มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1233

เช่นเดียวกับผู้ฝึกยุทธทั่ว ๆ ไป คนอย่างพวกเขาไม่ได้มีหินวิญญาณอะไรมากมาย ถ้ามีหินวิญญาณหลายก้อน ก็นับเป็นเรื่องที่ดี ถึงพวกเขาจะใช้หินวิญญาณเพื่อฝึกฝนและพัฒนาตัวเองให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ใช้แลกกับอาหารเนี่ยนะ?

“ไร้สาระจริง! เบิกตาหมา ๆ ของนายดูซิ! หน้าฉันเหมือนคนไม่มีเงินจะจ่ายค่าอาหารรึไง?” เห็นได้ชัดเลยว่าไม่เคยมีใครปฎิบัติกับไดอาเนียลล่าแบบนี้มาก่อน เพราะเธอแทบจะระเบิดออกมาเมื่อเจอสถานการณ์แบบนี้ เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะโดนดูถูกขนาดนี้เมื่อเธอมาที่เมืองเล็ก ๆ เพื่อทานอาหาร

“สาวน้อย เธอพล่ามอะไรน่ะ? เธอรู้ไหมว่าใครเป็นหัวหน้าร้านอาหารของเรา? กล้าดียังไงมาพูดคำว่า 'เบิกตาหมา ๆ ' กับเรา! ฮ่าฮ่า…! จะบอกอะไรให้นะ ถึงเราจะเป็นแค่ลูกจ้าง แต่เราก็ไม่ใช่คนที่เธอจะมายั่วโมโหได้!” ชายร่างกำยำโกรธจัดทันที ก่อนจะมองไดอาเนียลล่าอย่างดูถูกดูแคลน “เธอก็แค่คสวยคนนึง ก็แค่นั้น ไม่ได้มีเงินอะไร นอกจากความสวย เธอรู้เรื่องอะไรด้วยรึไง?”

"ถูก!" ชายร่างกำยำอีกคนก็พูดแทรกขึ้นมาทันที “ฉันก็ว่าเธอก็แค่ผู้หญิงที่มีดีแค่สวยเหมือนกันนั่นแหละ ฮ่าฮ่า…! ถ้าไม่มีปัญญาจ่าย ก็ให้พ่อหนุ่มนี่เลี้ยงอะไรง่าย ๆ สิ หรือเธออยากได้อะไรที่ดีกว่านั้น? เธอเหมือนพวกปลิงจริง ๆ ที่พอกินอิ่ม ก็ล้วงกระเป๋าเขาต่อน่ะ!”

เขาไม่ลืมเฟนด์ หนุ่มร่างกำยำหันมาเฟนด์ต่อ “ไอ้น้อง นายดูเป็นคนดีนะ เพราะงั้นฉันจะแนะนำอะไรให้ ทุกวันนี้มีผู้หญิงมากมายที่คอยสูบเงินคนอื่น นายควรระวังไว้นะ อย่าให้เธอควบคุมนายล่ะ”

“อะไรเนี่ย…? ตอนนี้ฉันโกรธมาก โกรธจริง ๆ แล้วนะ!” ไดอาเนียลล่าตาแดงก่ำทันที เธอเป็นถึงนายหญิงน้อยที่สามแห่งตระกูลคาเบลโล ซึ่งเป็นครอบครัวที่สามารถเข้าสู่ตำแหน่งสามอันดับแรกจากแปดตระกูลลึกลับได้อย่างสมบูรณ์แบบ พวกเขามีคนถึงสามคนที่มีทักษะยุทธในระดับสูงสุดของขั้นเทพแท้จริง และพลังที่ว่า ก็แข็งแกร่งกว่าตระกูลวู๊ด ที่อยู่ต่ำสุดของห่วงโซ่อาหารเสียอีก

ในฐานะนายหญิงน้อยที่สามของตระกูลคาเบลโล เธอได้รับการปฏิบัติราวกับหญิงสาวที่ทรงคุณค่าท่ามกลางดอกไม้สีทองสามดอก พี่น้องของเธอก็คอยตามใจเธอ และทุกคนในตระกูลก็รักเธอ

แล้วเธอจะไม่โกรธได้ยังไงล่ะ ที่โดนเรีกยกว่าหญิงสาวที่มีแค่สวย แถมยังเป็นปลิงเกาะคนอื่นอีก?

ก่อนที่เฟนด์จะพูดอะไร เธอก็เหวี่ยงหมัดใส่เป้าชายกำยำคนนึงไปหนึ่งที

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน