มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 1999

นั่นไม่ใช่เรื่องยากที่สุดที่เขาต้องยอมรับ สิ่งที่ยากที่สุดในการยอมรับก็คงเป็นคำที่คนอื่นคอยเปรียบเทียบเขากับดันแคน และเขามักจะเป็นฝ่ายที่แย่ที่สุดเสมอ ทั้งที่เมื่อสักครู่เขาเพิ่งรู้สึกว่าพรสวรรค์ของเขาด้อยกว่าศิษย์ที่ถูกเลือกเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ตอนนี้ภาพลวงตาเหล่านั้นได้ถูกทำลายลงจากการปรากฏตัวของดันแคน ไม่ว่าเขาจะคิดว่าตัวเองเก่งกาจเพียงใด ก็ไม่มีทางที่เขาจะหลอกใจตัวเองได้ว่าเขาเก่งกว่าดันแคน เพราะการดำรงอยู่ของดันแคนก็เหมือนกับดวงอาทิตย์ที่ทำให้ดาวดวงอื่น ๆ ต้องเลือนหายไปด้วยแสงอันทรงพลังของเขา

ผู้ชายที่มีตาสามเหลี่ยมรู้จักวิธีเลียแข้งเลียขาดีที่สุด เขาสามารถบอกได้ทันทีว่าเวสลีย์รู้สึกแบบไหนและอย่างไร เขาจึงรีบพูดว่า “ความแข็งแกร่งของศิษย์พี่ดันแคนนั้นล้วนเป็นที่ประจักษ์ เพราะอย่างไรเสียเขาก็ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเพียร์พอยท์ ศิษย์อาวุโสใหญ่ของตำหนักสองกษัตริย์ก็มาจากตระกูลเดียวกับเขา และถ้าผมเป็นเขา ผมก็จะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อสนับสนุนเขาเช่นกัน ภายใต้เงื่อนไขเหล่านั้นไม่ว่าใครหน้าไหน หรือแม้แต่ผู้ที่มีพรสวรรค์ที่แย่ที่สุดก็จะมีความก้าวหน้าที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วได้ นับประสาอะไรกับศิษย์พี่ดันแคน?”

คำพูดเหล่านี้ดูเหมือนจะได้ผลตามที่ตั้งใจไว้ และเวสลีย์ก็รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย ชายที่มีดวงตารูปสามเหลี่ยมพูดถูก ดันแคนต้องก้าวไปถึงจุดนั้นได้ด้วยการสนับสนุนของศิษย์อาวุโสใหญ่ ศิษย์อาวุโสใหญ่ซึ่งเป็นรองเจ้าตำหนักของตำหนักสองกษัตริย์ต้องมีคลังทรัพยากรอยู่ในมือซึ่งเขาคงจะใช้มันไปกับดันแดน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ดันแคนจะแซงหน้าเขาได้ หากเวสลีย์มีทรัพยากรเช่นเดียวกับเขา เขาคงทิ้งห่างดันแคนชนิดไม่เห็นฝุ่นเช่นกัน

เมื่อคิดเช่นนั้น เวสลีย์ก็รู้สึกดีขึ้น ทันใดนั้นเขาก็เห็นร่างที่คุ้นเคยท่ามกลางฝูงชน การได้เห็นชายคนนั้นอยู่ที่นั่นทำให้เขาตกใจ แต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นความเย้ยหยัน เขาเย้ยหยันและพูดว่า “นายกล้ามาที่นี่ด้วยเหรอ? หรือว่าการที่นายมาที่นี่เพราะอยากจะเห็นการประลองระหว่างฉันกับเดล?”

คำถามของเขาทำให้คนอื่น ๆ รอบตัวหันมามองเฟนด์ พวกเขาตระหนักได้ถึงความเกลียดชังที่ทั้งสองมีต่อกัน เมื่อพูดถึงดันแคน พวกเขาไม่กล้าพูดอะไรเกี่ยวกับเขามากนัก แต่กลับต่างกันสิ้นเชิงเมื่อพูดถึงเฟนด์ สำหรับพวกเขาแล้ว เขาคือศิษย์ที่มีอย่างในทุกวันนี้ได้เพราะโชคช่วย พวกเขาไม่ได้รู้สึกว่าเฟนด์มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นศิษย์ภายนอก ดังนั้นจึงเฟนด์จึงไม่ควรมีสถานะเดียวกันกับพวกเขา

เฟนด์สวมชุดศิษย์ภายนอกและพาบรู๊คไปด้วย เขาไม่คุ้นเคยกับหลายสิ่งหลายอย่างในตำหนักสองกษัตริย์และกลัวว่าเขาจะหลงทางในนี้ ดังนั้นเขาจึงจำต้องพาบรู๊คไปด้วยและให้เขาทำหน้าที่เป็นผู้บรรยายในการประลอง อัฒจันทร์ชมการประลองถูกจับจองไปแล้วกว่าครึ่งหนึ่ง และทั้งสองคนก็หาที่นั่งที่เงียบสงบได้อย่างรวดเร็ว เฟนด์ไม่เคยมองไปทางเวสลีย์เลยสักครั้ง ราวกับว่าเขาบังเอิญมาสังเกตการณ์การประลองที่นี่เท่านั้น

“ไอ้บ้านี่มันเล่นละครเก่งชะมัด ที่เขารับคำท้าของศิษย์พี่เวสลีย์โดยไม่ลังเล ก็เพราะเขาต้องไม่เข้าใจในความแข็งแกร่งที่แท้จริงของศิษย์ภายนอกสองร้อยอันดับแรกเป็นแน่ เขาต้องคิดว่าเขาจะสามารถเอาชนะคุณได้เพราะเขาแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปที่อยู่ข้างนอก ช่างน่าขำจริง ๆ! เขาควรจะตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองเสียบ้าง!”