Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 54

สีหน้าของนายหญิงใหญ่หวางซีดเผือด เธอมักจะดูถูกเย่เซิ่งเทียนเสมอ

อย่างไรก็ตาม การปรากฏตัวของเย่เซิ่งเทียนนั้นเหมือนตัวซวย ทำให้ตนเองทำอะไรก็ไม่ราบรื่น

ก่อนหน้านั้น เธอต้องคุกเข่าให้กับหวางซีภายใต้การบีบบังคับของเย่เซิ่งเทียน

คราวนั้นมันเป็นโครงการของเมืองใหม่ ซึ่งมันจำเป็นต้องคุกเข่า

แต่ตอนนี้ เขากำลังจะคุกเข่าอ้อนวอนเย่เซิ่งเทียนอีกครั้งหรือ?

ไม่ได้แน่นอน

เพียงแต่ถ้าไม่คุกเข่า ต่อไปตระกูลหวางไม่สามารถแม้แต่จะไปบูชาบรรพบุรุษได้แล้ว

ทำอย่างไรดี?

นายหญิงใหญ่หวางโกรธจนแทบกระอักเลือด

สีหน้าของหวางหงเคร่งขรึม เขาเข้าใจแล้วว่านี่คือหลุมพราง เขาใช้เงินสองร้อยล้านเป็นเหยื่อล่อ สุดท้ายเพื่อให้ตนเองก้มหัวให้เย่เซิ่งเทียนและครอบครัวของหวางซี

มันเลวร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาเสียอีก

ความอัปยศอดสูอย่างใหญ่หลวง!

โอ้ ความอัปยศอดสูอย่างใหญ่หลวง!

หวางหงไม่พูดอะไรสักคำ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่เย่เซิ่งเทียน

"นายหญิงใหญ่ ผู้นำตระกูล พวกคุณรีบตัดสินใจเถอะ จะทำให้ตระกูลหวางไม่สามารถไปกราบไหว้บรรพบุรุษในอนาคตหรือ?"

"ใช่ พวกเราถูกบีบบังคับจนถึงขนาดนี้แล้ว และอับอายขายหน้าไปหมดสิ้นแล้ว แล้วยังจะใส่ใจอะไรอีก?"

ตระกูลหวางต่างพูดโน้มน้าว

แต่น้ำเสียงเต็มไปด้วยความละอายใจ

ถูกเขยแต่งเข้าบ้านบีบบังคับให้คุกเข่า ต่อไปตระกูลหวางจะไม่มีวันเงยหน้ามองผู้คนได้อีกแล้ว

เย่เซิ่งเทียนเป็นเพียงเขยแต่งเข้าบ้านเท่านั้นน่ะ!

ดวงตาของนายหญิงใหญ่หวางแดงก่ำ เธอรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก

ถ้าตอนแรกตกลงยอมให้เจ้ารองเข้ามาฝังในสุสานของบรรพบุรุษ มันคงจะไม่เกิดเรื่องเช่นนี้

ตนเองเลอะเลือนไปแล้วจริง ๆ หรือ?

ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเย่เซิ่งเทียน ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้สารเลวเย่เซิ่งเทียนแล้ว ตระกูลหวางคงไม่เสียหน้าขนาดนี้!

"ในเมื่อไม่ยินยอม ดูเหมือนว่าต่อไปตระกูลหวางไม่ต้องการที่จะบูชาบรรพบุรุษจริง ๆ แล้ว ขับไล่พวกเขาออกไป ต่อไปทุกคนสามารถเข้ามาที่นี่ได้ ยกเว้นคนตระกูลหวางเท่านั้น"

เกาเจี๋ยสั่งอย่างช้า ๆ

"เซิ่งเทียนคุณ คุณ คุณ......"

พู่

ความเสียใจ ความเคียดแค้น ความหวั่นไหว ความไม่เต็มใจ ความอัปยศอดสู

ตอนนี้อารมณ์ต่าง ๆ ได้ปะทุขึ้น

นายหญิงใหญ่หวางโกรธจนกระอักเลือดออกมาเต็มปากและหมดสติไป

เกาเจี๋ยตะลึง นายหญิงใหญ่หวางเสแสร้งได้เก่งจริง ๆ เธอหมดสติไปในช่วงเวลาสำคัญ

แต่สมน้ำหน้า ใครใช้ให้เธอเป็นคนที่ชอบดูถูกคนอื่น มีตาแต่หามีแววไม่ ไม่รู้ว่าเจ้าเทพอยู่ต่อหน้าต่อตา?

หวางหงก้มศีรษะอันสูงส่งของเขาลง ความเย่อหยิ่งของเขา ความอยู่เหนือคนอื่นของเขา ความไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตา แต่ตอนนี้เขาไม่ใช่อะไรสักอย่าง

ตุ๊บ!

หวางหงหลับตาและคุกเข่าลงบนพื้น

ตุ๊บตุ๊บตุ๊บ!

สมาชิกยี่สิบกว่าคนของตระกูลหวางคุกเข่าลงบนพื้นพร้อมกัน