มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2400

เฟนด์มองไปที่กิลเบิร์ตโดยไม่พูดอะไรขณะที่กิลเบิร์ตจ้องมองเขาด้วยแววตาเกลียดชัง แม้หลังจากทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้ว เฟนด์ก็ยังไม่เข้าใจว่ากิลเบิร์ตกำลังทำอะไรหรือพูดอะไรกันแน่

เหตุใดกิลเบิร์ตจึงเข้ามาตวาดใส่เขาแบบนั้น? เหตุใดกิลเบิร์ตจึงกล่าวหาเขา? ในขณะนั้นเฟนด์ได้แต่หัวเราะกับคำขู่ของกิลเบิร์ต กิลเบิร์ตสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนหันกลับไปมองเดเมี่ยนด้วยความโกรธ

“อย่ามัวแต่มายุ่งกับฉันอยู่นี่เลย ไปจัดการสิ่งที่เกิดขึ้นที่นั่นก่อน!”

เดเมี่ยนหน้าซีด ความอึดอัดใจจากการถูกผลักออกไปก่อนหน้านี้ได้คลี่คลายไปไม่น้อยแล้ว เขาหันกลับมามองเฟนด์ก่อนจะหันกลับไปมองกิลเบิร์ต

เดเมี่ยนพยักหน้า "ผมจะจัดการให้เรียบร้อยเดี๋ยวนี้ แต่...ผมเคยตรวจสอบมันมารอบนึงแล้ว มันไม่ผิดแน่"

สีหน้าของกิลเบิร์ตแข็งทื่อ เขายังอยากจะอธิบายเพิ่มซักหนึ่งถึงสองประโยค แต่ก็ต้องกลืนคำพูดลงคอไป

เขาเพียงพยักหน้าอย่างเย็นชา "เข้าใจแล้ว แต่เราจะวางเฉยต่อไปไม่ได้!"

ในขณะที่เขาพูดอย่างนั้น กิลเบิร์ตไม่ได้มองเดเมี่ยนด้วยซ้ำ กิลเบิร์ตจ้องมองเฟนด์ตลอดเวลา แต่เฟนด์ค่อนข้างคุ้นเคยกับท่าทางแสดงความเกลียดชังนั้นแล้ว แทบทุกคนที่พยายามทำให้เฟนด์มีปัญหาก็มองเขาด้วยสีหน้าแบบนั้น ราวกับอยากจะเลาะกระดูกของเขาออกมา

เดเมี่ยนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ก่อนที่เขาจะรีบออกไป จอห์นช่วยกิลเบิร์ตที่กำลังเดินโยกเยกอย่างรู้งาน คำพูดของกิลเบิร์ตเป็นแค่คำพูดที่ไม่ได้ผ่านการไตร่ตรอง และอีกฝ่ายไม่ได้อยากทำร้ายจิตใจเขา

กิลเบิร์ตยังคงยืนอยู่ที่นั่นด้วยดวงตาเบิกกว้าง ไม่ได้พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว เมื่อเห็นเขาเป็นเช่นนั้น เฟนด์เองก็ไม่รู้จะพูดอะไร

เฟนด์หายใจเข้าลึกๆ ก่อนพูดว่า "คุณยังไม่ไปอีกเหรอ? ยังอยากสู้กับผมต่อหรือไง?"

กิลเบิร์ตหัวเราะ "ฝากไว้ก่อนเถอะ! แล้วฉันจะทำให้นายต้องร้องขอชีวิต ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้จะไม่เกี่ยวกับนาย แต่นายก็ทำร้ายฉันและทำให้ฉันได้รับบาดเจ็บ…”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เฟนด์ก็ขัดจังหวะเขา "คุณไม่คิดว่ามันน่าขำสักนิดเลยหรือ? คุณลืมไปแล้วหรือว่าทำไมผมถึงลงไม้ลงมือกับคุณ?"