Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 472

หลี่เย็นหรานมองไปที่ หลี่กั๋วหรงอย่างสิ้นหวัง เธอไม่เคยคิดว่าสุดท้ายคนที่ถูกไล่ออกจากตระกูลจะกลายเป็นตนเอง

เมื่อเห็นท่าทีเด็ดขาดของ หลี่กั๋วหรงแล้ว แม้แต่นายหญิงใหญ่หลี่ก็ไม่กล้าพูดอะไร

หลี่เซียงหลันและ มู่ซิ่วหลินไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง พวกเขาคุกเข่าอยู่บนพื้นและไม่กล้าขยับ

หลี่เฟิงไม่กล้าแม้แต่จะมองลูกสาวของตนเอง เพราะกลัวว่าเขาจะถูกไล่ออกไปจากตระกูลเหมือนกัน

เมื่อสักครู่คนอื่น ๆ ของตระกูลหลี่ที่กล่าวเยาะเย้ยหลี่หลาน ขณะนี้พวกเขาต่างต้องการตัดความสัมพันธ์กับหลี่เย็นหรานเพราะกลัวว่าตนเองจะเดือดร้อนไปด้วย

หวางซีทนไม่ไหวและกล่าวว่า “คุณตา คราวนี้ช่างมันเถอะ”

หลี่กั๋วหรงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เขาไม่นึกว่าสุดท้ายคนที่ขอความเมตตาคือหวางซีที่ถูกคนพวกนี้รังแก

“คุณพ่อ นี่เป็นครั้งแรกที่หนูกลับบ้าน และหนูไม่อยากทำให้ทุกคนไม่มีความสุข และฉันสามารถบอกทุกคนได้อย่างชัดเจนว่าฉันไม่สนใจทรัพย์สินของตระกูลหลี่ ฉันมีลูกสาว ลูกเขย และหลานสาวสุดที่รัก แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว”

หลี่หลานรู้สึกขมขื่น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอกลับบ้านพ่อแม่ ก็เกิดเรื่องวุ่นวายขนาดนี้ แล้วเธอจะมีความสุขได้อย่างไร?

หลี่กั๋วหรงมองเย่เซิ่งเทียนและถามว่า “เซิ่งเทียน คุณคิดอย่างไร?”

เย่เซิ่งเทียนกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “ขอเพียงแค่คุณแม่และซีเอ๋อร์ยินยอมก็เพียงพอแล้ว เพราะผมไม่เคยเห็นคนพวกนี้อยู่ในสายตาอยู่แล้ว”

หลังจากได้ยินประโยคนี้ คนตระกูลหลี่รู้สึกโกรธแค้นอยู่ในใจ

แต่ตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงอดทน แม้แต่ซาพั่วหยุนและ ลู่หรงถิงต่างก็มาที่นี่เพราะเย่เซิ่งเทียน แล้วพวกเขาจะกล้าเป็นศัตรูกับเย่เซิ่งเทียนได้อย่างไร

หลี่กั๋วหรงถอนหายใจแล้วมองไปที่ หลี่เย็นหรานด้วยความไม่พอใจและกล่าวว่า “แกฟังให้ดีนะ คราวนี้อาและน้องสาวของแกช่วยขอร้องอ้อนวอนให้แก ถ้ายังมีครั้งหน้าอีก แกจะถูกไล่ออกจากตระกูลทันที! ยังไม่รีบขอบคุณอาและน้องสาวอีกของแกอีก”

หลี่เย็นหรานมองหลี่หลานและหวางซีด้วยความโมโห กัดฟันด้วยความแค้นและกล่าวว่า “ถุย ฉันไม่สนใจคำขอร้องอ้อนวอนของพวกคุณหรอก! มาเสแสร้งให้ใครดู! ก็แค่ถูกไล่ออกจากตระกูลเท่านั้น ฉันออกไปจากตระกูลหลี่ก็ได้!”

หลังจากกล่าวจบ เธอเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามอง

หลี่กั๋วหรงโกรธจนหน้าแดงก่ำ และคำรามว่า “ถ้าแน่จริงก็อย่ากลับมาอีก!”

“ไม่กลับ ก็ไม่กลับ!”

เสียงตะโกนของหลี่เย็นหรานดังเข้ามาข้างใน