Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 86

"ทุกคนเป็นอะไรกัน? จำฉันไม่ได้เหรอ? ฉันคือเย่เซิ่งเทียนไง"

เย่เซิ่งเทียนไม่ได้สังเกตเห็นอะไรผิดปกติ อันที่จริงเขาไม่ได้คิดไปทางนั้นด้วยซ้ำ

ก็ไม่เป็นเจอเพื่อนร่วมชั้นเรียนมาหลายปี ใช้เวลาอยู่ในห้องเรียนเดียวกันมาสี่ปี ต่อให้เมื่อก่อนเคยมีเรื่องไม่มีความสุขกันบ้าง ตอนนี้ก็กลายเป็นความทรงจำที่ดีไปแล้ว

หลินจื้อเผิงเป็นคนทำลายความกระอักกระอ่วนนี้ก่อน และพูดว่า: "อ่าว เย่เซิ่งเทียนมาแล้ว รีบนั่งลงสิ แต่ว่านายก็วางมาดใหญ่เกินไปนะ ให้ทุกคนรอนาย นายว่านายเป็นคนใหญ่คนโตก็ว่าไปอย่าง อยู่ในสภาพแบบนี้ก็กล้าให้ทุกคนรอ อย่างนี้ก็ต้องลงโทษดื่มเหล้าขาวสามแก้ว"

เย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย ตัวเองเพิ่งมาถึง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

หลินจื้อเผิงพูดเยาะเย้ยถากถางให้ขยะแขยงใคร?

แต่ว่าเขาก็ไม่ได้สนใจ เนื่องจากว่าตัวเองมาสาย ก็พูดว่า: "ไม่มีปัญหา มาๆๆๆ ทุกคนมาดื่มด้วยกัน ฉันขอโทษทุกคนด้วย"

อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครหยิบแก้วเหล้าขึ้นมา

แต่กลับรอดูเรื่องสนุก

ก็เหมือนกับดูเรื่องสนุกเรื่องหนึ่ง

เย่เซิ่งเทียนก็ค่อนข้างทำอะไรไม่ถูก แก้วเหล้าในมือจะวางก็ไม่ใช่ ดื่มก็ไม่ใช่ ทำได้เพียงพูดล้อเล่นว่า: "ดูเหมือนว่าสามแก้วนี้ต้องดื่มแล้ว อยากจะหลอกล่อให้ผ่านพ้นไปได้ก็ไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ"

หลังจากพูดจบ เย่เซิ่งเทียนดื่มไปสามแก้วติดต่อกัน และพูดว่า: "ขอโทษด้วยจริงๆ เมื่อกี้นี้ไปส่งลูก"

เมื่อเห็นเย่เซิ่งเทียนดื่มหมด หลินจื้อเผิงก็ออกปากพูดอีกครั้ง และพูดอย่างยิ้มเยาะ: "ฉันว่าเย่เซิ่งเทียน เมื่อกี้นี้ฉันบอกว่าสามแก้ว คือคนสามแก้ว แบบนี้ถึงจะดูมีความจริงใจ"

"ถูกต้อง เย่เซิ่งเทียน นายให้พวกเรารอนานขนาดนี้ ต้องสามแก้วต่อหนึ่งคน"

หลี่เชี่ยนที่อยู่ข้างๆก็พูดให้เรื่องลุกลามไปใหญ่โตว่า: "ลูกผู้ชายห้ามพูดว่าไม่ได้ ใช่มั้ย? ถ้านายเป็นลูกผู้ชาย ก็สามแก้วต่อหนึ่งคน พวกเราก็ยอมรับคำขอโทษของนาย"

จากนั้น หลี่เชี่ยนก็ขยิบตาให้คนอื่นๆ

"จื้อเผิงและหลี่เชี่ยนพูดถูก เย่เซิ่งเทียน เหล้านี้นายต้องดื่ม"

"นายดื่มให้กับพวกเราคนละสามแก้วก่อน พวกเราค่อยดื่มด้วยกันกับนาย"

ซินซูจวนมีรอยยิ้มลึกลับบนใบหน้า ในสายตาก็แฝงไปด้วยดูถูกเหยียดหยามเล็กน้อย

เย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้วเล็กน้อย กวาดสายตามองบนตัวของเพื่อนร่วมชั้นเรียนเหล่านี้

"นายไม่มีปัญญาเล่นเหรอ? อย่าน่าเบื่อแบบนี้ได้หรือเปล่า? พวกเราเรียกนายมาร่วมงานเลี้ยงเพื่อนร่วมชั้นเรียน นี่เป็นการให้เกียรตินาย อย่าไม่ให้เกียรติกันสิ"

หลินจื้อเผิงราวกับจะเหนือกว่าระดับหนึ่ง พูดด้วยท่าทางทะนงได้ใจ

เคยเป็นคุณชายอันดับหนึ่งของเมืองเฉียนถังมาก่อน ตอนนี้โดนตัวเองสั่งสอนเหมือนหลานชาย ความรู้สึกแบบนี้สุดยอดจริงๆ

หลี่เชี่ยนพูดอย่างดูเหมือนยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม: "เอาล่ะๆ ทุกคนล้อเล่นกับนาย นายยังจริงจังเหรอ? นายน่าเบื่อจริงๆ ช่างเหอะ ในเมื่อมาแล้ว งั้นก็นั่งลงเถอะ พวกเราก็ไม่ขาดแคลนการดื่มคำนี้ของนาย"

เย่เซิ่งเทียนหรี่ตาลงเล็กน้อย

ดูเหมือนว่า นี่มุ่งเป้ามาที่ตัวเอง

ช่างเถอะ ถ้าหากพวกนายรู้ตัว ฉันก็จะถือว่าพวกนายเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียน

ถ้าหากตัวพวกนายเองที่หาเหาใส่หัว ถ้าอย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่ถือว่าพวกนายเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียน

พวกนายต้องการให้เป็นแบบนี้ อย่าหากว่าฉันต้องการให้เป็นแบบนั้น