Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 366

ครูกงถูกไล่ออกโดยตรง และไม่มีใครเห็นใจเขาเลยแม้แต่คนเดียว

หลี่เหวินโป๋เคยย้ำหลายครั้งว่า ไม่อนุญาตให้คุณครูปฏิบัติต่อเด็กอย่างแตกต่าง เห็นได้ชัดว่าครูกงไม่ได้ใส่ใจกับมัน ซึ่งทำให้หลี่เหวินโป๋เสียหน้าอยู่ต่อหน้าเย่เซิ่งเทียนอย่างยิ่ง

หากเป็นพ่อแม่ธรรมดาก็คงไม่เป็นไร มากสุดหลี่เหวินโป๋ก็แค่ขอโทษพวกเขาก็พอแล้ว แต่เย่เซิ่งเทียนเป็นถึงเจ้านายที่อยู่เบื้องหลังโรงเรียนอนุบาล!

รับค่าจ้างของคนอื่น ยังรังแกลูกเขาอีก ไม่ว่าใครก็คงจะไม่ยอมหรอก?

อนาคตของครูกงจบสิ้นอย่างสมบูรณ์แล้ว และคำพูดเหล่านี้ของหลี่เหวินโป๋ก็บล็อกเขาโดยตรงในเมืองเฉียนถัง นอกจากนี้ในอุตสาหกรรมแห่งหนึ่ง เมื่อเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาทุกคนก็จะรู้หมด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหลี่เหวินโป๋ยังให้คนในอุตสาหกรรมนี้แจ้งให้เพื่อนร่วมงานในวงการนี้ทราบเป็นพิเศษ

ไม่ต้องพูดถึงเมืองเฉียนถัง แม้แต่ในที่อื่น ครูกงก็ไม่ต้องคิดที่จะอยู่ในวงการนี้ได้อีกต่อไปแล้ว

ครูกงคุกเข่าลงอ้อนวอนขอความเมตตา ถูกหลี่เหวินโป๋สั่งให้คนโยนเขาออกไปโดยตรง

หลี่เหวินโป๋แทบอดไม่ไหวที่จะตบเขาแรงๆ สองที

ฉันจ้างคุณเข้ามา คือให้มาทำงาน ไม่ใช่ให้แม่งมาทำลายงานของฉัน!

หลังจากนั้น หลี่เหวินโป๋ได้จัดประชุมผู้ปกครองและคุณครูในตอนบ่ายทันที และขอโทษซือซือต่อหน้าคุณครู ผู้ปกครองและเด็กๆ ทุกคน และกล่าวว่าพ่อของซือซือเป็นวีรบุรุษ ที่ช่วยชีวิตคุณปู่และเด็กคนนั้นไว้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจจะให้รางวัลซือซือเจ้าตัวเล็กด้วยดอกไม้สีแดงสองดอก

ซือซือมีความสุขอย่างมาก เมื่อเธอได้ยินว่าให้เธอขึ้นไปรับดอกไม้สีแดง ใบหน้าเล็กๆ ที่ประหม่าของเธอก็เคร่งเครียด และพูดด้วยเสียงที่น่ารักว่า คุณพ่อเป็นไอดอลของเธอ และเธอจะเป็นเหมือนพ่อของเธอในอนาคต เป็นคนที่กล้าหาญ และช่วยเหลือผู้อื่น

ในฐานะที่เป็นพ่อคน ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ที่ได้ยินว่าลูกสาวยกย่องตัวเอง

"ฮ่าฮ่า ลูกสาวของฉัน เด็กคนนี้นิ จริงๆเลย เรื่องแค่นี้ทำไมต้องพูดออกมาด้วย"

เย่เซิ่งเทียนที่เย็นชาอยู่เสมอ กลับพูดคุยกับผู้ปกครองที่อยู่ข้างๆ เขาอย่างกระตือรือร้นในเวลานี้

"ลูกของคุณช่างฉลาดมากเลย อายุเท่าไหร่แล้วเหรอ? เจ้าเด็กน้อยคนนี้ช่างน่ารักจริงๆ"

"โอ๊ย ซนจะตาย อายุยังไม่ถึงสี่ขวบเลย"

"ลูกของฉันไม่เชื่อฟังเลยแม้แต่น้อย ของที่เขาอยากได้ถ้าไม่ซื้อให้ก็จะร้องไห้"

"ซือซือของเราจะไม่ค่อยโวยวาย มีของอร่อยก็จะเก็บไว้ให้ฉันอีกด้วย และยังนวดไหล่ให้ฉันด้วย"

เย่เซิ่งเทียนหัวเราะจนหุบปากไม่อยู่ มีความสุขอย่างยิ่ง ยิ่งเหมือนการอวด บนใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ และผู้ปกครองที่อยู่ข้างๆ เขาต่างรู้สึกอิจฉากันอย่างมาก

กัดฟันอย่างลับๆ

จะอวดไปเพื่ออะไร ทำเหมือนก็ว่าเธอคนเดียวที่มีลูก ยังจะพูดคุยกันต่อไปได้อีกหรือไม่

เย่เซิ่งเทียนไม่สนใจกับสิ่งเหล่านั้น ไอ้คำว่าเจ้าเทพแห่งความรุ่งโรจน์ เป็นหนึ่งเดียวที่แข็งแกร่งกู้โลก ในเวลานี้ มันไม่ได้ทำให้เขามีความสุขไปกว่าคำพูดของซือซือเลย!