“เสี่ยวหลาน เมื่อลูกกลับมาแล้ว ส่วนของลูกนั้น พ่อยังคงเก็บไว้ให้ลูกเสมอ”
หลี่กั๋วหรงกล่าวด้วยดวงตาที่เปียกชื้น “นับจากนี้เป็นต้นไป พ่อขอมอบอำนาจรับผิดชอบธุรกิจยาของตระกูลให้ลูก”
“คุณพ่อ……”
น้ำตาของหลี่หลานไหลออกมาทันที เธอไม่เคยคิดว่าตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา พ่อยังคิดถึงเธอ
เธอกลับบ้านพ่อแม่คราวนี้ ความหวังสูงสุดของเธอคือไม่โดนพ่อไล่ออกจากบ้าน
“เสี่ยวหลาน พ่อรู้ว่าลูกต้องการจะพูดอะไร?”
หลี่กั๋วหรงนั่งบนเก้าอี้ แล้ววางซือซือไว้บนตักและกล่าวอย่างเย็นชา “บ้านนี้พ่อเป็นใหญ่ที่สุด พ่อรู้ว่าพวกเขาคิดอะไรอยู่ พวกเขากำลังรอให้พ่อตาย จะได้แบ่งทรัพย์สมบัติได้ ลูกก็เห็นแล้ว วันนี้อยู่ต่อหน้าพ่อ พวกเขายังพูดเรื่องแบ่งมรดก มันทำให้พ่อเสียใจจริง ๆ ถึงแม้ว่าพ่อจะรู้ว่าไม่ช้าก็เร็ววันนั้นก็ต้องมาถึง แต่พ่อก็รู้สึกเจ็บปวดใจ”
“ตอนนั้นพ่อโกรธลูกจริง ๆ แต่หลังจากผ่านไปหลายปี พ่อก็ปลงแล้ว จุดประสงค์ของพ่อก็คืออยากให้พวกคุณมีชีวิตครอบครัวที่ดี? ในเมื่อลูกเลือกหวางหงจื้อแล้ว และลูกเต็มใจที่จะใช้ชีวิตลำบากกับเขา นั่นหมายความว่าชีวิตของลูกมีความสุข”
“เรื่องธุรกิจยาก็เป็นตามที่พ่อบอก เพราะเดิมทีพ่อก็เก็บไว้ให้ลูกอยู่แล้ว พ่อได้เขียนพินัยกรรมไว้เรียบร้อยแล้ว นี่เป็นส่วนของลูก ไม่มีใครสามารถเอาไปได้ ถึงแม้ว่านิสัยของลูกจะหยิ่งทะนง แต่ลูกเป็นคนมีเมตตา ถ้าพ่อมอบธุรกิจนี้ให้ลูก ก็จะทำให้คนอื่น ๆ สามารถมีชีวิตอยู่รอดได้ ถ้ามอบให้คนอื่น มันจะเร่งการล่มสลายของตระกูลหลี่ให้เร็วขึ้นเท่านั้น”
หลี่หลานพยักหน้าและน้ำตานองหน้า
หลี่กั๋วหรงมองหวางซีและกล่าวว่า “ซีเอ๋อร์ อย่าตำหนิว่าตาที่เป็นคนที่โหดร้าย ที่ไม่ได้สนใจพวกคุณมาตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา นั่นเป็นเพราะตาไม่อยากจะเสียหน้า ความจริงแล้ววันนี้ถึงแม้พวกคุณจะไม่กลับมา ตาก็คิดที่จะไปเยี่ยมพวกคุณ ตอนนี้ตาเป็นคนที่ใกล้จะตายแล้ว ไม่กลัวเสียหน้าแล้ว ตอนนี้ความหวังเดียวของตาก็คือใช้ชีวิตที่เหลืออย่างมีความสุข ถ้าหลานมีความสามารถ หลานก็ช่วยแม่ดูแลธุรกิจยาด้วย”
หวางซีไม่อยากจะเชื่อ ตระกูลหวางทำให้เธอเสียใจมามากแล้ว และกระทั่งมีเงามืดอยู่ในใจ
ตอนนี้ความห่วงใยของ หลี่กั๋วหรงทำให้เธอรู้สึกว่ามันไม่เหมือนความจริง
ไม่รอคำตอบจากหวางซีหลี่กั๋วหรงมองเย่เซิ่งเทียนอีกครั้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความซับซ้อน “ผมรู้ว่าการที่สองแม่ลูกสามารถมีวันนี้ได้ ล้วนเป็นความดีความชอบของคุณ ถึงแม้ผมจะไม่รู้สถานะตัวตนที่แท้จริงของคุณ แต่คุณสามารถทำให้ซาพั่วหยุนลู่หรงถิงหยูฝาน และหลี่อิงหมินเห็นแก่หน้าคุณ แล้วมาอวยพรวันเกิดให้ผมได้ สถานะตัวตนของคุณต้องไม่ธรรมดา”
“ดูท่าทางคุณแล้วไม่ใช่คนธรรมดา ผมไม่ได้หวังว่าจะให้คุณช่วยตระกูลหลี่ เพราะตระกูลหลี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณ ผมแค่หวังว่าก่อนที่ตระกูลหลี่ล่มสลาย คุณจะสามารถช่วยปราบปรามได้ ผมเชื่อว่าคุณมีความสามารถนั้น”
เย่เซิ่งเทียนกล่าวอย่างสงบว่า “เพื่อเห็นแก่น้ำใจที่คุณมีต่อคุณแม่และซีเอ๋อร์ ผมสัญญาว่าจะช่วยคุณสักครั้ง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Mars เจ้าสงครามครองโลก
เนื้อเรื่องน่าจะต่อได้อีกนะรีบจบไปหน่อย มีหลายปมเลย ปกแรกเย่หลงตายรึยัง ปมที่2ซือซือทำไม่ถึงลืมเรื่องที่เกิดขึ้น ปมที3หวางซีเป็นสเก็ดวิญาณของใคร หายไปไหนทำไมเห้ยซูหลิงถึงหาเจอ ปมที่4หมิงหยูเลยลูกชายจะช่วยแทบตายไม่กล่าวถึงเลยคือคาฝจมากคนแต่งน่าจะแต่งต่อได้อีกพันตอน...
ฟ้าสยบทำไม่ไม่ช่วย...
ตั้งแต่โดนวางยา..จนถึงตอนเย่เซิงเทียนดูโง่ๆเลย...
เจ้าเทพอะไรดูโง่จัง..โดนจูงจมูกเหนื่อยใจกับคนแต่ง...