มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1961

แอมโบรสหยุดชั่วคราวก่อนที่จะดำเนินการต่อ “จริง ๆ แล้วพวกคุณทุกคนแข็งแกร่งกว่าศิษย์นอกสำนักเพียงเล็กน้อย หากภายในระยะเวลาหนึ่ง ระดับการบ่มเพาะของพวกคุณยังไม่ก้าวหน้าหรือไม่อาจบรรลุไปได้ตามเกณฑ์คะแนนสะสม เราจะถือว่าคุณเป็นคนไร้ค่าในทันทีและพวกคุณจะถูกลดระดับให้อยู่ในตำแหน่งศิษย์นอกสำนัก คุณรู้หรือไม่ว่าการเป็นศิษย์นอกสำนักนั้นเป็นอย่างไร? พวกเขามีสิทธิ์ไม่ต่างไปจากคนรับใช้ของตำหนักสองกษัตริย์เท่านั้น หากเป็นเช่นนั้นแม้แต่สถานที่แห่งนี้ก็หรูหราเกินไปสำหรับพวกคุณ!”

ทันทีที่แอมโบรสพูดจบ ไม่รวมศิษย์ไม่กี่คนที่มั่นใจในความสามารถของตัวเองมาก ศิษย์คนอื่น ๆ ส่วนใหญ่ต่างก็เริ่มตื่นตระหนกกันไปหมด พวกเขารู้ดีว่าพวกเขาจะแข่งขันกันเอง อัตตาของพวกเขาจะได้รับผลกระทบอย่างหนัก หากพวกเขาถูกผลักไสให้อยู่ในตำแหน่งศิษย์นอกสำนัก

“มีเพียงเฟนด์เท่านั้นที่จะได้ห้องเป็นของตัวเอง พวกคุณที่เหลือจะแบ่งห้องกัน ตามลำดับการจัดอันดับ ศิษย์ร้อยอันดับแรกจะอยู่ในห้องพักสำหรับสองคนและที่เหลือจะอยู่ในห้องพักพักสำหรับสามคน” แอมโบรสกล่าวต่อ

ทันใดนั้น ทุกคนต่างหันมาจ้องมองเฟนด์ด้วยความอิจฉา แม้ว่าพวกเขาทั้งหมดจะอยู่ในอาคารประเภทเดียวกัน แต่พวกเขาก็ยอมที่จะสละแขนและขาเพื่อให้ได้ครอบครองพื้นที่อันเป็นส่วนตัวของพวกเขา การต้องเบียดเสียดกับคนหนึ่งหรือสองคนในห้องจะทำให้พื้นที่ที่เล็กอยู่แล้วแน่นขึ้นยังไม่รวมถึงความเป็นส่วนตัวที่ขาดหายไปด้วย เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาทุกคนอยากที่จะเก็บบางเรื่องไว้เป็นความลับบ้าง การใช้ห้องร่วมกันกับผู้อื่นจะทำให้พวกเขาต้องเผชิญกับความสูญเสียทั้งร่างกายและจิตใจ

“ในตำหนักสองกษัตริย์มีกฎมากมายและกฎของตำหนักก็มีบันทึกไว้ในป้ายหยกประจำตัวของทุกคน คุณต้องใช้ญาณทิพย์ของคุณในการอ่านมันเท่านั้น นี่คือทั้งหมดที่พวกเจ้าต้องรู้ในตอนนี้ ต่อไปเราจะเริ่มการจัดแจงห้องพักแล้ว” แอมโบรสพูดพร้อมกับเลิกคิ้ว

การจัดแจงห้องพักของเฟนด์นั้นง่ายที่สุด เขาจะอยู่ในอาคารแรกของแถวแรก เมื่อเขาเดินไปที่ห้องของตัวเอง เขาก็สัมผัสได้ถึงสายตาอันเร่าร้อนของคนอื่น ๆ เขารับรู้ถึงความเกลียดชังในใจของทุกคนได้โดยที่ไม่ต้องหันไปมองด้วยสายตาด้วยซ้ำ

ขณะที่เขากำลังจะเข้าไปในห้องของเขา มอร์ตันก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “อย่าได้หลงระเริงไปล่ะเฟนด์ นายไม่ใช่ศิษย์ภายนอกเพียงคนเดียวที่ได้ห้องส่วนตัว ศิษย์ภายนอกคนอื่น ๆ ที่อยู่ที่นี่มานานกว่าเราก็มีห้องส่วนตัวเหมือนกัน ฉันมั่นใจว่าคนอื่นก็คิดจะแย่งชิงห้องส่วนตัวกับนายด้วยเหมือนกัน ดังนั้นนายต้องทำให้แน่ใจว่าตัวเองจะไม่เสียสิทธิพิเศษนี้ไป”

แน่นอนว่าข้อความนั้นมีความหมายซ่อนอยู่ มอร์ตันรู้เรื่องระบบภายในของตำหนักสองกษัตริย์มากกว่าเฟนด์ เขาขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวและตระหนักว่าการได้ที่หนึ่งในการทดสอบอาจทำให้เขามีปัญหามากกว่าที่คิด อย่างไรก็ตามเขาตัดสินใจที่จะไม่แยแสเรื่องนี้ แอมโบรสได้มอบโอสถซานหยวนและคะแนนสะสม ห้าสิบคะแนนให้เขาแล้ว หมายความว่าเขาได้รับรางวัลทั้งหมดตามที่สัญญาไว้กับผู้ชนะอันดับหนึ่งอย่างครบถ้วน

หลังจากนั้น เฟนด์ก็มีเวลาว่าง เขาเข้าไปในห้องของตัวเองและกวาดสายตาไปรอบ ๆ ห้องนี้มีขนาดไม่ใหญ่ อาจจะประมาณห้าร้อยตารางฟุตหรือมากกว่านั้น แต่มันถูกตกแต่งอย่างดี มีกาต้มน้ำและแก้วอยู่บนโต๊ะ มันวิเศษกว่าโรงแรมที่เขาเคยพักก่อนมาที่นี่อย่างแน่นอน ทว่าเขาไม่มีอารมณ์ที่จะชื่นชมห้อง เขาดึงเก้าอี้ที่มีพนักพิงออกมาอย่างรวดเร็ว นั่งบนนั้น ก่อนหยิบป้ายหยกประจำตัวของเขาออกมา แม้ว่าเขาจะเป็นศิษย์ภายนอกของตำหนักสองกษัตริย์แต่การท้าทายครั้งต่อไปจะยากยิ่งขึ้นสำหรับเขา ดังนั้นจึงจำเป็นที่เขาจะต้องจดจำกฎทั้งหมดของตำหนักเพื่อป้องกันปัญหาที่ไม่จำเป็น