกหัวจนแตกแล้ว เธอเสียใจมาก ทำไมก่อนหน้านี้ไม่ทำดีกับหวางซีและซือซือหน่อย แม้ว่าจะเพียงแค่เล็กน้อย เธอก็มีเหตุผลทำให้เย่เซิ่งเทียนช่วยเหลือตระกูลหวางได้

เธอเสียใจมาก ทำไมตอนที่ตระกูลจ้าวมอบคฤหาสน์ให้กับหวางซี ไม่ได้เปลี่ยนแปลงท่าทีต่อหวางซี

เธอเสียใจมาก ทำไมหลังจากที่เย่เซิ่งเทียนและหวางซีแต่งงานกัน เลอะเลือนขนาดนั้น ไม่ได้ครุ่นคิดปะติดปะต่อในนั้นอย่างจริงจัง

เมื่อกี้นี้เอง ก่อนที่เย่เซิ่งเทียนจะมาถึง ในใจของเธอเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง โดยคิดว่าทั้งหมดนี้เกิดจากการปกปิดตัวตนของเย่เซิ่งเทียน!

แต่ว่าตอนนี้ เธอเสียใจมากจริงๆ เธอนึกถึงก่อนหน้านี้เย่เซิ่งเทียนบอกว่าเขาเป็นจ่งตู แต่เธอไม่เชื่อ

เมื่อเธอนึกถึงเรื่องราวในอดีต ถึงได้พบว่า เย่เซิ่งเทียนไม่เคยปกปิดตัวตนของเขามาก่อน เป็นตัวเอง ที่เลอะเลือนเกินไป ไม่เคยเชื่อมาก่อน

เธอยังคิดว่า เย่เซิ่งเทียนไม่มีทางรู้ความจริงในปีนั้น ไม่มีทางฆ่าเธอ

แต่เมื่อรู้ว่าช่วงเวลานี้มาถึง เธอถึงได้พบว่า ตัวเองโง่มากแค่ไหน! เย่เซิ่งเทียน อยากจะสืบเรื่องราวในปีนั้น ง่ายดายมาก เพียงแค่ว่าก่อนหน้านี้เขาไม่ได้สังเกตเห็น

"ฉัน ให้โอกาสคุณนับครั้งไม่ถ้วน ให้โอกาสตระกูลหวางนับครั้งไม่ถ้วน!!!"

"ฉัน เห็นแก่ว่าคุณเป็นคุณย่าของซีเอ๋อร์ ตระกูลหวางเป็นบ้านแม่ของซีเอ๋อร์ ให้โอกาสคุณอยู่เสมอ ให้โอกาสพวกคุณได้สำนึก!"

"แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาก่อนหน้านี้ ฉันยังให้โอกาสตระกูลหวางของพวกคุณ หวังว่าพวกคุณจะรู้จักความผิดพลาดของตัวเอง ขอโทษแม่ยายของผมและซีเอ๋อร์อย่างจริงใจ ฉันก็ไม่ถือสา แล้วยกโทษให้พวกคุณ!!"

หัวใจของเย่เซิ่งเทียน เย็นราวกับเหล็ก เย็นราวกับน้ำแข็ง รังสีอำมหิตโหมทำลาย ราวปีศาจราวกับเทพ น้ำเสียงสงบนิ่ง

"ตอนนี้ ฉันถึงได้รู้ว่า ฉันผิดได้ไม่น่าให้อภัยมากแค่ไหน!!"

"ฆ่าพวกแกหมื่นครั้งพันครั้งก็ไม่หายแค้น!!"

"แกสมควรตาย ตระกูลหวาง ก็ยิ่งสมควรตาย!!"