The king of War นิยาย บท 172

“ในเมื่อคุณพูดว่า คุณหยางฉวยโอกาสปรับราคาขึ้น งั้นทำไมคุณถึงยังจะต้องแข่งประมูลราคาด้วยตลอด？คุณโง่เหรอ？ทั้งๆที่รู้ว่าอีกฝ่ายฉวยโอกาสปรับราคาขึ้น ยังไม่หยุดที่จะแข่งประมูลราคา？”

“ตอนนี้คุณมีแค่สองทางเลือก ถ้าไม่จ่ายเงินหนึ่งร้อยห้าสิบล้าน ก็ต้องตาย！”

หงฝูถามคำถามออกมา3-4คำถามติดต่อกัน สุดท้ายก็ใช้คำว่าตายมาเป็นวิธีการขู่ จวงปี้ฝานมีสีหน้าที่ดูแย่อย่างมาก ในใจก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว

จนถึงตอนนี้ เขาถึงตระหนักถึงว่า ตัวเองได้ทำเรื่องที่โง่เขลาไปมากมายแล้ว

“คุณจวง รบกวนคุณรีบจ่ายเงินเถอะนะ！”

ในเวลานี้ เจ้าหน้าที่ของห้องประมูล เดินมาถึงตรงหน้าของจวงปี้ฝานแล้ว พูดด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย

เจ้าหน้าที่กลับว่าไม่ได้ทำให้เขาลำบากใจ แต่เป็นกฎ ก็เหมือนกับการประมูลก่อนหน้า ทุกครั้งที่จบการแข่งขันในการประมูล ก็จะมีพนักงานเดินเข้าไปหาผู้ที่ชนะการประมูลเพื่อทำการชำระเงินที่ในงานเลย

“หยางเฉิน ฉันไม่แข่งขันกับนายแล้ว หากนายเพิ่มราคาตอนสุดท้ายอีกครั้ง เซี่ยเหอก็ตกเป็นของนายแล้ว นายก็รีบเพิ่มเงินต่ออีกสิ！”

จวงปี้ฝานมองไปยังหยางเฉินด้วยสีหน้าที่ลนลาน พูดคำรามขึ้นมา

หยางเฉินยิ้มอย่างเยือกเย็น “ถ้าไม่ใช่นาย ฉันจ่ายเงินแค่ยี่สิบล้านก็สามารถคว้าคนงามมาได้แล้ว ตอนนี้นายให้ฉันจ่ายเงินเพิ่มขึ้นตั้งหนึ่งร้อยสามสิบล้าน นายคิดว่าฉันโง่เขลาเหมือนกันกับนายงั้นเหรอ？”

“นายเป็นชู้กับผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่เหรอ？จะทนมองเห็นเธอกลายมาเป็นของเล่นของฉันได้งั้นเหรอ？”

จวงปี้ฝานพูดคำรามออกมาด้วยความโกรธ

“หนึ่งร้อยห้าสิบล้าน ฉันต้องการผู้หญิงแบบไหนก็ได้ทั้งนั้น จำเป็นจะต้องได้เธอเหรอ？” หยางเฉินเยาะเย้ย

“หยางเฉิน นายจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ เซี่ยเหอชอบนายนะ แล้วนายก็ชอบเซี่ยเหอนายจะทำแบบนี้กับเธอไม่ได้นะ！ถ้าหากนายมอบเธอมาให้ฉันจริงๆ ฉันจะเสพสุขกับเธอทั้งคืน จนกระทั่งเล่นกับเธอจนตายคาเตียงเลย นายก็ไม่สนใจงั้นเหรอ？ ”

จวงปี้ฝานตาแดงก่ำ ใบหน้าเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

เขาไม่มีสติแล้วอย่างสิ้นเชิง ลืมไปเลยว่าที่นี่คือที่ไหน

หยางเฉินยกคิ้วขึ้น เจตนาฆ่าที่รุนแรงพุ่งเข้าใส่ทั้งสองดวงตาทันที คนแบบนี้ มันก็คือสัตว์เดรัจฉาน เขา จะต้องตาย！

“หุบปาก！”

หงฝูสัมผัสได้ถึงความโกรธของหยางเฉิน พูดตำหนิไปยังจวงปี้ฝานว่า : “ถ้าหากนายไม่ยอมจ่าย งั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจก็แล้วกัน！”

จวงปี้ฝานพูดด้วยใบหน้าที่คร่ำครวญร้องไห้ว่า : “คุณหง ฉันไม่สามารถเอาเงินมากมายขนาดนี้ออกมาได้นะ！”

“เอาออกมาไม่ได้？งั้นก็ทำได้เพียงให้ตระกูลจวงนำเงินออกมาไถ่ตัวให้แล้ว！”

หงฝูมีน้ำเสียงเยือกเย็นอย่างมาก เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง พูดสั่งผู้ช่วยที่อยู่ด้านหลังว่า : “ติดต่อกับผู้ปกครองตระกูลจวง ให้เขานำเงินมาไถ่ตัวคน！”

“ครับ！”

ผู้ช่วยตอบกลับ หยิบมือถือออกมา กำลังจะติดต่อไป

“รอเดี๋ยว！”

และในเวลานี้ มีเงาร่างที่วัยรุ่น ก้าวเดินออกมาทันที

“คุณชายชวน คุณมาได้ยังไง？”

เมื่อเห็นการปรากฏตัวของคุณชายชวน หงฝูขมวดคิ้วเบาๆแล้ว

ก่อนที่จะเดินเข้ามายังคลับหลงเถิง หยางเฉินเคยได้เจอกับผู้ชายคนนี้ เพียงแค่พบหน้ากัน แม้แต่บอดี้การ์ดทั้งสองคนของเขา ก็ถูกต่อยจนลอยออกไปหมด

คุณชายชวนไม่ได้พูดอะไร หลังจากที่เดินไปยังตรงหน้าของหยางเฉินแล้ว เอ่ยปากพูดว่า : “คุณหยาง เห็นคุณกล้าหาญเช่นนี้ เพิ่มผู้หญิงอีกสักหนึ่งคน คงไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรกับคุณมากมายหรอกนะ ที่ฉันพูดคงไม่ผิดใช่ไหม？ ”

หยางเฉินพูดถามอย่างติดตลกนิดหน่อยว่า : “แล้วยังไง？”

“ถ้าฉันจำไม่ผิดล่ะก็ ก่อนที่จวงปี้ฝานจะแข่งประมูลราคา คุณหยางน่าจะเสนอราคาไปที่ยี่สิบล้านใช่ไหม？”

วิธีการพูดของเมิ่งชวนล้วนเป็นคำสั่งโดยสิ้นเชิง พูดจบ ก็มองไปยังหงฝูอีก : “คุณหง ผู้หญิงหมายเลข 1 หากคิดเป็นเงิน 20 ล้าน ก็ถือว่าคุณหยางเป็นคนชนะการประมูล ”

สีหน้าของหงฝูค่อนข้างรู้สึกแย่ ถึงอย่างไรเขาก็แค่ทำงานให้ตระกูลเมิ่ง แม้ว่าตระกูลเมิ่งให้ความสำคัญกับเขามากแค่ไหน ฐานะของเขาก็คงไม่อาจจะเหนือกว่าทางสายตระกูลตรงของตระกูลเมิ่งได้

“คุณชายชวน ทำแบบนี้ ไม่ค่อยดีมั้ง？”