มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1809

หมัดอันทรงพลังของทั้งคู่ปะทะกัน ก่อให้เกิดการระเบิดดังสนั่น ในวินาทีถัดมา ชายชรากระเด็นออกไปไกลหลายเมตรและร่วงหล่นลงไปกับพื้นอย่างแรง เขากระอักเลือดสด ๆ ออกมา ก่อนที่เขาจะสูดลมหายใจเฮือกสุดท้าย

"นั่นมันบ้าอะไรกัน? ไม่มีทาง! แค่หมัดเดียวผู้ที่อยู่ในขั้นที่เจ็ดของระดับเทพสูงสุดก็ตายได้แล้วงั้นหรือ? ตายไปง่าย ๆ แบบนั้นเลยเนี่ยนะ?"

ผู้อาวุโสจากตำหนักอินทรีทะยานตกตะลึง เสียงของเขาสั่นเครืออย่างควบคุมไม่ได้ ดวงตาของเขาปฏิเสธที่จะเชื่อในสิ่งที่เห็น

“ไม่มีทางหรอก! มันจะเป็นไปได้ยังไง?”

ศิษย์หญิงอีกคนที่มีพลังในขั้นที่เจ็ดของระดับเทพสูงสุดหวาดกลัวเสียจนใบหน้าของเธอไร้สี เธอรู้ว่าภายในป่าลึกนี้ มีชายฉกรรจ์สองสามคนที่กำลังฆ่าคนของพวกเขา เพราะพวกเขาได้พบซากศพของศิษย์เผ่ากระหายเลือดที่อยู่ในขั้นที่สามในระดับเทพสูงสุดมาก่อน แต่พวกเขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก พวกเขาอยู่ไหนขั้นที่เจ็ดระดับเทพสูงสุด แล้วทำไมพวกเขาถึงต้องกลัวด้วยล่ะ? พวกเขาถูกนับว่าเป็นหนึ่งในนักสู้อันดับต้น ๆ ในหมู่ศิษย์จากเผ่ากระหายเลือดเชียวนะ

แต่ถึงกระนั้นสิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจก็คือ กลุ่มคนแปลกหน้าที่เข้ามานี้มีนักสู้สองสามคนที่มีพลังอยู่ในขั้นที่หกระดับเทพสูงสุด และเจ้าสารเลวนั่นยังสามารถเอาชนะนักสู้ในขั้นที่เจ็ดระดับเทพสูงสุดได้ด้วยหมัดเดียวอีกต่างหาก!

"หนีเร็ว!"

เมื่อนึกถึงผู้อาวุโสซึ่งมีความสามารถในการต่อสู้พอ ๆ กับเธอถูกเฟนด์ฆ่าได้อย่าง่ายดายถึงเพียงนั้น เธอก็ตะโกนใส่เหล่าศิษย์จากเผ่ากระหายเลือด

ตู้ม ตู้ม ตู้ม!

โชคไม่ดีที่แนชและคนอื่น ๆ ซึ่งมีระดับการต่อสู้ระดับสูงได้ฆ่าศิษย์ที่เหลืออยู่ของเผ่ากระหายเลือดด้วยการโจมตีเพียงไม่กี่ครั้ง ในขณะที่สมาชิกคนอื่น ๆ จากตำหนักอินทรีทะยานและตระกูลเล็ก ๆ บางตระกูลก็โต้กลับทันทีเมื่อพวกเขารู้ว่าสถานการณ์พลิกผัน พวกเขาไม่เปิดโอกาสให้เผ่ากระหายเลือดรอดไปได้แม้แต่คนเดียว

“ฮ่าฮ่าฮ่า! อะไรทำให้คุณคิดว่าคุณจะมีโอกาสมีรอดเหรอ? มันสายไปแล้ว!"

เมื่อเฟนด์เห็นว่าศิษย์หญิงคนนั้นพยายามจะหลบหนี เขาก็ยิ้มอย่างไม่แยแสและพุ่งตัวไปรวดเร็วดั่งเงา และไล่ตามศิษย์หญิงคนนั้นไป

ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!

ผู้หญิงคนนั้นดึงความเร็วของเธอออกมาใช้จนถึงขีดจำกัด เพื่อขอความช่วยเหลือจากผู้มีอำนาจอื่น ๆ ของเผ่ากระหายเลือด เธอบินเหนือป่าพร้อมกับตะโกนออกไปว่า “ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน