Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 338

เย่เซิ่งเทียนตกตะลึงชั่วขณะหนึ่ง ถึงได้ตอบสนองต่อสิ่งที่ซือซือพูด ดวงตาก็เบิกกว้างในทันที

เด็กบ้านี่ พูดอะไรน่ะ ลูกก็รู้แต่จะกินโต๊ะจีนอย่างเดียว!

แก้วตาดวงใจนี้เกรงใจขนาดนี้เนี่ย

เย่เซิ่งเทียนไม่พอใจ ทำไมลูกสาวคนนี้ถึงได้ไม่น่ารักเลยนะ

หวางซีก็รู้ตัว หิ้วซือซือมา และตีก้นสองครั้งอย่างแรง

ซือซือร้องไห้ได้เสียงดังมาก

"งั้นพวกเราออกไปก่อน พวกคุณคุยกันก่อน"

หวางซีเช็ดน้ำตา อุ้มซือซือ และให้เวลากับหร่วนซื่อสงและคนอื่นๆ

ในใจของเย่เซิ่งเทียนเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด และพูดว่า: "พวกเราค่อยคุยกันทีหลัง"

หลังจากที่หวางซีอุ้มลูกสาว ออกไปกับหลี่หลาน ไจ่เซี่ยงหร่วนซื่อสงกับกัวปิงผู้บังคับกองพลอาวุธและคนอื่นๆ ถึงได้ก้าวเข้ามา และถามไถ่อาการของเย่เซิ่งเทียน

หัวเวิ่นยีพูดอย่างโกรธเคือง: "พวกแกแม่งจะทำให้อาจารย์ของฉันเหนื่อยตายเลยเหรอ? ไสหัวออกไปให้พ้นซะ อาจารย์หญิงและอาจารย์น้องของฉันก็ไม่ได้คุยเลย พวกแกเป็นใคร"

หร่วนซื่อสงและกัวปิงทำอะไรไม่ถูก แต่เวลาไม่รอใคร เย่เซิ่งเทียนหมดสติไปสิบวัน และเกิดการเปลี่ยนแปลงแล้ว

เย่เซิ่งเทียนโบกมือ และไม่ได้สนใจ

ดวงตาของหัวเวิ่นยีแดงก่ำ และกัดฟันพูดด้วยความแค้น: "อาจารย์ ตระกูลโจวยังมีคนหนีรอดไปได้เหรอ? ตระกูลหลี่ไม่รู้จริงๆหรือว่าแกล้งทำเป็นไม่รู้!"

ช่วงนี้หัวเวิ่นยีถึงได้รู้ว่า เกิดเรื่องขึ้นกับตระกูลฟาง

ก่อนหน้านี้หลังจากที่เย่เซิ่งเทียนมอบหนังสือทางการแพทย์ให้กับเขา เขากลับไปก็จำศีลถ้าไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับเย่เซิ่งเทียน เขาไม่มีทางออกศีลด้วยซ้ำ

ปรากฏออกศีลถึงได้พบว่า เกิดเรื่องขึ้นกับตระกูลฟาง

เพื่อนสนิทหลายปีถูกฆ่าอย่างโหดเหี้ยม ตอนนี้แม้แต่ฟางหยวนก็หายตัวไป

เขาเองก็ไม่มีลูกชายและลูกสาวมาทั้งชีวิต ก็ได้ถือว่าฟางหยวนเป็นลูกสาวของตัวเองมานานแล้ว ตอนนี้ฟางหยวนถูกโจวอู่ของตระกูลโจวทำให้บ้านแตกสาแหรกขาด เขาจะกล้ำกลืนความแค้นนี้ได้ยังไง!

"ตระกูลโจวถูกทำลายไปแล้ว ทางตระกูลหลี่นั้นนายไม่ต้องไปยุ่ง"

เย่เซิ่งเทียนพูดประโยคหนึ่ง และมองไปทางหร่วนซื่อสงกับกัวปิงและคนอื่นๆ: "ว่ามา เกิดอะไรขึ้น"

หร่วนซื่อสงขมวดคิ้วพูดว่า: "เทพสงครามของประเทศนัมเบอร์วันพร้อมกับเทพสงครามหลายคนทางยุโรปนั้น เข้ายึดดินแดนลึกลับที่9ในแอฟริกาและดินแดนลึกลับที่17ในทวีปแอนตาร์กติกา......."

หัวเวิ่นยีพูดอย่างเย็นชาว่า: "พวกแกทำบ้าอะไรกัน! ต้องให้อาจารย์ของฉันออกโรง พวกแกมีประโยชน์อะไร! ประเทศนี้เป็นของอาจารย์ฉันคนเดียวหรือ? อาจารย์ของฉันเป็นขุนหลวงเหรอ? อาจารย์ของฉันเป็นพ่อของพวกแกเหรอ? อะไรก็ต้องให้อาจารย์ของฉันออกหน้า?"

คำถามของหัวเวิ่นยี ทำให้ทุกคนในที่นี้ก้มหน้าก้มตาด้วยความอับอาย

เย่เซิ่งเทียนหมดสติไปสิบวัน ดินแดนลึกลับหลายที่เกิดปัญหา แม้ว่าในนั้นจะมีเหตุผลหลายสิ่งหลายอย่าง แต่ก็ยังแสดงให้เห็นว่า ความสามารถในตอนนี้ของพวกเขายังไม่ถึงระดับนั้น

กัวปิงกล่าวอย่างขมขื่น: "ทางพวกเรานี้ ผู้แข็งแกร่งระดับเทพสงคราม ยังน้อยเกินไป และต้าเซี่ยของพวกเรา ตกเป็นเป้าหมายของอีกฝ่ายเสมอ ตอนที่เจ้าเทพออกบัญชาการด้วยตัวเอง ไม่มีใครกล้าลงมือ แต่เจ้าเทพปรากฏตัวก็เกิดการเปลี่ยนแปลง กำลังคนของทางพวกเรานี้ก็ยังไม่พอ"

"งั้นพวกแกก็เศษสวะเกินไปแล้ว พวกแกไร้ประโยชน์!"

หัวเวิ่นยีพูดอย่างไม่เกรงใจเลยสักนิด ในใจของเขาก็โกรธอยู่แล้ว ตอนนี้ก็โกรธมากขึ้น

หร่วนซื่อสงถอนหายใจ และพูดว่า: "เส้นสนกลในต้าเซี่ยของพวกเรายังบอบบางเกินไป พวกเรากำลังเสริมความแข็งแกร่งในด้านการฝึกนี้"

เย่เซิ่งเทียนไม่ได้สนใจการทะเลาะของพวกเขา และพูดอย่างราบเรียบว่า: "ใครเป็นคนลงมือ?"

หร่วนซื่อสงส่งมอบรายชื่อให้ฉบับหนึ่ง เย่เซิ่งเทียนไม่ได้ดูด้วยซ้ำ โยนให้กับเหลิ่งเจว๋ซื่อจ้านอู๋ซวงและเซียวเจิ้นกั๋วทั้งสามคน และพูดอย่างเย็นชาว่า: "คนในนั้น ฆ่าให้หมด ฉันให้เวลาพวกนาย 5 วัน"

สีหน้าของทั้งสามดูน่าเกรงขาม และพูดว่า: "น้อมรับคำสั่งของเจ้าเทพ!"