The king of War นิยาย บท 2275

ด้านล่างคฤหัสถ์เจ้าเมือง ผู้แข็งแกร่งกลุ่มหนึ่งของเมืองไป๋หู่ ทั้งหมดเบิกดวงตาโต

กำลังรบที่หยางเฉินแสดงออกมา เกินกว่าจินตนาการของพวกเขาโดยสิ้นเชิง

เขาสามารถต่อสู้กับผู้อาวุโสสี่ของสำนักเทียนไห่ได้ ได้ทำให้ผู้คนค่อนข้างตกใจแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่า ตอนนี้จะสามารถปราบหลีหยวนชิงได้

“เจ้าหนุ่ม ปล่อยมือ!”

สีหน้าของหลีหยวนชิงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ที่แขนของหยางเฉินมีพลังงานที่แข็งแกร่งถ่ายทอดมา ทำให้หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

“ใครบอกฉันได้บ้าง ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมผู้อาวุโสสี่ของสำนักเทียนไห่ถึงได้ตะโกนให้ปล่อยมือออกมา?”

ในเมืองไป๋หู่ มีนักบูโดที่ผลการบำเพ็ญเพียรค่อนข้างต่ำจำนวนหนึ่ง ยังไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากกล่าวถาม

ผู้แข็งแกร่งแดนนภาขั้นหกชั้นปลายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างเขา เงยหน้ามองไปทางท้องฟ้า เอ่ยกล่าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม: “เนื่องจาก หยางเฉินในตอนนี้ กำลังรบได้เกินหลีหยวนชิงไปแล้ว”

“นี่จะเป็นไปได้ยังไง? หลีหยวนชิงเป็นถึงผู้อาวุโสสี่ของสำนักเทียนไห่ พละกำลังแดนนภาขั้นหกชั้นยอด หยางเฉินเป็นคนอายุน้อยที่อายุไม่ถึงสามปีคนหนึ่ง จะเป็นคู่ต่อสู้ของหลีหยวนชิงได้ยังไงกัน?”

“เรื่องจริงก็เป็นเช่นนี้! ไม่อย่างนั้นทำไมหลีหยวนชิงถึงได้ให้หยางเฉินปล่อยมือ?”

“เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญ เรื่องสำคัญคือ หยางเฉินเป็นผู้ฝึกมารคนหนึ่ง ตอนนี้เขาจบเห่แล้ว หลังจากที่อู๋สงป้าเจ้าเมืองรู้ตัวตัวว่าเขาเป็นผู้ฝึกมาร จะต้องไม่ปกป้องเขาอย่างแน่นอน”

......

ทุกคนต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ แทบจะทุกคนต่างก็คิดว่าหยางเฉินจบเห่แล้ว

ตัวตนของผู้ฝึกมาร ที่โลกบู๊โบราณกลางเดิมทีก็คือคนที่ใครเห็นก็โห่ร้องรังเกียจ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงอู๋สงป้าที่เป็นถึงกระทั่งเจ้าเมือง ถ้าหากรู้ถึงตัวตนของหยางเฉินแล้ว ยังจะปกป้องหยางเฉินเอาไว้ คนของโลกบู๊โบราณกลางจะมองเขายังไง?

ในตอนนี้ สายตาของทุกคนรวมอยู่ที่ตัวของหยางเฉิน

ผมสีม่วงของเขาปลิวไสวไปตามลม อานุภาพมารลอยกรุ่นไปทั่วทั้งตัว ราวกับเป็นจอมมารที่มาจากขุมนรกตนหนึ่ง

สีหน้าของอู่ชางเคร่งขรึมอย่างสุดขีด ในฐานะที่เป็นถึงผู้มีอิทธิพลชั้นยอดไม่กี่คนของโลกบู๊โบราณกลาง เขาย่อมสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจน ว่าออร่าที่แผ่ซ่านออกมาจากบนตัวของหยางเฉินในเวลานี้แข็งแกร่งขนาดไหน

กล่าวได้ว่า ไม่อ่อนแอไปกว่าผู้แข็งแกร่งระดับเช่นเขาเลย

อู๋สงป้าที่ยืนอยู่อีกด้าน ใบหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งขรึมอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนเช่นเดียวกัน

ในฐานะที่เป็นเจ้าเมืองของเมืองไป๋หู่ เขาค่อนข้างเข้าใจดีว่า การปรากฏตัวของผู้ฝึกมารคนหนึ่ง จะต้องก่อให้เกิดความฮือฮาที่โลกบู๊โบราณกลางมากขนาดไหน

ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน เขาจะปกป้องหยางเฉินโดยที่ไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย แต่ตอนนี้ เขาลังเลแล้ว

รู้ตัวตนผู้ฝึกมารของหยางเฉินชัดเจนแล้ว ถ้าหากยังไปช่วยเหลือ ถ้าอย่างนั้นก็เป็นการยืนอยู่ฝ่ายตรงกันข้ามกับนักบูโดทั้งหมดของทั่วโลกบู๊โบราณกลาง

“อู๋สงป้า นี่ก็คือคนที่แกปกป้องนักปกป้องหนา?”

ทันใดนั้นอู่ชางก็มองไปทางอู๋สงป้า ยกมุมปากขึ้นปรากฏรัศมีความโค้งที่เยาะเย้ย กล่าวอย่างเย้ยหยัน: “ฉันอยากจะรู้นักว่า ตอนนี้แกยังจะปกป้องเขาอยู่อีกไหม?”

อู๋สงป้าไม่ได้พูดจน เพียงแค่จ้องหยางเฉินด้วยสีหน้าเคร่งขรึมเท่านั้น

ในเวลานี้ นัยน์ดวงตาทั้งสองข้างของหยางเฉินเต็มไปด้วยความดำขลับ บนใบหน้ามีความเจ็บปวด มือของเขาราวกับคีมจับของที่จับข้อมือของหลีหยวนชิงเอาไว้อย่างเหนียวแน่น

ไอมารในร่างกายของเขาพลุ่งพล่านอย่างต่อเนื่อง ตามเจตนาสังหารที่พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาเกิดปฏิกิริยาที่จะทำลายทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขา

เขาค่อนข้างรู้ดีว่า ทันทีที่เขาฆ่าหลีหยวนชิงที่อยู่ตรงหน้าจริงๆ เกรงว่าไอมารจะกัดกร่อนจิตใจของเขาไปจนหมดสิ้น ทำให้เขาสูญเสียการควบคุมไปโดยสิ้นเชิง

เนื่องจากเป็นเช่นนี้ ดังนั้นเขาถึงได้ยังไม่ฆ่าหลีหยวนชิง

“พลั่กพลั่กพลั่ก!”

กำปั้นของมืออีกข้างหนึ่งของหลีหยวนชิง โจมตีไปที่บริเวณทรวงอกของหยางเฉินไม่หยุดหย่อน ในขณะเดียวกันก็ตะโกนกล่าวด้วยความโมโห: “ปล่อยมือ! แกปล่อยมือเดี๋ยวนี้!”

จากนั้นพละกำลังที่สามารถทำลายล้างภูเขาลูกหนึ่งเขา ก็โจมตีลงไปที่ทรวงอกของหยางเฉิน แต่เหมือนกับว่าโจมตีเข้าไปที่แผ่นเหล็ก ไม่สามารถทำให้หยางเฉินเกิดการบาดเจ็บได้เลยแม้แต่น้อย

“หยางเฉิน!”

ในเวลานี้เอง มีผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งเดินออกมา จากภายในค่ายกลของสำนักเทียนไห่ จ้องมองหยางเฉินกล่าว: “ปล่อยมือ!”

“เป็นผู้อาวุโสสามของสำนักเทียนไห่ เซี่ยวชิงหยุน!”

“เขาก็จะลงมือด้วยงั้นเหรอ?”

“ผู้อาวุโสแดนนภาขั้นหกชั้นยอดของสำนักเทียนไห่ทั้งสองคนร่วมมือกัน ต่อให้หยางเฉินจะแข็งแกร่งขนาดไหน ก็จะต้องถูกปราบ!”

การปรากฏตัวของเซี่ยวชิงหยุน ทำให้บรรยากาศ ณ ที่ตรงนั้นตื่นเต้นขึ้นมาทันที