มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1195

ฟืบ!

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ ใบมีดอันน่ากลัวได้พุ่งผ่านอากาศเข้ามาใส่แผ่นหลังของนายหนวด ความคมใบมีดนั้นทำให้ร่างของเขาแยกออกเป็นสองส่วนและล้มลงกับพื้น

"อะไรวะนั่น? ใครมันทำแบบนั้น?"

ชายหัวล้านและคนอื่น ๆ ตะลึงกับการโจมตีอย่างกระทันหัน ดวงตาของเขามองไปรอบ ๆ อย่างบ้าคลั่งเพื่อหาคนโจมตี นั่นเฟนด์ เขายืนอยู่ที่ใต้ต้นไม้ไม่ไกลนัก และค่อย ๆ เดินมาหาผู้คนด้วยดาบสีดำอันสง่างาม

"แกพูดถูก! มันง่ายมากที่จะหนีเข้าป่านี้!"

เฟนด์ยิ้มบาง ๆ เขาฟังมาทั้งหมดและก็สรุปได้ว่าคนพวกนี้ไม่ใช่ตระกูลวู๊ดด้วยซ้ำ เฟนด์ไม่รู้ว่าพวกนี้มาจากไหน แต่กล้าดียังไงที่มารังแกคนของตระกูลสาขาของเรา

"แกคือคนจากตระกูลวู๊ดเหรอ?"

ชายหัวล้านขมวดคิ้ว ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม

ลูกน้องอีกคนพูดขึ้นมาว่า "ผู้พิทักษ์ลานิช ไอ้สารเลวนี่ยังเด็กอยู่เลย พนันได้เลยว่ามันไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น เราไม่ต้องกลัวมันหรอก! ถ้าไม่ใช่เพราะการโจมตีแบบลับ ๆ ล่อ ๆ นายหนวดก็คงไม่ตาย!"

ผู้พิทักษ์ลานิชส่ายหัวอย่างยอมรับที่ลูกน้องพูด "แน่นอน มันตัวคนเดียว ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก! โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเมื่อมันยังเด็ก ความสามารถในการต่อสู้ของมันไม่ควรแข็งแกร่งขนาดนั้น!"

"แม่ เขา... เขามาจากตระกูลวู๊ดเหรอ?"

เด็กสาวที่บาดเจ็บอยู่มองด้วยความสับสน เธอใช้กำลังทั้งหมดลุกขึ้นนั่งบนพื้น เธอจำไม่ได้ว่ามีคนนี้อยู่ในตระกูลวู๊ดด้วย

"แม่ก็ไม่เคยเจอเขาเหมือนกัน!"

หญิงวัยกลางคนตกตะลึงกับสถานการณ์นั้น เธอสับสน ว่าทำไมคนนี้ต้องมาช่วยพวกเธอ และงงว่าผู้ชายคนนี้มาจากตระกูลวู๊ดเหรอ?

อย่างไรก็ตาม อีกฝั่งก็มีจำนวนคนเยอะกว่า และชายคนนี้ก็ตัวคนเดียว เขาเป็นผู้แข่งกันเหรอ?

"อะไรนะ? ไม่มีทาง!"

ใบมีดโค้งยาวด้วยพลังฉีกำลังพุ่งเข้าหาพวกเขา ชายที่เพิ่งจะนำอาวุธออกมาหลังจากได้ยินเช่นนั้นก็เกือบจะฉี่ราดรดกางเกง พวกเขาเหมือนมดและจะโดนบดขยี้อย่างง่ายดาย

"เราจบเห่แล้ว!"

หลายคนกลัวจนลืมวิธีการโจมตี ใบมีดที่เฟนด์เหวี่ยงมาได้ตัดผ่านเอวพวกเขาไปแบบผ่าครึ่งด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ทั้งเจ็ดคนก็โดนฆ่าตายหมด

"ระดับเทพแท้จริง!"

แม่กับลูกสาวมองตากัน ม่านตาขยายขึ้นอย่างไม่เชื่อ พวกเธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชายคนนี้จะอยู่ในระดับเทพแท้จริง

อย่างไรก็ตาม พวกเขารู้ว่าในสาขาของตระกูลวู๊ด มีแค่หัวหน้าเท่านั้นที่มีระดับเทพแท้จริง ยังไม่มีใครไปถึงระดับนั้นได้เลย