Mars เจ้าสงครามครองโลก นิยาย บท 87

"เฮ้ยๆๆๆ ที่นี่มีคนนั่งแล้ว นายเปลี่ยนที่"

เย่เซิ่งเทียนกำลังจะนั่งลง หลี่เชี่ยนก็ตะโกนด้วยเสียงแหบแห้งว่า: "คนอย่างนายไม่เข้าใจกฎนะเนี่ย ที่นี่คือที่นั่งหลัก สงวนไว้สำหรับแขกผู้มีเกียรติที่สุด นายใช่เหรอ? ก็ไม่ดูว่านายเป็นใคร เหมาะสมนั่งที่นั่งหลักเหรอ?"

หญิงสาวที่ชื่อหงเหมยจงใจพูด: "ฉันว่า เขาอยากนั่งข้างดาวมหาลัยนะ?"

"อย่าทำให้ซูจวนขยะแขยงนะ"

หลินจื้อเผิงชี้ไปที่สถานที่เสิร์ฟอาหารท้ายสุด และพูดเบาๆว่า: "นายก็นั่งตรงนั้น กลิ่นตัวของนายแรงขนาดนั้น อย่าให้ซูจวนสูบดม ทำลายความอยากอาหารของซูจวน"

เย่เซิ่งเทียนขมวดคิ้วมากยิ่งขึ้น และมองไปทางซินซูจวนอย่างมีความหมาย

"ไม่เป็นไรไม่เป็นไร พวกเธออย่าว่าเขาแบบนี้ เขาเลี้ยงลูกทุกวัน มีกลิ่นตัวเล็กน้อยก็เป็นเรื่องปกติมาก ลูกของคนยากจน มีกลิ่นเหม็นก็เป็นเรื่องปกติ ตอนที่พวกเราเด็กๆก็ผ่านมาแบบนี้ไม่ใช่เหรอ?"

ซินซูจวนดูเหมือนช่วยเย่เซิ่งเทียนแก้ไขสถานการณ์ แต่ความเป็นจริงกลับกำลังรังเกียจ และประชดประชัน

ความหมายในคำพูดเป็นคนคนหนึ่งก็สามารถฟังออกมา ก็คือกำลังบอกว่าเย่เซิ่งเทียนตอนนี้นายเป็นเพียงแค่คนยาจก บนตัวของนายเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นของคนยากจน

เย่เซิ่งเทียนไม่ได้พูดอะไร และนั่งอยู่ในตำแหน่งที่เสิร์ฟอาหารนั้น

พูดมากไปก็ไร้ประโยชน์ ไม่ว่าเขาพูดอะไร มีแต่จะก่อให้เกิดการเยาะเย้ยและการเสียดสีจากคนเหล่านี้

เขาแค่ต้องการดูว่า คนเหล่านี้ที่เรียกว่าเพื่อนร่วมชั้นเรียน จะทำมากเกินไปถึงระดับไหน

ถึงเวลานั้น ก็อย่าหาว่าเขาไม่พูดถึงมิตรภาพของเพื่อนร่วมชั้นเรียน

"จะว่าไป ซูจวนเธอยังต้องขอบคุณตอนนั้นที่เย่เซิ่งเทียนไม่ได้รับรักเธอ ไม่อย่างนั้นก็ทำร้ายเธอไปตลอดชีวิต ดูเหมือนว่าเย่เซิ่งเทียนก็มีญาณทัสนะที่รู้ตัวเองดีมากนะ รู้ว่าตัวเองในอนาคตตัวเองจะกลายเป็นยาจก ดังนั้นจึงไม่มีสิทธิ์ยอมรับคำสารภาพรักของซูจวน"

หลี่เชี่ยนพูดอย่างเยาะเย้ยเย็นชา

หงเหมยรีบพูดคล้อยตามว่า: "ใช่ๆๆ ซูจวน เธอก็ต้องดื่มให้เขาแก้วหนึ่ง ขอบคุณเขาดีๆที่ตอนนั้นไม่ได้รับรัก ไม่อย่างนั้นก็จะถูกทำร้ายจริงๆ"