มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1808

ปัง! ปัง! ปัง!

ในตอนนี้ เสียงต่อสู้ภายในป่ายังคงดังก้องไปทั่วอาณาบริเวณ ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือเสียงของมันไม่ดังเหมือนเมื่อก่อน และสนามรบแต่ละแห่งก็กระจัดกระจายกันไปรอบ ๆ และอยู่ห่างกันพอสมควร

“นายน้อยเฟนด์ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีระดับพลังยุทธที่สูงใช้ได้เลยนะ! ฮิฮิ! ครั้งนี้เราคงได้สู้กันให้หนำใจไปเลย!”

บนเนินเขาเล็ก ๆ ขณะที่อเล็กซานเดอร์มองดูฝูงชนที่กำลังต่อสู้กันอยู่ด้านล่าง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ที่นั่นกลุ่มศิษย์จากเผ่ากระหายเลือดกำลังไล่ตามสมาชิกจากตำหนักอินทรีทะยานบางคนและยังมีผู้คนกลุ่มเล็ก ๆ จากตระกูลที่พวกเขาไม่คุ้นเคยอยู่ด้วย

ศิษย์จากเผ่ากระหายเลือดมีกันจำนวนหลายร้อยคน และในหมู่พวกเขา มีนักสู้สองคนที่อยู่ในขั้นที่เจ็ดของระดับเทพสูงสุด!

“ปล่อยไอ้สารเลวที่อยู่ในขั้นที่เจ็ดสองคนนั้นไว้กับผม ส่วนพวกคุณไปจัดการคนอื่น ๆ ได้เลย!”

ปากของเฟนด์โค้งเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ จากนั้นเขาก็เหาะเข้าไปในสนามรบพร้อมกับพรรคพวกด้วยความเร็วดุจแสง

“บ้าเอ้ย! เราตายแน่! เราตายแน่!”

ผู้อาวุโสคนหนึ่งกรีดร้องและตะโกนออกมาในขณะที่พยายามปัดป้องคู่ต่อสู้ตรงหน้า ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

“ให้ตายเถอะ! กว่าที่จะทะลวงไปสู่ระดับเทพในที่สุดได้มันยากเย็นแค่ไหน แล้วดูตอนนี้สิ? ฉันได้สนุกไปกับมันแค่ไม่กี่วันเท่านั้น!”

ผู้อาวุโสของตำหนักอินทรีทะยานสบถออกมาเสียงดัง เขารู้สึกหดหู่และเป็นทุกข์อย่างยิ่ง

ชวิ้ง!

แต่ทันใดนั้นเอง ออร่าของดาบที่น่าสะพรึงกลัวก็ลอยออกมาจากด้านหน้าและพุ่งเข้าใส่เขา

ตู้ม!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน