มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1014

“ก็ได้ ไปพบกับพวกเขากัน เพราะยังไงซะ อีกฝ่ายก็เป็นถึงหัวหน้าตระกูลโลว ถ้าเราปฏิเสธที่จะพบพวกเขาในครั้งนี้ เขาอาจจะโกรธเรา เราไม่ควรไปทำให้คนโฉดพวกนี้โกรธเคือง เพื่อไม่ให้ในอนาคตตอนที่เราเจอกับความลำบาก พวกเขาจะได้ไม่ทำเรื่องแย่ ๆ หรือสร้างปัญหาเพิ่มขึ้น”

ชาร์ลพยักหน้าเห็นด้วยหลังจากที่ได้ฟังความเห็นเรื่องนี้ จากนั้นเขาก็สั่งให้บอดี้การ์ดพาอีกฝ่ายเข้ามาในห้องโถง

“นายท่านฟรีแมนก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ? เยี่ยมไปเลย!”

เมื่อแจ็คสันเดินเข้ามาในห้องโถงและเห็นว่าหลุยส์ก็อยู่ที่นั่นด้วย เขาก็อารมณ์ดีขึ้นทันที

“อะแฮ่ม! บอกเรามาสิ วันนี้คุณมาทำไม? นี่มันดึกแล้ว เพราะงั้นบอกเหตุผลที่คุณตั้งใจมาที่นี่ให้ฟังหน่อยสิ! ถ้าเพื่อการร่วมมือกันทางธุรกิจ ฉันคิดว่าการพบกันครั้งนี้คงไม่จำเป็น เพราะยังไงซะ ธุรกิจของเราต่างกันและเราก็ไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องร่วมมือกับตระกูลโลว!”

ชาร์ลกระแอมในลำคอขณะที่ถามแจ็คสัน

“ยินดีที่ได้พบพวกคุณ นายท่านฟรีแมนและนายท่านแลมเบิร์ต!”

แจ็คสันรู้มานานแล้วว่า ตระกูลพวกนี้คิดว่าตัวเองมีเกียรติและเป็นผู้ดี มักจะดูถูกพวกเขาที่เป็นพวกตระกูลลับใต้ดิน ดังนั้น เขาไม่แปลกใจเลยกับท่าทางที่เย็นชาจากอีกฝ่าย และเขาก็ไม่ได้อารมณ์เสียเลย

แจ็คสันกำมือประสานกันทักทาย จากนั้นก็พูดต่อว่า “ฉันมาที่นี่วันนี้ก็เพื่อมาบอกเรื่องสำคัญบางอย่างกับพวกคุณ! คนที่พวกคุณตามหา ฉันรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน!”

“ว่าไงนะ!”

ชาร์ลจ้องดีแลนเขม็ง

ดีแลนกำหมัดแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ และอ้าปากพูดออกมา “ทุกท่าน ผมจำหน้าของเขาได้ทุกตารางนิ้ว พวกที่เหลือผมก็จำได้ แม้ว่าเฟนด์และพวกมันคนอื่น ๆ จะกลายเป็นขี้เถ้าก็ตาม! เฟนด์เป็นคนฆ่าพ่อแม่ของผมและนักสู้ชั้นยอดหลายคนของตระกูลแวกเนอร์! เฟนด์เป็นคนฆ่าพวกเขาทั้งหมด!”

“เฮ้ ไอ้หมอนั่นชอบสร้างปัญหาจริง ๆ ว่าไหม? ขณะที่ตระกูลแลมเบิร์ตของเราตามล่าตัวเขาอยู่ เขาควรจะซ่อนตัวอยู่เงียบ ๆ ไม่ใช่เหรอ? เฮ้! เขากล้าสร้างปัญหาให้คนอื่นอีกได้ยังไง! เขาโง่เหรอที่ทำให้ตัวเองถูกเปิดเผย?”

รอยยิ้มพอใจปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของหลุยส์ ดูจากท่าทางไม่พอใจของดีแลน เขาเชื่อว่าข่าวนี้คงเป็นเรื่องจริง เฟนด์และพวกบ้าเทย์เลอร์คนอื่น ๆ คงเป็นคนฆ่าพวกนั้นทั้งหมด!