Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 744

เย่เซิ่งเทียนใบหน้าซีดเผือด พูดอะไรไม่ออก

เขาคิดไม่ถึง ซีเอ๋อร์ที่เขารัก ทำไมถึงคิดกับเขาแบบนี้

เขายิ่งคิดไม่ถึงว่า ในสายตาของซีเอ๋อร์ เขาจะเป็นคนแบบนี้

“พี่ซี……”

หลันรั่วรั่วดึงแขนของหวางซี แต่หวางซีกลับไม่สนใจ“ดึงฉันทำไม？หรือฉันพูดอะไรผิด？”

หลี่เสี่ยวปิงสีหน้าร้อนรน ไม่รู้ว่าควรพูดเกลี้ยกล่อมหวางซีอย่างไร

“ในสายตาของคุณ ผมเป็นคนต่ำช้าที่เห็นแก่ผมประโยชน์ของตัวเองหรอ？”

เย่เซิ่งเทียนเจ็บปวดหัวใจมาก รู้สึกแค่หน่วงๆตรงหัวใจ หัวใจของเขาราวกับถูกมัดรวมกันไว้

คำพูดของหวางซี ราวกับมีดที่แหลมคม กรีดแทงหัวใจของเย่เซิ่งเทียนไปมา

“ทำไม ฉันพูดอะไรผิดไป？เย่เซิ่งเทียน นายไม่ย้อนนึกดูล่ะเมื่อก่อนนายเป็นยังไง ฉันเป็นคนช่วยชีวิตนายไว้ เพื่อนายแล้ว ฉันยอมถูกตราหน้าและต้องแบกรับกับความอับอายมากมายแค่ไหน？ฉันต้องแบกรับกับความน้อยเนื้อต่ำใจมากแค่ไหน？แต่นายล่ะ？นายทำอะไร？นายบอกกับฉันว่าจะขอชดใช้ให้กับฉัน แต่มีครั้งไหนบ้างที่ฉันไม่ถูกตราหน้า？”

หวางซ๊พูดอย่างหัวเราะเยาะตัวเอง“เย่เซิ่งเทียน นายทำหน้าตาน่าสงสารให้ใครดูกัน？นายคิดว่านายทำให้ธุรกิจของฉันดีขึ้นมาได้ จะเป็นการชดใช้ให้ฉันหรอ？แล้วนายต้องได้รับการอภัยอย่างงั้นหรอ？นายมีสิทธิ์อะไรกันเย่เซิ่งเทียน ทำไมฉันต้องยกโทษให้นาย！นายเป็นใครกันฉันถึงต้องยกโทษให้ ดูสภาพสังกะตายของนายสิ ฉันเห็นแล้วอยากอ้วก”

“เย่เซิ่งเทียน ฉันก็แค่หลอกใช้ประโยชน์จากนายเพื่อได้ในสิ่งที่สมควรเป็นของฉัน ไม่อย่างงั้นนายคิดว่าฉันจะแสร้งทำเป็นยกโทษให้นายเพื่ออะไรกันล่ะ？นายจะรักใครคบกับใคร ฉันไม่สนใจทั้งนั้น”

คำพูดของหวางซี ไม่เพียงทำให้หัวใจของเย่เซิ่งเทียนเหมือนโดนมีดทิ่มแทง สิ่งนี้ทำให้หลันรั่วรั่วตกใจมาก

หวางซีพูดจบ ก็เดินจากไปอย่างไม่หันกลับ หลันรั่วรั่วรีบตามไปทันที

หลี่เสี่ยวปิงไม่รู้ว่าควรพูดอะไร จึงรีบกล่าวอย่างร้อนใจว่า“คุณเย่คะ คะ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม？”

“คุณไปเถอะ ผมไม่เป็นไร”

เย่เซิ่งเทียนส่ายหัวไปมา ใบหน้าหมองหม่น ราวกับคนตาย

พู่

จู่ๆ เย่เซิ่งเทียนก็กระอักเลือดออกมา แล้วกุมหน้าอกไว้

เขาเจ็บหัวใจมากเหลือเกิน

“คุณเย่คะ”

หลี่เสี่ยวปิงรีบพยุงเย่เซิ่งเทียนขึ้นมา พลางถามด้วยความเป็นห่วง

เมื่อครู่คำพูดของหวางซีเกินไปจริงๆ มันทำร้ายคนมากเกินไป

เธอดูแลว่า เย่เซิ่งเทียนรักหวางซีจากใจจริง

ถูกคนที่รักทำร้าย จะมีใครสักกี่คนกันที่จะสามารถรับไหว？

“คุณไปเถอะ ผมไม่เป็นอะไร”

เย่เซิ่งเทียนผลักมือของเธอออก ด้วยใบหน้าขมขื่น