Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 337

เย่เซิ่งเทียนรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยเกินไป เปลือกตาหนักเกินกว่าจะเปิดขึ้นได้

เขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้นอนหลับสบายมาเป็นเวลานานมาก

ตอนนี้ เขาอยากนอนหลับสบาย หลับไปจนวันสิ้นโลก โดยไม่ต้องสนอะไร ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง

เพียงแค่อยากนอนแบบนี้ และพักผ่อนให้เต็มที่ครั้งหนึ่ง

ในที่มืดมิด

เย่เซิ่งเทียนได้ยินเสียงร้องไห้อ่อนเยาว์อย่างคลุมเครือ

"พ่อค่ะ พ่อค่ะ......."

เย่เซิ่งเทียนรู้สึกหงุดหงิดโดยไม่มีเหตุผล น่ารำคาญมาก เด็กบ้านี่ อยากนอนหลับสบายหน่อยก็ไม่ได้!

ได้เวลามอบชีวิตวัยเด็กที่สมบูรณ์ให้กับเธอแล้ว!

ในเวลานี้ เขาก็ได้ยินเสียงร้องไห้อีก

"ที่รัก ที่รัก......."

"เซิ่งเทียน เซิ่งเทียน......."

น่ารำคาญเกินไปจริงๆ อยากนอนหลับอย่างสงบสุขก็ไม่ได้ เสียงดังอะไรกัน

เย่เซิ่งเทียนถูกรบกวนจนปวดหัว และพยายามลืมตาอย่างไม่เต็มใจ

แต่เปลือกตาหนักอึ้งเกินไป ลืมตาหลายครั้งก็ลืมขึ้นไม่ได้

"พ่อค่ะ พ่อค่ะ พ่อไม่เอาซือซือแล้วเหรอ? ฮือๆๆ พ่อค่ะ พ่ออย่าตายนะ ซือซือไม่อยากให้พ่อตาย พ่อสัญญากับหนูว่าจะปกป้องหนูและแม่ จะพาหนูไปทานของอร่อย"

"พ่อ ไอ้คนหลอกลวง พ่อหลอกคน พ่อไม่ฟื้นขึ้นมา ซือซือไม่ชอบพ่อแล้ว พ่อค่ะ ฮือๆๆ......."

"ที่รัก นายตื่นขึ้นมาสิ ครอบครัวของพวกเราเพิ่งจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา พวกเราเพิ่งจะมีชีวิตที่ดี นายจะทิ้งฉันกับลูกจริงเหรอ? ที่รัก นายตื่นขึ้นสิ สัญญาที่นายให้ไว้กับฉันยังไม่เป็นจริง นายยังไม่ได้พาฉันไปท่องเที่ยวทั่วโลก นายฟื้นขึ้นมาสิ นายจะผิดสัญญาไม่ได้ ฉันไม่ยอมให้นายจากฉันและลูกไป เย่เซิ่งเทียน นายรีบฟื้นขึ้นสิ นายอยากแก้แค้นให้คุณแม่ไม่ใช่เหรอ"

"เซิ่งเทียน ไม่ต้องนอนแล้ว ลูกลืมตาขึ้นมามองพวกเรา เมื่อก่อนแม่ไม่ดีเอง ชอบใช้อารมณ์กับลูก อันที่จริงในใจของแม่รู้สึกผิดมาก ลูกเป็นเด็กดี พวกเราทั้งครอบครัวผ่านความยากลำบากมามากขนาดนี้ ในที่สุดก็ผ่านพ้นปัญหาไปก็มีสิ่งดีๆเกิดขึ้นสักที ลูกจะทิ้งพวกเราไปได้ยังไง"

เสียงร้องไห้ของซือซือ หวางซีและแม่ยาย ทำให้เย่เซิ่งเทียนไม่สามารถที่จะนอนต่อไปได้

เฮ้อ

ทำให้คนปวดหัวจริงๆ ฉันจะนอน พวกคุณก็เหมือนกับลาชั่วนิรันดร ถึงขนาดนั้นเชียวเหรอ?

ไม่ตายก็ถูกพวกคุณรบกวนจนตายแล้ว