ตูม!
เมื่อได้ยินคำพูดของคุณหมอ สองสามีภรรยาประธานหยูราวกับฟ้าผ่าลงกลางศีรษะ สมองว่างเปล่า!
เขาคิดว่า ชายหนุ่มเพียงแค่เสถียรภาพหัวใจของพ่อและลูกสาวของเขาไว้ แต่คาดไม่ถึงว่า เข็มของชายหนุ่มคนนั้น ไม่มีใครกล้าแตะต้อง!
และเขา กลับส่งหมอเทวดาที่สามารถช่วยชีวิตพ่อและลูกสาวของเขาได้ เข้าคุก!
"แกแม่งเอ๊ย!!!"
ประธานหยูโกรธจนพูดอะไรไม่ออกสักคำ สายตาเยือกเย็นน่ากลัวจับจ้องไปที่ผู้อำนวยการหลิว
"ไอ้คนเลวทรามอย่างแกทำร้ายทั้งนั้น เป็นเพราะแกทั้งนั้น!"
คุณนายหยูโกรธจนแทบบ้าแล้ว พวกเขาเชื่อฟังคำพูดของผู้อำนวยการหลิว เกือบที่จะคร่าชีวิตของพ่อและลูกสาว!!
ประธานหยูเตะไปที่บนใบหน้าของผู้อำนวยการหลิว และด่าทออย่างโหดร้ายว่า: "หมอเทวดาคนนั้นทำร้ายแกจนแขนหักข้างหนึ่งยังเบาเกินไป!!"
"ประธานหยู ประธานหยู เข้าใจผิด เข้าใจผิด ยกโทษให้ผมให้ด้วย ยกโทษให้ผมด้วย นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิด"
ผู้อำนวยการหลิวตกตะลึง เขาคาดไม่ถึงว่าเรื่องราวจะบานปลายมาถึงขั้น!
ถ้ารู้ก่อนว่าจะเป็นแบบนี้ ให้ความกล้าเขาหนึ่งร้อยเท่าเขาก็ไม่กล้า
น่าเสียดาย บนโลกใบนี้ ไม่เคยมี"ถ้ารู้ก่อน"!
ประธานหยูหยิบเก้าอี้ข้างๆขึ้นอย่างโกรธจัด ทุบลงไปที่แขนอีกข้างหนึ่งของผู้อำนวยการหลิวในทันที
แกร๊ก!
ได้ยินเพียงเสียงคมชัด แขนอีกข้างหนึ่งของผู้อำนวยการหลิวก็ถูกทุบจนหัก
คุณหมอแสยะยิ้มพูดว่า: "อย่าเสียเวลาดีกว่าไปเชิญหมอเทวดากลับมา"
"ใช่ๆ ฉันไปเชิญหมอเทวดา ฉันจะต้องเชิญเขากลับมาให้ได้"
ประธานหยูพุ่งออกไปข้างอย่างบ้าคลั่ง
และในเวลานี้ ผกก.สน.เฝิงถูกเย่เซิ่งเทียนทำให้เดือดเป็นฟืนเป็นไฟ แทบจะกระอักเลือด
ผกก.สน.เฝิงตบลงไปบนโต๊ะ ลุกขึ้นมาตะโกนด้วยความโกรธว่า: "ฉันถามแกอีกครั้งว่า ทำงานอะไร!"
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างราบเรียบว่า: "แก ไม่มีสิทธิ์พอ"
"บ้าบิ่นเกินไปแล้ว! บ้าบิ่นเกินไปแล้ว!"
ผกก.สน.เฝิงโกรธจนสั่นเทาไปทั้งร่างกาย เขายังไม่เคยเห็นคนอวดดีขนาดนี้มาก่อน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Mars เจ้าสงครามครองโลก
เนื้อเรื่องน่าจะต่อได้อีกนะรีบจบไปหน่อย มีหลายปมเลย ปกแรกเย่หลงตายรึยัง ปมที่2ซือซือทำไม่ถึงลืมเรื่องที่เกิดขึ้น ปมที3หวางซีเป็นสเก็ดวิญาณของใคร หายไปไหนทำไมเห้ยซูหลิงถึงหาเจอ ปมที่4หมิงหยูเลยลูกชายจะช่วยแทบตายไม่กล่าวถึงเลยคือคาฝจมากคนแต่งน่าจะแต่งต่อได้อีกพันตอน...
ฟ้าสยบทำไม่ไม่ช่วย...
ตั้งแต่โดนวางยา..จนถึงตอนเย่เซิงเทียนดูโง่ๆเลย...
เจ้าเทพอะไรดูโง่จัง..โดนจูงจมูกเหนื่อยใจกับคนแต่ง...