Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 5

ไร้เหตุผล เหิมเกริม คลั่งจนไร้ขอบเขตจริงๆ

มีคนไม่รู้ที่เป็นที่ตายขนาดนี้จริงๆ

จ้าวปิงอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นยิ้มอย่างมีเลศนัยออกมา

ใช้โอกาส โทรขอความช่วยเหลือจากเกาเจี๋ย

ดีมาก ดีมาก

ฉันจัดการแกไม่ได้ เลขาเกาจะจัดการแกไม่ได้เหรอ

จ้าวปิงคุกเข่าโทรศัพท์บนพื้น ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากลุกขึ้น แต่ขาของเย่เซิ่งเทียนเมื่อกี้ กระแทกจนขาทั้งสองข้างของเขาชาไปหมด ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้!

ทำให้มันตาย ทำให้มันตาย!

ความแค้นอย่างรุนแรง ความอัปยศอันยิ่งใหญ่ โจมตีใส่จ้าวปิง เขาต้องการแค่ทำให้เย่เซิ่งเทียนตาย!

ผ่านไปไม่นาน เสียงไซเรนตำรวจนับไม่ถ้วน ดังขึ้นข้างนอก

"เลขาเกามาแล้ว ฉันจะดูสิว่าแกจะตายยังไง"

จ้าวปิงถ่มน้ำลายปนเลือดออกมา ยิ้มอย่างร้ายกาจ

เลขาเกามาถึงแล้ว

รถตำรวจหลายสิบคันนำทาง

รถส่วนตัวของผู้นำจอดลง ข้างหลังเป็นรถทหารสิบกว่าคัน!

ทหารกระโดดลงมาเกือบพันคน

หนึ่งกองทัพเต็มๆ!

"กองร้อยที่ 1 เฝ้าระวัง กองร้อยที่ 2 และ 3 ตามฉันขึ้นไป ฉันจะดูสิ ใครที่กล้ามายั่วยุฉัน"

เกาเจี๋ยอยู่ในเครื่องแบบทหาร พาทหารขึ้นมาสองกอง

"ไอ้สวะ เลขาเกามาแล้ว ฉันจะสับแกเป็นหมื่นชิ้น"

จ้าวปิงประคองไหล่ตัวเอง มุมปากมีคราบเลือด รอยยิ้มโหดเหี้ยมบนใบหน้า น่าขยะแขยงมาก

"ไอ้ไม่รู้เป็นตาย ฆ่าลูกชายคนรองของฉัน ทำร้ายลูกชายคนโตของฉัน วันนี้ฉันจะให้พวกแกตายตามไปทั้งครอบครัว!!"

จ้าวปิงพูดอย่างเหิมเกริม "ตอนนี้ถึงแกคุกเข่าอ้อนวอนฉัน ก็ไม่มีประโยชน์!!"

ตอนนี้ ทหารพร้อมอาวุธครบมือกลุ่มหนึ่ง พุ่งเข้ามาควบคุมสถานการณ์ แยกเป็นสองแถว ต้อนรับเกาเจี๋ย

"ใครก่อเรื่อง"

เกาเจี๋ยมาถึงแล้ว

จ้าวปิงรีบตะเกียกตะกายขึ้นมา เข้าไปต้อนรับ พูดแทบขาดใจว่า "เลขาเกา ในที่สุดคุณก็มาสักที ลูกชายคนรองของผม โดนไอ้โหดเหี้ยมคนนี้ฆ่าตาย ลูกชายคนโตของผมโดนหักขาทั้งสองข้าง ผมเอ่ยชื่อคุณก็ไม่เป็นผล คุณต้องช่วยผมนะครับ"

เกาเจี๋ยพูดอย่างเยือกเย็น "พรุ่งนี้ เจ้าเทพจะมาเฉียนถัง กล้ามาก่อเรื่อง......"

ยังไม่ทันพูดจบ เย่เซิ่งเทียนหันหน้ามา

มองเขาอย่างเฉยเมย

เมื่อเห็นใบหน้านั้น เสียงของเกาเจี๋ยชะงักไปทันที ขาสองข้างเริ่มสั่น!

เจ้าเทพ!!

เขาฝืนหันหน้ากลับมา ถามอย่างเคร่งขรึม "คุณจะจัดการยังไง"

จ้าวปิงกัดฟันพูดว่า "มันฆ่าลูกชายคนรองของผม ทำร้ายลูกชายคนโตของผม ผมจะหักแขนขามัน ทรมานมันให้ตายช้าๆ!"

"ได้"

เกาเจี๋ยพยักหน้า

เพียะ

หลังมือตบใส่จ้าวปิงจนหมุนอยู่ที่เดิมสามตลบ "หักแขนขาเขา"

จ้าวปิงตกใจเป็นอย่างมาก รีบพูดว่า "เล เลขาเกา คุณเข้าใจผิดแล้ว เขาต่างหาก ไม่ใช่ผมนะ คุณเข้าใจผิดแล้ว"

"ไม่ได้เข้าใจผิด"

เกาเจี๋ยกวักมือ

มีทหารสองคนเข้ามาทันที ไม่สนเสียงโอดครวญของจ้าวปิง เสียงกรอบไม่กี่ครั้ง หักแขนขาของจ้าวปิง

เจ้าปิงเจ็บเป็นอย่างมาก แต่สิ่งที่ทำให้เขาหวาดกลัวและตกใจ เกาเจี๋ยคุกเข่าลงตรงหน้าเย่เซิ่งเทียน

ตัวสั่นไปทั้งตัว ไม่กล้าพูดอะไรออกมา

เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างราบเรียบ "คุณไม่คู่ควรคุกเข่าให้ฉัน ลุกขึ้นมาเถอะ"

เกาเจี๋ยหน้าซีดเหมือนคนตาย น้ำตาไหลออกมาทันที

ตั้งแต่นี้ไป เขาไม่คู่ควรใส่เครื่องแบบทหารนี้อีกแล้ว

เกาเจี๋ยกัดริมฝีปากอย่างเศร้าใจ พูดเศร้าๆ ว่า "เจ้า......"

เห็นสายตาเฉยชาของเย่เซิ่งเทียน เขารีบเปลี่ยนคำพูดทันที ยิ้มอย่างขมขื่น "คุณ......คุณผู้ชาย ผมเป็นลูกน้องของท่านไปตลอดชีวิต"

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า จ้าวปิงตกใจจนร้องโอดครวญเบาลงไปเยอะ

เขาไม่ใช่คนโง่ การได้เป็นคนสนิทของเกาเจี๋ย วิสัยทัศน์ไม่แย่อย่างแน่นอน

ความคิดหนึ่ง แวบเข้ามาในหัวเขา

เว้นแต่เป็นเจ้าเทพ ใครจะมีคุณสมบัติทำให้เกาเจี๋ยคุกเข่าได้