ถึงแม้ตระกูลหวางจะคุกเข่าลง แต่
พวกเขาไม่เต็มใจ!
พวกเขาโกรธเคือง!
พวกเขาอับอาย!
พวกเขาอยากจะฆ่าคน!
เพียงแต่ ไม่มีทางเลือก จำเป็นต้องคุกเข่า
ถ้าไม่คุกเข่าก็ไม่มีบรรพบุรุษอีกต่อไปแล้ว
พวกเขาอยากจะฆ่าเย่เซิ่งเทียน แต่พวกเขาทำได้เพียงอดทนไว้เท่านั้น
อดทน
เหมือนมีดปักอยู่กลางใจ หมุนอยู่ตลอดเวลา ทำให้พวกเขาเจ็บปวดจนเกือบตาย และพวกเขาต้องอดทนเอาไว้
เดิมคำว่าอดทนมันก็คือมีดเล่มหนึ่ง
เย่เซิ่งเทียนมองไปที่หวางหงและกล่าวอย่างไม่แยแสว่า "ที่แท้หัวเข่าของคนตระกูลหวางอ่อนเช่นกัน ที่แท้ศีรษะอันสูงส่งของตระกูลหวาง ก็สามารถก้มลงได้ เช่นกัน ต่อไปอย่าเชิดหน้ามองคน มิเช่นนั้นตอนที่ก้มศีรษะลงจะมีชีวิตอยู่เหมือนตายทั้งเป็น"
หวางหงโมโหและอับอายจนอยากจะตาย
ใบหน้าของเขาเดี๋ยวเป็นสีแดงเดี๋ยวเป็นสีดำ ราวกับว่าหน้านั้นถูกทาด้วยสีน้ำมัน
เป็นการแสดงที่วิเศษมาก น่าตื่นเต้นกว่าการเพ้นท์หน้าโชว์เสียอีก
"เย่เซิ่งเทียน พอหรือยัง?"
หวางหงลืมตา ดูเหมือนว่าดวงตาทั้งคู่ของนั้นเต็มไปด้วยความอยากจะฆ่าคน
ความอัปยศนี้เขาจะจดจำไว้
ต่อไป เขาจะคืนให้เย่เซิ่งเทียนเป็นร้อยเท่า
จะไม่มีวันลืมความอัปยศในวันนี้! !
คนตระกูลหวางกัดฟัน แล้วมองเย่เซิ่งเทียนราวกับว่าพวกเขากำลังมองศัตรูที่ฆ่าพ่อ!
"ยังไม่พอ"
เย่เซิ่งเทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"เย่เซิ่งเทียน คุณยังต้องการอะไรอีก!!!"
หวางหงรู้สึกว่าตนเองถูกหลอก และตะโกนด้วยความโกรธ
เพียงแต่ เสียงคำรามของเขาไม่มีผลใด ๆ และเย่เซิ่งเทียนไม่ได้มองเขาเลยแม้แต่น้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: Mars เจ้าสงครามครองโลก
เนื้อเรื่องน่าจะต่อได้อีกนะรีบจบไปหน่อย มีหลายปมเลย ปกแรกเย่หลงตายรึยัง ปมที่2ซือซือทำไม่ถึงลืมเรื่องที่เกิดขึ้น ปมที3หวางซีเป็นสเก็ดวิญาณของใคร หายไปไหนทำไมเห้ยซูหลิงถึงหาเจอ ปมที่4หมิงหยูเลยลูกชายจะช่วยแทบตายไม่กล่าวถึงเลยคือคาฝจมากคนแต่งน่าจะแต่งต่อได้อีกพันตอน...
ฟ้าสยบทำไม่ไม่ช่วย...
ตั้งแต่โดนวางยา..จนถึงตอนเย่เซิงเทียนดูโง่ๆเลย...
เจ้าเทพอะไรดูโง่จัง..โดนจูงจมูกเหนื่อยใจกับคนแต่ง...