มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1232

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงเดินทางต่อไปบนหลังม้า โดยที่ไดอาเนียลล่ากำลังคิดอยากทานอาหารเย็นกับเฟนด์ด้วยกันสองคน

นอกจากนี้แล้ว เธอยังค้นพบว่า การได้อยู่ข้าง ๆ เฟนด์ ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย ถึงเขาจะแก่กว่าเธอหกถึงเจ็ดปี แต่ความเป็นผู้ใหญ่ของเขา ทำให้เธอหลงใหลเขามากกว่าเดิมหลังจากใช้เวลาอยู่กับเขาหลายต่อหลายวัน

เขาต่างจากนายน้อยคนอื่น ๆ ที่เอาแต่ให้กุหลาบ ช็อคโกแลต จี้หยก และหญ้าวิญญาณให้กับเธอ พวกเขาน่าเบื่อมากสำหรับเธอ

ในที่สุด ทั้งคู่ก็มาถึงชานเมืองเล็ก ๆ ในขณะที่ท้องฟ้าก็ค่อย ๆ มืดลง

เมืองเล็ก ๆ แห่งนี้ดูค่อนข้างใหญ่ มีแสงสว่างเจิดจ้าในตอนนี้ ดูเหมือนเทศกาลอะไรบางอย่าง เพราะมีแผงขายของในตลากกลางคืนตั้งเรียงรายอยู่ตามท้องถนน

“ไม่เลวเลย… เมืองเล็ก ๆ นี่ดูเหมือนกับเมืองโบราณที่ล่วงลับไปแล้ว ช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจจริง ๆ !” ไดอาเนียลล่ายิ้ม พลางเดินบนถนนบลูสโตนอันกว้างขวาง พร้อมกับจูงม้ามังกรโลหิตตัวสูงใหญ่

“อยากกินอะไรก็บอกนะ นายหญิงน้อยที่สามแห่งคาเบลโล ไม่ต้องเกรงใจ อยากกินอะไรเลือกเลย!”

"ข้างหน้ามีโรงแรมที่ดูดีเหมือนกันนะเนี่ย!" เฟนด์พูดกับไดอาเนียลล่า พลางดื่มด่ำกับวิวกลางคืน

“อืม ฉันไม่อยากไปโรงแรมใหญ่ ๆ เราไปหาร้านอาหารเล็ก ๆ ที่มีบรรยากาศดี ๆ กันดีกว่า นั่นคือจุดเด่นของคืนนี้ล่ะ!”ไดอาเนียลล่าพยักหน้าก่อนจะหันไปหาเฟนด์อีกครั้ง และพูดว่า “ยังไงก็เถอะ คุณหยุดเรียกฉันว่านายหญิงน้อยที่สามของตระกูลคาเบลโลสักทีได้ไหม คุณก็รู้นี่ ว่า ...ว่าคุณเรียกฉันว่าไดอาเนียลล่าก็ได้ ใช่ไหม?

“ก็ได้ ไดอาเนียลล่า” เฟนด์ยิ้มออกมา ทั้งสองเดินไปครู่กนึง ก่อนจะพบกับร้านอาหารที่ดูแปลกตาแต่น่ารับประทาน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน