มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1047

ชายร่างสูงใหญ่อีกคนหัวเราะออกมาเสียงดัง “ฮ่าฮ่า! ดีเลย! ปีนี้ฉันยี่สิบเก้า ยังไม่ถึงสามสิบ ฉันก็เข้าแข่งขันได้ด้วยเหมือนกัน! ดีเลยที่พวกเขาจัดการแข่งขันเพื่อเลือกหัวหน้าตระกูลคนต่อไป อย่างน้อยฉันก็ยังมีโอกาส อืม จะเกิดอะไรขึ้นนะถ้าฉันได้ที่หนึ่งขึ้นมา? ถ้าได้ที่หนึ่ง ฉันก็จะได้เป็นหัวหน้าตระกูลใช่ไหม? บางที อีกไม่กี่เดือนข้างหน้า นายท่านวู๊ดก็จะ...อุวะฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันต้องได้เป็นหัวหน้าตระกูลแน่!”

“ไม่จำกัดเพศ ตราบเท่าที่เป็นหนึ่งในตระกูลวู๊ด งั้นเธอก็สมัครได้น่ะสิ?”

ผู้หญิงชุดขาว ยิ้มอย่างเบิกบานเมื่อเธอเห็นเช่นนั้น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสุข! “ดีเลย! คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าสาว ๆ เองก็มีโอกาสได้แข่งขันชิงตำแหน่งทายาทด้วย! นายท่านวู๊ดเป็นคนใจกว้างและยุติธรรมจริง ๆ ! วิธีนี้ทำให้ใครก็ตามที่มีแข็งแกร่งกว่าจะได้บัลลังก์ไปครอง แถมยังเป็นการรับประกันอีกว่า คนที่เป็นทายาทนั้นต้องมีความสามารถ และแข็งแกร่งอย่างแน่นอน!”

“เฮ้! ไอ้พวกโง่! ถ้าแลนซ์อยู่ที่นี่นะ คิดว่าตัวเองจะมีโอกาสแข่งขันอยู่รึเปล่า? แมวไม่อยู่ หนูร่าเริงเลยสินะ?”

ชายหนุ่มคนนึงที่สนิทกับแลนซ์ เขาประสานมือไว้ตรงหน้าอก ก่อนจะพูดเยาะเย้ยออกมากข้าง ๆ พวกเขา

"ก็จริงอย่างที่เขาว่า ไม่มีคำไหนบรรยายทักษะการต่อสู้และความสามารถของแลนซ์ได้ ถ้าเขาอยู่ที่นี่ เขาต้องเป็นที่หนึ่งแน่!”

ชายร่างสูงล่ำคร่ำครวญด้วยอารมณ์อ่อนไหว “ทว่า เขาหายไปเกือบสามเดือนแล้ว ไม่มีข่าวอะไรสักอย่างเกี่ยวกับเขา เขาคงจบเห่ไปแล้วล่ะ เฮ้อ! ฉันจะทำให้เต็มที่ แล้วเป็นทายาทเพื่อเขา!”

มุมปากของฮัดสัน วู๊ดกระตุกโดยอัตโนมัติเมื่อได้ยินคำพูดของชายคนสูงนั่น เขารู้สึกไม่ชอบใจหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเอาซะเลย เขาตำหนิอีกฝ่ายหลังจากนั้น “นี่ ไอ้บ้าสมองทึบ นายคิดว่านายเหมาะที่จะได้ตำแหน่งทายาทรึไง? ในบรรดาพวกเราทั้งหมด ฉันมีสิทธิ์ที่จะได้เป็นทายาทมากที่สุดต่างหาก!”

"โอ้? ฮัดสัน ประกาศไม่ได้บอกนี่ ว่าไอ้บ้าสมองทึบอย่างฉันเป็นทายาทไม่ได้ ตราบเท่าที่ใครก็ตามเป็นที่หนึ่ง คนนั้นก็จะได้เป็นทายาท! ฮึ่ม! นายอยากแย่งตำแหน่งนั่นไปจากฉันสินะ ตัดสินใจง่ายจริง ! มาเจอกันในการแข่งขันพรุ่งนี้แล้วกัน!”