Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 483

"คุณชายไฉ ฉันผิดไปแล้ว ไว้ชีวิตฉันด้วย หวางซี พวกเราเป็นพี่น้องกันที่ดีที่สุด ยกโทษให้ฉันเถอะ ฉันไม่กล้าอีกแล้ว ฉันผิดไปแล้ว........"

หงเสี่ยวเหมยตกใจจนหน้าซีดเซียว เธอรู้ดีกว่าใครๆว่าในเขตพื้นที่คนผิวสีดำของประเทศอเมนั้นวุ่นวายขนาดไหน

หวางซียังคงใจอ่อน และตบเข้าที่ใบหน้าของหงเสี่ยวเหมย และกล่าวว่า "ตบหน้าแกในครั้งนี้ เราก็ถือว่าขาดกัน"

ดังนั้นเธอจึงมองไปที่ไฉจวิ้น และกล่าวว่า "คุณชายไฉ ปล่อยเธอไปเถอะ ฉันเชื่อว่าการลงโทษในตอนนี้ มันเพียงพอที่เธอจะจดจำไปชั่วชีวิตแล้ว"

ไฉจวิ้นรีบพูดอย่างรวดเร็วว่า "พูดง่าย พูดง่าย ในเมื่อคุณนายซีพูดแล้ว ฉันก็จะปล่อยเธอไปโดยธรรมชาติอยู่แล้ว"

ทันทีที่พูดจบ เขาก็เห็นเย่เซิ่งเทียนจ้องมองตัวเองอยู่อย่างเย็นชา และทันใดนั้นเขาก็เข้าใจถึงความหมายของเย่เซิ่งเทียนทันที

เขาจึงขยิบตาให้พญาบู๊ที่กำลังจับตัวหงเสี่ยวเหมย และกล่าวว่า "โยนตัวมันออกไป อย่าทำให้ตาของท่านเย่และคุณนายซีเปื้อนสกปรก"

พญาบู๊คนนั้นเข้าใจทันที

ในเมื่อหงเสี่ยวเหมยรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนประเทศอเม และเหนือกว่าคนอื่น งั้นก็ปล่อยให้เธอไปเป็นคนประเทศอเมเถอะ

คนที่เต็มไปด้วยกลิ่นไอของไพร่ตกต่ำจากไขกระดูกประเภทนี้ คุณปล่อยให้เธอเป็นมนุษย์เธอไม่เป็น แต่เธอจะไปเป็นสุนัขเอง

ยิ่งไปกว่านั้น หงเสี่ยวเหมยคนนี้ออกมาหาเรื่องตายครั้งแล้วครั้งเล่า และถ้าไม่เติมเต็มความปรารถนาของเธอมันคงไม่ดีต่อเธอ

"ซีเอ๋อร์ เราเข้าไปกันเถอะ"

หลังจากพูดจบ เย่เซิ่งเทียนก็เหลือบมองที่ชิอิจิโร่ มิยาโมโตะและไฉจวิ้น และพูดว่า "พวกเจ้าไปทำงานกันเถอะ เราเดินดูสักหน่อยก็จะกลับไปแล้ว"

ไฉจวิ้นถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขากลัวว่าเจ้าปีศาจคนนี้จะไม่ยอมปล่อยเขาไปล่ะ แต่ไม่คิดเลยว่าในครั้งนี้เขาไม่ได้หาเรื่องตัวเอง เขาจึงรีบตอบตกลง และวิ่งหนีไปเหมือนวิ่งหนีเอาชีวิตรอด

ในหัวใจของชิอิจิโร่ มิยาโมโตะเต็มไปด้วยความผิดหวัง เดิมทีเขายังอยากจะขอความรู้ทักษะการประดิษฐ์ตัวอักษรจากอาจารย์เย่สักหน่อย แต่ดูเหมือนว่าในตอนนี้เขาไม่มีโอกาสนี้แล้ว

แต่ในเมื่ออาจารย์เย่มาแล้ว งั้นตัวเองก็ต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ และจะปล่อยพลาดไปอีกไม่ได้แล้ว

ชิอิจิโร่ มิยาโมโตะตัดสินใจขึ้นมา แม้ว่าเขาจะตอบด้วยปาก แต่ในความเป็นจริงเขาก็มักจะทิ้งอยู่ในที่ที่ไม่ไกลไม่ใกล้