มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 103

"ใช่ครับ คุณไม่ได้บอกให้ฉันจัดการหรอกหรือ? ฉันได้จองห้องส่วนตัวเอาไว้ เป็นที่ขึ้นชื่อมากในตอนนี้ ค่าใช้ขั้นต่ำเพียงสองแสนเหรียญเท่านั้น!”

“ฉันได้ยินมาว่าผู้จัดการ ได้เงินเดือนตั้งหนึ่งล้านเหรียญต่อเดือน คงจะไม่เป็นไรใช่ไหม?” ซอนย่าพูดด้วยรอยยิ้ม

"เป็นไปไม่ได้! เงินเดือนผู้จัดการสูงขนาดนั้นเลยเหรอ"

"ว้าว… คุณจองห้องส่วนตัวหรือ? ผู้จัดการใจดีกับเรามาก ค่าใช้จ่ายขั้นต่ำตั้งสองแสนเหรียญ!!!"..

พนักงานคนอื่น ๆ ทุกคนมีชีวิตชีวา พนักงานหญิงบางคนถึงขั้นกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ จากสถานการณ์ เซลีน่าเหมือนถูกบังคับด้วยความรู้สึกที่น่ากลัว ความรู้สึกนี้สะท้อนออกมาบนใบหน้าของเธอ สองแสนเหรียญเป็นค่าใช้จ่ายขั้นต่ำ พวกเขาอาจจะใช้เงินในมื้อเย็นมากกว่านั้น นอกจากนี้เธอก็ยังไม่รู้จํานวนว่าจะใช้จ่ายในห้องคาราโอเกะเท่าไร

เธอโกรธมาก และอยากจะพูดให้ซอนย่าฟัง มันน่าสะอิดขยะแขยงที่ผู้หญิงคนนั้นตัดสินใจแทนเธอโดยที่ไม่ขอคําปรึกษาจากเธอ

น่าเสียดายที่เธอทําแบบนั้นไม่ได้ เธอรู้ดีว่าซอนย่าทำงานที่นี่มานาน และเป็นหัวหน้า... เธออาจมีเพื่อนสนิท อยู่รอบตัวเธอ ถ้าเซเลน่าต่อว่าซอนย่า มันไม่มีผลดีต่อเซเลน่าเลย

ถ้าพวกเขาไปร้านอาหารธรรมดา ทุกคนจะผิดหวังมาก ถึงขั้นอาจจะพูดว่าเธอใจแคบ เธอจึงไม่สามารถบอกได้เช่นกันว่าซอนย่าทําพลาด มันไม่ถูกต้องสําหรับเธอ

"เป็นอะไรไปคะ ผู้จัดการ พี่ไม่ได้บอกให้ฉันจัดการเหรอ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?"

เห็นเซเลน่าเงียบไปนานแล้ว ซอนย่าก็รู้สึกมีความสุข

เซเลน่ารีบตั้งสติ แล้วยิ้มนิด ๆ ราวกับเธอไม่ได้รู้สึกไม่สบายใจเลยแม้แต่น้อย "โรงแรมไดนาสตี้ใช่ไหม? ตอนนี้ยังเช้าอยู่เลย ฉันให้เวลาทุกคนสองชั่วโมงเพื่อกลับไปเปลี่ยนแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า ทุกคนกลับไปเตรียมตัวได้แล้ว"

“เย้ เยี่ยมไปเลย ขอให้ผู้จัดการอยู่ที่นี่นาน ๆ !"

พนักงานหญิงที่มีอาการตื่นเต้นที่สุด เธอตะโกนออกมาทันที

“ผู้จัดการใจดีมาก ๆ เธอจะพาเราไปที่โรงแรมหกดาวเพื่อทานอาหารเย็น ฉันไม่เคยเจอหัวหน้าเช่นนี้มากก่อนในชีวิตของฉัน!"

"ใช่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบกับหัวหน้าที่ดีเช่นนี้!"

พนักงานรีบกลับบ้านของพวกเขาทันททีละคนด้วยความตื่นเต้น พวกเขาทั้งหมดตกลงที่จะรวมตัวกันที่ทางเข้าโรงแรม

ซอนย่าที่ยืนอยู่ข้างๆก็ตะลึงงัน เธอไม่เคยคาดหวังให้เซเลน่าเห็นด้วย ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ทํางานมา 5 ปีแล้ว มีคนเห็นเธอเก็บขยะมาก่อน พวกเขาอาจต้องการเงินสามถึงสี่แสนเหรียญเพื่อความบันเทิงในคืนนี้ เธอสามารถจ่ายเงินได้มาก?

"มีอะไรเหรอ? หัวหน้างานไม่อยากกลับไปแต่งหน้าหรืออะไรแต่งตัวสักหน่อยเหรอ?"

เซเลน่าเห็นว่าซอนย่ายังยืนอยู่ตรงนั้น เธออดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยในใจของเธอและถาม

"อ้อ ฉัน... ฉันกำลังจะไปเดี๋ยวนี้!"

ซอนย่าตอบแล้วรีบเดินออกไปพร้อมกับคนอื่นๆ

"หัวหน้า มีอะไรเหรอ? เธอตกลงจริง ๆ ด้วย! เธอมีเงินมากขนาดนั้นเลยเหรอ?

ทันทีที่ซอนย่าเดินออกจากบริษัท ฟิลิเซียก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างกระตือรือร้นเพื่อที่จะนินทา

"ฉันก็แปลกใจเหมือนกัน เธอมีเงินมากมายมาจากไหน? ต่อให้เงินเดือนของเธอจะได้หนึ่งล้านเหรียญ เธอจะได้เงินมากมายนี้มาจากที่ไหน?"

ซอนย่าขมวดคิ้วเข้าหากัน "ผู้หญิงคนนี้ฉลาดแกมโกง เธอต้องรู้ว่าฉันจงใจทําแบบนั้น เพื่อทําให้เธอขายหน้า เธอเล่นตามเพื่อให้ชนะใจผู้คน"

"ใช่ถ้าเธอบอกว่าเธอไม่ได้ขอให้คุณจองโรงแรมหกดาว หรือบอกให้คุณหาสถานที่ใหม่สําหรับอาหารค่ำ พนักงานคนอื่น ๆ ก็จะไม่มีความสุขอย่างแน่นอน เธอฉลาดมากที่จะเห็นด้วยราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการกับเธอ!”