มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 2410

“ผมจะบอกคุณเป็นครั้งสุดท้าย เลิกสร้างความรำคาญให้ผมไม่หยุดไม่หย่อนได้แล้ว ไม่อย่างนั้น ที่ผมเล่นงานคุณไปคราวก่อนจะถือเป็นการเรียกน้ำย่อยเท่านั้น”

คำพูดของเฟนด์เป็นการราดน้ำมันลงกองไฟ มันทำให้กิลเบิร์ตระเบิดอารมณ์

ทันใดนั้นเขาก็เดินไปข้างหน้าและตะโกนด้วยความโกรธ "เฟนด์! อย่าลำพองใจให้มันมากนัก ถึงแม้ว่าฉันจะเอาชนะนายในการต่อสู้ไม่ได้ แต่ฉันก็ยังมีวิธีจัดการกับนายอยู่ดี!"

เฟนด์เม้มริมฝีปากและพูดด้วยท่าทีไม่แยแส “แน่จริงก็เอาเลย แต่ผมต้องขอเตือนคุณเอาไว้ก่อนเลยนะ ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมได้ยินอะไรแบบนี้จากปากของศัตรู และกลับกลายเป็นว่าพวกที่พูดแบบนี้นั่นแหละที่ต้องเป็นฝ่ายประสบกับโศกนาฏกรรมเสียเอง"

หลังจากพูดอย่างนั้น เฟนด์ก็ตัดสินใจไม่ยอมเสียเวลาอีก เขาหันหลังกลับและจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งทั้งสองคนไว้เบื้องหลัง

กิลเบิร์ตโกรธเคืองต่อเฟนด์เป็นอย่างยิ่ง ร่างกายของเขาสั่นไปหมด สายตาของเขาจ้องมองไปที่แผ่นหลังของเฟนด์ นึกอยากจะเข้าไปจัดการเฟนด์อย่างหนัก

ราฟาเอลเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีจึงรีบเอื้อมมือไปหยุดกิลเบิร์ตเอาไว้

“กิลเบิร์ต ใจเย็น ๆ หมอนั่นมันโง่จะตาย ถ้าคุณตามไปสู้กับหมอนั้นล่ะก็ จะเป็นการหาเหาใส่หัวเอาเปล่า ๆ

“ยิ่งไปกว่านั้น ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า คุณก็จะสามารถเข้าถึงมรรคาแห่งโอสถได้เหมือนกับที่ศิษย์พี่ใหญ่ทำได้แล้ว หลังจากนั้น คุณจะมีโอกาสจัดการกับเด็กสารเลวที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนนั้นได้เอง!"

แม้ว่ากิลเบิร์ตยังคงตัวสั่นด้วยความโกรธ แต่คำพูดของราฟาเอลก็ปลอบใจเขาได้สำเร็จ ราฟาเอลพูดถูก สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับกิลเบิร์ตคือการเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหก

ราฟาเอลเริ่มหัวเราะอีกครั้ง เขาได้จัดหมวดหมู่เฟนด์ให้เป็นคนงี่เง่าหาใครเปรียบ ไม่เช่นนั้นเฟนด์คงไม่มีทางทำแบบนี้

หลังจากที่เฟนด์กลับมาที่ห้อง เขาก็ให้แนชออกมาจากมัสตาร์ด ซี๊ดทันที จากนั้นเขาก็หารือเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวในลำดับต่อไปกับแนชอีกครั้ง

นั่นก็เพราะตั้งแต่ลืมตาดูโลก โชคไม่เคยเข้าข้างเฟนด์เลย เขาต้องพึ่งความมุมานะอุตสาหะของตัวเองเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการเสมอ

จำนวนเงินที่เขาต้องหานับว่ามหาศาล แม้ว่าเขาจะสามารถเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับสูงได้ แต่ก็ต้องใช้เวลาไม่น้อยกว่าที่เขาจะได้รับศิลาวิญญาณจำนวนเก้าสิบล้านชิ้น