อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 22

ชั่วโมงต่อมา...หลังจากที่สองสาวทำกับแกล้มเสร็จ ก็ยกเมนูต่างๆ ออกมาที่ห้องรับแขกให้กับสามหนุ่มที่กำลังนั่งดื่มกันอย่างรู้สึกแปลกใจที่เห็นไวน์หลายขวดวางอยู่บนโต๊ะ แถมน้ำเสียงในการสนทนาก็เปลี่ยนไปจากเดิม

“พี่คิมว่ารสชาติไวน์ขวดนี้เป็นไงบ้างครับ” คารอสถามอย่างสนิทสนม

“อืม...นุ่มนวล กลมกล่อม ได้กลิ่น บลูเบอร์รี่ ช็อกโกแลต บัตเตอร์ คาราเมล อืม...ไม่รู้สิ บอกไม่ถูก รู้แต่ว่ากลมกล่อมมากๆ” คามินถึงกับเคลิ้ม เมื่อได้ลิ้มลองไวน์ชั้นดีของโรคาซานเดอร์ ที่ออร์แลนโด้โทร. สั่งให้ลูกน้องเอามาส่งให้ถึงหน้าประตูห้องเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน

“ใช่ครับ! หลังจากที่เก็บเกี่ยวแล้วหมักบ่มในถังไม้โอ๊กด้วยสูตรลับของตระกูล ขวดนี้มีอายุถึง 27 ปีครับ” ออร์แลนโด้บอกอายุของไวน์

“ฮะ! แค่กๆ” คามินถึงกับสำลักหลังจากได้ทราบอายุของไวน์

‘ไอ้เด็กสองคนนี่บ้านมันคงรวยมากสินะ อายุ 33 เเต่เป็นเจ้าของกิจการไม่รู้ตั้งกี่อย่าง แถมยังพูดจานอบน้อม ที่สำคัญยังเอาไวน์เก่ามาเปิดให้ชิมเป็นบุญลิ้นอีกด้วย บอกตรงๆ ไวน์แพงขนาดนี้ เขาไม่ซื้อดื่มเด็ดขาด ต่อให้จะมีทรัพย์สินเป็นหลักพันล้านก็เถอะ!’

“นี่ครับพี่คิม ” คารอสรีบหยิบกระดาษทิชชูส่งให้อย่างเอาใจ

“ขอบใจ ว่าแต่ขวดนี้มันราคาเท่าไหร่เนี่ย” คามินอดถามไม่ได้

“อ๋อ! ขวดนี้ราคาอยู่ที่เลขแปดหลักครับ มีทั้งหมดห้าร้อยขวดเท่านั้น เปิดประมูลขายไปสามร้อยขวด อีกสองร้อยขวดสำหรับคนในครอบครัวครับ” ออร์แลนโด้เอ่ยยิ้มๆ แต่คามินและสองสาวที่เพิ่งเดินเข้ามา ถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจ ที่ไวน์ขวดหนึ่งราคาเป็นหลักสิบล้าน

“ขวดที่พี่ดื่มอยู่นี่คือหนึ่งในห้าร้อยใช่ไหม!”

“ถูกต้องครับ” ออร์แลนโด้ตอบรับนิ่งๆ

“ให้ตายสิ! ยัยฟ้าไปหยิบกล้องมาถ่ายรูปให้พี่ที เร็ว!” คามินถึงกับหันไปสั่งน้องสาวเสียงดัง จนสองหนุ่มอดหัวเราะไม่ได้

“ได้ค่ะคุณคามิน” ฟ้ารดาประชดน้อยๆ ก่อนจะหยิบมือถือในกระเป๋าออกมาเตรียมจะถ่ายรูปให้พี่ชายกับไวน์ราคาแพง ‘หมดละพี่ชายฉัน เจอไวน์หลักล้านเข้าไปถึงกับหมดมาดเลยทีเดียว เฮ้อ...’

“มาๆ เพชร อลัน มิกิขยับมาถ่ายรูปกับพี่เร็ว” คามินได้ทีก็ชวนหนุ่มสาวมาถ่ายรูปด้วย โดยฟ้ารดาเป็นคนถ่ายให้

คารอสกับออร์แลนโด้เข้าไปนั่งคนละฝั่งของคามิน ตามด้วยแพรณาราที่เข้าไปนั่งติดกับออร์แลนโด้ โดยชายหนุ่มใช้มือโอบไหล่ของเธอเอาไว้ ส่วนคารอสนั้นก็ตั้งหน้าตั้งตายิ้มหวานส่งให้ช่างภาพจำเป็นทำเอาช่างภาพอายจนมือไม้สั่นขึ้นมานิดๆ

“เอานะคะ! 1...2... ” ฟ้ารดากดถ่ายรูปและพยายามบังคับไม่ให้ตัวเองเผลอสบตาคู่นั้นที่มองมา

“ฟ้ามานั่งตรงนี้ เดี๋ยวฉันถ่ายให้ เร็ว!” แพรณาราอาสา

“จริงด้วย คุณฟ้ามาถ่ายรูปด้วยกันสิครับ” คารอสรีบสนับสนุน

“เอางี้ มิกิไม่ต้องไปถ่ายรูปให้หรอก รอแป๊บนะครับ คุณฟ้าเข้ามานั่งข้างๆ เพชรได้เลยครับ ภาพจะได้ออกมาสมดุล” ออร์แลนโด้บอกพร้อมกับลุกขึ้นเดินไปที่ประตูห้อง แล้วเรียกลูกน้องที่รออยู่หน้าลิฟต์ให้เข้ามาถ่ายรูปให้

คารอสถึงกับยิ้มถูกใจกับคำว่า สมดุล ของเพื่อนรัก แต่ถ้าจะให้ดีอยากให้เปลี่ยนเป็นคำว่า เหมาะสม มากกว่า

ฟ้ารดาเข้าไปนั่งอย่างอายๆ เพียงครู่เดียวออร์แลนโด้ก็เดินกลับเข้ามาพร้อมกับบอดี้การ์ดที่จะถ่ายรูปให้

“ขออนุญาตนะครับ หนึ่ง! สอง!” บอดี้การ์ดเอ่ยก่อนจะกดบันทึกภาพ

แชะ! แชะ! แชะ!

“ขอบใจมาก นายไปบอกพวกที่เหลือให้เข้าไปหาอะไรกินที่ห้องอาหารข้างล่าง เดี๋ยวถ้าจะกลับ ฉันจะโทร. ไปบอกเอง” ออร์แลนโด้หยิบธนบัตรออกมาปึกหนึ่งส่งให้การ์ด ก่อนจะกลับมานั่งที่เดิม

สามหนุ่มกำลังจะลงมือชิมกับแกล้มฝีมือสองสาว ซึ่งมียำเบคอน สลัดแซลมอนรมควัน ยำทูน่าแบบไทย เห็ดออรินจิผัดเนย แล้วก็เนื้อย่างรสเด็ดที่หั่นมาพร้อมกับน้ำจิ้มรสแซบ

“ว้าว! น่าทานมากเลยครับ มิกิทำจานไหนคะ” ออร์แลนโด้เอ่ยชม พร้อมกับจับช้อนเตรียมจะตักชิมเมนูที่สาวเจ้าทำ

“ไม่บอกหรอกค่ะ ชิมให้ครบแล้วลองทายดูสิคะ”

“อ๊ะ! เข้าท่าค่ะ ถ้าพี่ทายถูกจะมีรางวัลให้ไหมคะ” เขาถามอย่าง เจ้าเล่ห์

“ถ้าทายผิด มิกิจะขออะไรก็ได้ข้อหนึ่ง โอเคไหมคะ” แพรณาราต่อรองเพราะเชื่อว่าอีกฝ่ายไม่มีทางทายถูกแน่ๆ

“ได้ค่ะ! ถ้าพี่ทายถูก พี่จะขออะไรก็ได้ข้อหนึ่งเหมือนกัน โอเคไหมล่ะคะ” ออร์แลนโด้ถามพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก

“ได้ค่ะ” แพรณารารับคำยิ้มๆ

“น่าสนุกแฮะ! พี่เอาใจช่วยนะอลัน” คามินเอ่ยพร้อมกับยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบอย่างอารมณ์ดี

“พนันกันไหมครับว่าใครจะชนะเกมนี้” คารอสหันไปกระซิบถามเบาๆ ให้ได้ยินกันแค่สองคน

“ได้สิคะ! ฟ้าพนันว่ามิกิจะต้องชนะชัวร์” ฟ้ารดาหันมาตอบอย่างมั่นใจ

“ได้ครับ! ถ้าอลันชนะผมขอหอมแก้มคุณฟ้าทีหนึ่งได้ไหมครับ” คารอสถามอย่างเจ้าเล่ห์

“เอ่อ...ดะ ได้สิคะ! แต่ถ้ามิกิชนะ คุณจะต้องแต่งตัวเป็นผู้หญิงพร้อมกับเต้นระบำให้ฟ้าดูนะ” ฟ้ารดาใจสั่นนิดๆ แต่ก็กลัวจะเสียหน้า จึงแสร้งตีขรึม แล้วตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ข่มความกังวลเอาไว้ในใจ

“ไม่มีปัญหา แต่ขอเปลี่ยนเป็นจูบดีกว่าครับ จะได้สมน้ำสมเนื้อกันหน่อย” คารอสเอ่ยพร้อมกับยื่นมือไปรอจับเป็นการทำสัญญา ฟ้ารดานิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะส่งมือมาจับตอบ

“ก็ได้ค่ะ ตกลง”

“เอางี้ เพื่อความยุติธรรม มิกิเขียนชื่ออาหารที่ตัวเองทำมา ฟ้าด้วยเขียนมาเลยว่าตัวเองทำอันไหน แล้วส่งเข้ามาในไลน์ให้พี่ดู” คามินที่เป็นกรรมการให้กับทั้งสองบอกด้วยสีหน้ายิ้มๆ

“ได้ค่ะพี่คิม / รับทราบค่ะ” แพรณารากับฟ้ารดาตอบรับ แล้วกดพิมพ์ที่มือถือส่งไลน์ให้กับคามินทันที

“เอาเลย ลงมือชิมเลยอลัน” คามินเอ่ยหลังจากที่ได้รับข้อความไลน์ของสองสาว

“ครับ” ออร์แลนโด้รับคำและเริ่มตักชิมทีละเมนูจนครบแล้ววางช้อนลง พลางหันไปมองเพื่อนรักแวบหนึ่งอย่างสงสัย ที่เห็นอีกฝ่ายยกมือถือขึ้นมาดูบางอย่าง ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากนิดๆ แล้วหันไปบอกชื่อเมนู

“ผมคิดว่า มิกิทำยำทูน่า ยำเบคอน แล้วก็เห็ดออรินจิผัดเนยครับ” ชายหนุ่มตอบอย่างมั่นใจ

“งั้นมาดูกัน” คามินพูดพร้อมกับหยิบมือถือมาเปิดให้ทุกคนดู ขณะที่สองสาวนั่งหน้าเจื่อนไปทันทีที่รู้ว่าออร์แลนโด้ตอบถูก

“ว้าว! ห้ามลืมสัญญานะมิกิ พี่คิมครับช่วยเป็นพยานด้วยนะครับ” ออร์แลนโด้ส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้สาวเจ้าที่ทำหน้าราวกับโดนผีหลอกอย่างขำๆ

ด้านฟ้ารดาถึงกับลุกขึ้นยืนพรวด จนคามินและออร์แลนโด้ตกใจแต่คารอสกลับชอบใจที่เห็นอาการของหญิงสาว

“คุณฟ้าเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ออร์แลนโด้เอ่ยถามอย่างงงๆ

“ปะ...เปล่าค่ะ คือฟ้าจะไปห้องน้ำน่ะค่ะ”

“งั้นผมไปด้วยคนสิครับ ชักมึนๆ ขอไปล้างหน้าซักหน่อย” คารอสรีบลุกตามทันที

“ยัยฟ้าพาเพชรไปห้องน้ำด้วยสิ!” คามินกลัวว่าคารอสจะไปไม่ถูก

“เอ่อ ตามมาสิคะ” ฟ้ารดาเดินนำออกไปห้องน้ำด้วยหัวใจสั่นๆ ไม่กล้าหันไปมองคนที่เดินตามมา ‘นี่คงไม่ได้ตามมาจูบเราหรอกนะ!’

“คุณฟ้าคงไม่ลืมสัญญาใช่ไหมครับ” คารอสทวงถามของรางวัลหลังเดินมาถึงหน้าห้องน้ำ

“เอ่อ...เราสัญญาอะไรกันเหรอคะ” ฟ้ารดาถามกลับด้วยสีหน้าเรียบๆ

“แหม! อย่าเพิ่งเป็นปลาทองตอนนี้สิครับ แค่จูบเดียวเอง”

“พรุ่งนี้ตอนเย็นคุณเพชรว่างไหมคะ”

“ว่างครับ! งั้นพรุ่งนี้เย็นผมจะมารับคุณฟ้าไปทานข้าว แล้วก็ทวงรางวัลนะครับ” คารอสมองสาวเจ้าที่ตอนนี้ยืนตัวลีบติดผนังห้องอย่างรู้สึกเอ็นดู

“ดะ...ได้ค่ะ ตกลงตามนี้นะคะ” ฟ้ารดารับคำอย่างว่าง่าย