มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 101

หลังจากซอนย่าประกาศออกไป เธอก็ตรงไปที่ทางเดินด้านนอกและโทรออก

พนักงานหญิงคนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเธอ หล่อนเดินมาหาเธอหลังจากที่เธอวางสาย

"หัวหน้างาน คุณทํางานหนักเพื่อตระกูลเดรคมาหลายปีแล้ว พวกเขาจะไม่ให้เครดิตคุณ ทั้งที่คุณนั้นทำงานหนักมากได้อย่างไร? คุณไม่สมควรเลื่อนตําแหน่งเป็นผู้จัดการหรอกเหรอ? บริษัทมีตําแหน่งว่างสําหรับผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อ แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ดีพอที่จะทําให้เซเลน่าเป็นคนเดียวใช่ไหม?

พนักงานหญิงคนนั้นพูดหลังจากที่เธอเข้าข้างซอนย่า

ซอนย่ารู้สึกโกรธมาก เพราะพนักงานเพิ่งพูดสิ่งที่อยู่ในใจของเธอออกมา ใบหน้าของเธอดูบูดบึ้งเพราะความโกรธที่เดือดพล่านภายในตัวเธอ

เธอพยายามที่จะฝืนยิ้มออกมา "เฮ้อ เธอมีความสามารถมาก คุณทันย่าเป็นคนเลือกเธอมาเป็นผู้จัดการด้วยตัวเอง นอกจากนี้เซเลน่ายังแสดงศักยภาพของเธอในฐานะผู้หญิงที่แข็งแกร่ง ตอนนั้นเมื่อเธอเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเทย์เลอร์!”

“บ้าไปแล้ว ฉันเคยได้ยินมาว่าเธอถูกไล่ออกจากตระกูลเทย์เลอร์เมื่อห้าปีก่อน มีคนเคยเห็นเธอเก็บขยะเพื่อเอาไปขาย ฉันไม่รู้ว่าอะไรทําให้ คุณทันย่าพอใจในตัวเธอ"

พนักงานคนนี้ก็รู้สึกไม่พอใจเช่นกัน "คุณลองคิดดู คุณใช้เวลาช่วงที่ผ่านมาให้กับบริษัท ถ้าหล่อนไม่ได้ปรากฏตัวออกมากระทันแบบนี้ คุณคงจะได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้จัดการ! ต่อให้เธอได้เข้ามาทำงานที่บริษัท เธอก็ควรจะได้เริ่มเป็นแค่หัวหน้างาน และให้คุณเป็นผู้จัดการ!”

ซอนย่ากัดฟันและพูดถากถาง “หึ แล้วมาดูกันว่าเธอจะอยู่ในตำแหน่งนี้ได้นานแค่ไหน ถ้าเธอทำงานได้ไม่ดีเธอจะต้องถูกไล่ออกในไม่ช้าก็เร็ว!”

เธอมองไปรอบ ๆ แล้วกระซิบกับพนักงานหญิงคนนั้นว่า “ฟิลิเซีย ฉันจะบอกเธอให้รู้ ผู้จัดการบอกให้ฉันช่วยจัดการเรื่องอาหารเย็นในคืนนี้ เธออาจจะอยากให้ฉันแค่แจ้งเรื่องนี้ให้ทุกคนรู้ทั่วหน้า!”

ฟิลิเซียไม่ได้โง่ เธออุทานออกมา “แล้วเธอไม่ได้บอกว่า จะพาพวกเราไปที่โรงแรมนั้นหรอกเหรอ?”

“ใช่ เธอไม่ได้บอกว่าจะพาเราไปเลี้ยงที่คาราโอเกะ แต่เธอต้องการเสนอแนะให้ฉันจัดการทุกอย่าง รวมถึงจัดการจองที่โรงแรมด้วย!”

ซอนย่ายักไหล่อย่างไม่พอใจแล้วหัวเราะเยาะ "หึ ตั้งแต่ที่เธอรู้ว่าหล่อนถูกขับไล่ออกจากตระกูลเทย์เลอร์มาก่อน อีกอย่างบางคนก็เคยเห็นเธอเก็บขยะขายมาก่อน เธอจะต้องไม่มีเงินมากพอแน่ ๆ บางทีเธออาจจะมีเงินแค่หนึ่งพันเหรียญ ห้องส่วนตัวที่ฉันจองไว้ ค่าใช้จ่ายขั้นต่ำต้องใช้เงินถึงสองแสนเหรียญ ฉันต้องการให้เธอกลายเป็นคนโง่ และอับอายต่อหน้าผู้คน”

“อ้าปากค้าง!”

ฟิลิเซียถึงกับอ้าปากค้าง เธอตะโกนออกมาด้วยความตกใจ “คุณ นี่มันเกินไปหรือเปล่า? เงินจำนวนมากขนาดนั้น ถ้าเธอไม่พอใจแล้วกลับก่อน คุณจะเดือดร้อนไหม? และถ้าเธอรู้ว่ามันมีราคาที่แพงมากขนาดไหน บางทีเธออาจจะไม่กลับมาเลยด้วยซ้ำ!”

"โถ ถ้าเธอไม่มา เธอก็คงจะละอายใจ เพื่อนร่วมงานหลายสิบคนกําลังมองเธออยู่ และเมื่อกี้ฉันบอกทุกคนว่า เธออยากไปโรงแรมที่ดีที่สุด ถ้าเราไปทานในแผงขายของราคาถูก ๆ ข้างทาง เพื่อนร่วมงานของเราคงจะผิดหวัง คุณคิดว่าพวกเขาจะทํางานหนักเพื่อเธอในอนาคตหรือไม่?"

"นอกจากนี้เธอจะมาโทษฉันไม่ได้ หากเธอทําเช่นนั้น ฉันก็จะโทษเธอว่า เธอไม่ได้ให้บอกอย่างชัดเจน เธอพูดกับฉันเพียงเพื่อให้ฉันจัดการแค่นั้น"

ซอนย่าหัวเราะสะใจ "หากเธอรู้สึกอายตั้งแต่วันแรกที่ทํางาน ทําให้พนักงานของบริษัทไม่พอใจเธอแล้วล่ะก็ ในอนาคตข้างหน้าคงจะมีความขัดแย้ง นอกจากนี้ฉันในฐานะหัวหน้างานถ้าไม่สามารถร่วมงานกับเธอได้ บางทีเธออาจจะต้องลาออกจากงานภายในหนึ่งเดือนนี้ก็ได้”

“หัวหน้าไม่ต้องห่วง ฉันจะอยู่ข้างคุณ! ฉันจะออกตัวพูดแทนคุณเอง

หลังจากนั้น ฟิลิเซียก็ถามว่า "จริงสิ หัวหน้า ฉันได้ยินมาว่าผู้จัดการคนใหม่คนนี้เงินเดือนสูงมาก!"