มหาเทพ แห่ง สงคราม นิยาย บท 65

ธัญญ่า กล่าวขึ้นพร้อมกลับฉีกยิ้มอย่างขมขื่น

"อะไรกัน? เธอยอมรับเงื่อนไขแบบนี้ได้หรือ? ไม่เพียง แต่ค่าจ้างที่สูงมาก แต่เขายังไม่ฟังเราอีกด้วย นอกจากนั้นเขาสามารถออกไปได้ทุกเมื่อที่ต้องการ? มันจะโอเคได้อย่างไรกัน?”

ทิโมธี ตกใจมากดวงตาของเขาดูเหมือนจะตกลงไปที่พื้นได้เลย เขาวางถ้วยชาลงแล้วบอกเจมส์ ว่า “พ่อครับมันไร้เหตุผลเกินไป เขาคิดว่าเขาเป็นใครกัน? ถ้าเขาเป็น ราชาแห่งสงคราม หรือ เทพเจ้าแห่งสงคราม นั่นถึงจะเป็นที่ยอมรับได้ ไม่เช่นนั้นเขามีสิทธิ์อะไรในการเรียกร้องความต้องการแบบนี้ได้?”

“ไม่ว่าเขาจะเป็นใคร ถ้าเขาเรียกร้องเช่นนี้มันจะผิดปกติอย่างมากและมันเป็นข้อพิสูจน์ได้ว่า ถ้าเขาไม่แน่จริงเขาไม่เรียกร้องเช่นนี้แน่!”

เจมส์ ก็หัวเราะในขณะที่พยักหน้า เขากล่าวว่า “ถ้าเขามีความสามารถอย่างแท้จริง เขาเองก็คงจะไม่สนใจเงินยี่สิบล้านเหรียญด้วยซ้ำนี้ ที่เขาตอบตกลงเป็นเพราะเขาไม่มีอะไรทำและต้องการหาอะไรทำ เพื่อที่ต้องการรักษาบริษัทของภรรยาไว้หรือบางทีเขาก็แค่ฆ่าเวลา ถ้าเขาไม่มองหางานเขาจะถูก ตระกูลเทย์เลอร์ดูถูกเอาได้!”

“พ่อหมายความว่าการจ้างเขาในราคานี้ถือว่าคุ้มแล้วใช่ไหม”

ทิโมธี ขมวดคิ้วในตอนนี้เขาดูหงุดหงิดเล็กน้อย

“ฮ่า ฮ่า เขาไม่ได้มีค่าเพียงเท่านี้หรอก พ่อเชื่อว่าเขามีค่ามากกว่านี้! นี่ยังไม่พูดถึงพลังของเขาเลยเพราะแค่ความสัมพันธ์เฉพาะของเขากับ เทพเจ้าสงคราม มันก็คุ้มค่ามากแล้ว!”

เจมส์ หัวเราะเบา ๆ แล้วพูดว่า “เมื่อเขามาถึงพวกลูกสองทั้งสองคนต้องปฏิบัติต่อเขาให้ดี หากเขาต้องการที่จะออกจากงานก็ให้เขาออกไป ปฏิบัติต่อเขาเช่นเดียวกับผู้นำของตระกูล แม้ว่าความเป็นจริงแล้วเขาจะอยู่ในฐานะบอดี้การ์ดก็ตาม! "

“ไม่มีทาง ไม่ใช่เรื่องจริงใช่ไหมครับพ่อ? เพียงแค่บอดี้การ์ดคนเดียว ตระกูลของเราล้วนมีอำนาจมหาศาล! นี้…"

ทิโมธี เหงื่อออกบนใบหน้าขณะที่เขาไม่เชื่อในตัวพ่อของเขา เขาเคยเห็นข้อมูลของเฟนด์ และรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้มีอะไรพิเศษขนาดนั้น

บางทีอาจเป็นเพราะ เทพเจ้าสงคราม ได้พบ เฟนด์ ที่บังเอิญมุ่งหน้ากลับมายังอาณาเขตกลาง และนั่งรถร่วมทางกลับมาด้วยกันเท่านั้น หากเป็นเช่นนั้นจริงเป็นพวกเขาจะต้องสูญเสียมากเกินไปไหม

ในความคิดลึก ๆ ของเขา เขาคิดว่าธุรกิจของตระกูลมีอิทธิพลมากมายและเงินแค่ยี่สิบล้านเหรียญนั้นเป็นเงินจำนวนน้อยมากดังนั้นเขาสามารถมองข้ามเรื่องนี้ไปได้ แต่ในกรณีไอ้สารเลวนั้นไม่เป็นอย่างที่พวกเขาคิดไว้ล่ะ