Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 717

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็มาถึงคฤหาสน์หลังเล็กที่แปลกและสวยงามแบบโบราณ

เกาเฉียงจอดรถ ชี้ทิศทางแล้วกล่าวว่า "อดีตจอมพลอยู่ในศาลาทางโน้น คุณไปเองเถอะ"

เย่เซิ่งเทียนพยักหน้า

ชื่อจริงของอดีตจอมพลคือเจียงลั่วเสิน ปีที่แล้วโรคเก่าของเขากำเริบจนเกือบตาย เย่เซิ่งเทียนเป็นคนที่ช่วยชีวิตตาเฒ่าเจียงเอาไว้ และบังคับต่ออายุขัยให้เขาไปอีกสิบปี

เพียงแต่ตอนนั้นเขายังไม่ได้สวมหน้ากากมหาเทพ นอกจากขุนหลวงหยางทาวกับกัวปิง ผู้บังคับบัญชากองพลอาวุธ และไจ่เซี่ยง หร่วนซื่อสงแล้ว ไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา

เย่เซิ่งเทียนเดินไปตามเส้นทางที่ปูด้วยหินสีเขียวสักครู่ และไม่ช้าเขาก็เห็นสวนเล็ก ๆ ที่มีศาลาอยู่ตรงกลาง

อดีตจอมพลกำลังนั่งอยู่ในศาลา ถือกาน้ำชาสีม่วงขนาดเล็กและจิบน้ำชาอยู่ เมื่อเขาได้ยินการเคลื่อนไหว เขาก็กล่าวว่า "ชงชาเองเถอะ"

เย่เซิ่งเทียนเดินไปนั่งตรงข้ามอดีตจอมพล และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "โอ้ ชามะลิ ผมชอบมาก"

ข้อเรียกร้องต่อชาของเขานั้นไม่มากนัก เขาชอบเพียงแค่กลิ่นหอมของชามะลิ และมักจะไม่ชินกับชากลิ่นอื่น

จะถูกหรือแพงไม่สำคัญ ขอแค่เป็นชามะลิก็เพียงพอแล้ว

"นายไปที่ตระกูลกู่ใช่ไหม?"

อดีตจอมพลจิบชาแล้วเอ่ยถาม

หลังจากเย่เซิ่งเทียนเทน้ำชารอบแรกทิ้ง ก็เริ่มชงและถามว่า "ตาเฒ่าเจียง คุณรู้มากแค่ไหน?"

อดีตจอมพลเหลือบมองเขาแล้วกล่าวว่า "ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ เรียกผมว่าปู่"

เป็นอะไร?

ทำไมตาแก่ที่ตนเองพบในช่วงเวลาสองวันนี้ ชอบรับคนอื่นเป็นหลานชาย?

เย่เซิ่งเทียนดื่มชารวดเดียวหมด นึกถึงกลิ่นหอมของชามะลิ และกล่าวด้วยความไม่แยแสว่า "พอเถอะ ผมไม่ใช่คนตระกูลเย่ ลำดับญาติของพวกคุณไม่เกี่ยวกับผม"

อดีตจอมพลถอนหายใจ มองเย่เซิ่งเทียนแล้วกล่าวว่า "ความจริงแล้วเรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด บางครั้งคนก็ถูกบีบบังคับจนไม่มีทางเลือก เสี่ยวเทียน นายอย่าคิดว่า ตนเองกลายเป็นเจ้าเทพของต้าเซี่ยแล้วก็จะไร้เทียมทาน โลกใบนี้ไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิด คนเหล่านั้นยกย่องนายเป็นคนที่มีพลังต่อสู้เป็นอันดับหนึ่ง เพียงเพื่อให้นายรู้สึกเหลิง แล้วนำไปสู่ความตกต่ำเท่านั้น พวกเขาไม่บริสุทธิ์ใจ"