มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 103

"ใช่ครับ คุณไม่ได้บอกให้ฉันจัดการหรอกหรือ? ฉันได้จองห้องส่วนตัวเอาไว้ เป็นที่ขึ้นชื่อมากในตอนนี้ ค่าใช้ขั้นต่ำเพียงสองแสนเหรียญเท่านั้น!”

“ฉันได้ยินมาว่าผู้จัดการ ได้เงินเดือนตั้งหนึ่งล้านเหรียญต่อเดือน คงจะไม่เป็นไรใช่ไหม?” ซอนย่าพูดด้วยรอยยิ้ม

"เป็นไปไม่ได้! เงินเดือนผู้จัดการสูงขนาดนั้นเลยเหรอ"

"ว้าว… คุณจองห้องส่วนตัวหรือ? ผู้จัดการใจดีกับเรามาก ค่าใช้จ่ายขั้นต่ำตั้งสองแสนเหรียญ!!!"..

พนักงานคนอื่น ๆ ทุกคนมีชีวิตชีวา พนักงานหญิงบางคนถึงขั้นกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ จากสถานการณ์ เซลีน่าเหมือนถูกบังคับด้วยความรู้สึกที่น่ากลัว ความรู้สึกนี้สะท้อนออกมาบนใบหน้าของเธอ สองแสนเหรียญเป็นค่าใช้จ่ายขั้นต่ำ พวกเขาอาจจะใช้เงินในมื้อเย็นมากกว่านั้น นอกจากนี้เธอก็ยังไม่รู้จํานวนว่าจะใช้จ่ายในห้องคาราโอเกะเท่าไร

เธอโกรธมาก และอยากจะพูดให้ซอนย่าฟัง มันน่าสะอิดขยะแขยงที่ผู้หญิงคนนั้นตัดสินใจแทนเธอโดยที่ไม่ขอคําปรึกษาจากเธอ

น่าเสียดายที่เธอทําแบบนั้นไม่ได้ เธอรู้ดีว่าซอนย่าทำงานที่นี่มานาน และเป็นหัวหน้า... เธออาจมีเพื่อนสนิท อยู่รอบตัวเธอ ถ้าเซเลน่าต่อว่าซอนย่า มันไม่มีผลดีต่อเซเลน่าเลย

ถ้าพวกเขาไปร้านอาหารธรรมดา ทุกคนจะผิดหวังมาก ถึงขั้นอาจจะพูดว่าเธอใจแคบ เธอจึงไม่สามารถบอกได้เช่นกันว่าซอนย่าทําพลาด มันไม่ถูกต้องสําหรับเธอ

"เป็นอะไรไปคะ ผู้จัดการ พี่ไม่ได้บอกให้ฉันจัดการเหรอ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?"

เห็นเซเลน่าเงียบไปนานแล้ว ซอนย่าก็รู้สึกมีความสุข

เซเลน่ารีบตั้งสติ แล้วยิ้มนิด ๆ ราวกับเธอไม่ได้รู้สึกไม่สบายใจเลยแม้แต่น้อย "โรงแรมไดนาสตี้ใช่ไหม? ตอนนี้ยังเช้าอยู่เลย ฉันให้เวลาทุกคนสองชั่วโมงเพื่อกลับไปเปลี่ยนแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า ทุกคนกลับไปเตรียมตัวได้แล้ว"

“เย้ เยี่ยมไปเลย ขอให้ผู้จัดการอยู่ที่นี่นาน ๆ !"

พนักงานหญิงที่มีอาการตื่นเต้นที่สุด เธอตะโกนออกมาทันที