อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 23

Hagan Villa…

หลังจากที่ออร์แลนโด้กับแพรณารากลับไปแล้ว คารอสที่นั่งดื่มต่อได้สักพักก็ต้องจำใจลากลับ เพราะต้องไปรับซีซ่าร์ลูกชายสุดที่รัก ซึ่งฝากเอาไว้กับเชคาริก เจ้าของร้าน Fierce Lion (สิงโตดุ)

เมื่อช่วงทุ่มกว่าๆ ออร์แลนโด้โทร. เรียกคารอสให้ออกมาดื่มด้วยกันที่ร้านสิงโตดุ พอเชคาริกและคารอสมาพร้อมกันที่โต๊ะ ออร์แลนโด้ก็ปรับทุกข์เรื่องเมียหนีเที่ยวกับเพื่อนสาว พร้อมกับส่งรูปที่ให้คนขับรถแอบถ่ายเมียรักกอดกับผู้หญิงคนหนึ่งให้ทั้งสองดู จากนั้นก็ตีโพยตีพายว่าสาวเจ้าทั้งสองคนอาจจะเล่นฉาบ เอ๊ย! ฉิ่ง

ท่าทางที่เต้นเป็นเจ้าเข้าทรงของออร์แลนโด้ ทำให้คารอสและเชคาริกต้องช่วยกันกล่อมอย่างหนัก เพราะคนจินตนาการล้ำเลิศเล่าเหตุการณ์ที่คิดไปเองเป็นฉากๆ ตอนๆ จนสองหนุ่มต้องรีบยกมือขึ้นมาปิดหู เพราะทนฟังไม่ได้!

หลังจากที่ปล่อยให้ออร์แลนโด้ระบายจนเสร็จแล้ว ก็คารอสกับเชคาริกช่วยกันสอนคำพูดคำจาที่ออกจะตรงๆ และหยาบคาย! ให้ดูดี! แลดูเป็นผู้ชายอบอุ่นนิ่งขรึมละลายใจสาว และย้ำว่าให้ยิ้มทุกครั้งหลังจากที่พูดจบประโยค สองหนุ่มต้องเสี้ยม และสอนกันอยู่นานเกือบชั่วโมง กว่าจะปล่อยให้ออร์แลนโด้ทำทีเป็นแกล้งเนียนไปตรวจกิจการที่คลับ ท่ามกลางสีหน้าและสายตาของคารอสและเชคาริกที่มองตามหลังหนุ่มถ่อย เอ๊ย! หนุ่มเถื่อนไปอย่างเพลียๆ

Scala Villa… ช่วงสายของวันใหม่ แพรณาราขยับตัวอย่างร้าวระบม พลางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่คนหื่นเอาแต่ใจไปไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง กว่าจะยอมให้เธอหลับได้ก็เกือบเช้า เธอพยายามเพ่งมองนาฬิกาที่อยู่ตรงผนังห้อง ก่อนจะตกใจเมื่อรู้ว่าเลยเวลาเที่ยงวันมาได้ยี่สิบนาที

คลิก! ออร์แลนโด้เปิดประตูเข้ามาในห้องนอน เห็นคนที่อยู่บนเตียงตื่นแล้วก็ส่งยิ้มหวานไปให้ ก่อนจะเดินเข้าไปหา

จากที่น้ำตาคลอในตอนแรก แต่พอเห็นหน้าของคนหื่นเท่านั้น พลัน!น้ำตาก็ไหลบ่าออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

“ตื่นแล้วเหรอคะ! อ้าว ! มิกิร้องไห้ทำไมคะ” เขาเอ่ยอย่างตกใจ

“อี๋! ไอ้คนลามก บ้ากาม หมกมุ่น เซ็กซ์จัด ออกไป๊!” เธอต่อว่าพร้อมกับเอาหมอนขว้างใส่คนหื่น แต่อีกฝ่ายก็รับเอาไว้ได้ทัน

“ไม่ออก! พูดกันดีๆ สิ โกรธอะไรพี่คะ! ” ออร์แลนโด้วางหมอนลงบนเตียง พลางขยับเข้าไปหาสาวเจ้าที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นแบบไม่ห่วงสวย

“ไม่ต้องเข้ามาเลยนะ ฮือๆ คนเลว! ไหนบอกว่าครั้งเดียวไงล่ะ ฮือๆ” คนที่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่เสื้อยืดตัวเดียว รีบหยิบหมอนอีกใบเข้ามากอดเอาไว้และเตรียมจะขยับตัวหนี แต่ถูกอีกฝ่ายรวบตัวเข้ามากอดเอาไว้ซะก่อน

“อ๋อ! พี่นึกว่าเรื่องอะไร ก็ถูกต้องแล้วนี่คะ ครั้งเดียวตามสัญญา” ออร์แลนโด้ตอบพลางยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้คนที่จ้องมองเขาด้วยสายตาขวางๆ ราวกับโกรธแค้นอะไรนักหนา

“ไม่ใช่ครั้งเดียว ตั้งหลายครั้งแน่ะ ฮือๆ” แพรณาราร้องไห้ไปเถียงไปอย่างเจ็บใจ ก่อนจะโมโหหนักทนไม่ไหว ก้มลงกัดที่แขนของคนหื่น หลังจากที่มือหนากอดรัดหน้าอกของเธอ แล้วเอาปลายนิ้วมาคลึงที่ปลายถันเล่นไปมาอย่างหน้าด้านๆ

“โอ๊ย! พระเจ้า ให้ตายสิ! พี่เจ็บนะมิกิ” ออร์แลนโด้ร้องลั่นหลังจากที่ถูกฟันซี่เล็กๆ ฝังลงที่ท่อนแขน แพรณาราสะบัดตัวออกเตรียมจะลุกขึ้น แต่ก็ถูกอีกฝ่ายคว้าข้อเท้าเอาไว้และลากกลับมาที่จุดเดิมอีกครั้ง

“ปล่อยนะอีตาบ้า! เค้าไม่ได้ใส่ชั้นในนะ ฮือๆๆ” แพรณาราที่ถูกลากกลับหันมาต่อว่าคนที่ชอบทำตัวดิบเถื่อนไร้ยางอาย ก่อนจะรีบดึงผ้าห่มมาคลุมตัวอย่างลนลาน ‘คนบ้า! นี่เธอไม่ได้ ใส่ชั้นในสักชิ้น ป่านนี้เห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้’

“โอ๋ๆ พี่ขอโทษค่ะ ก็ตามสัญญาครั้งเดียว ว่าแต่เมื่อคืนมิกิทำผิดสัญญากับพี่กี่ข้อล่ะ จำได้ไหมคะ!” เขาถามขณะที่รวบคนเจ้าน้ำตาเข้ามากอด

“สัญญา! สัญญาอะไรอีกล่ะ” แพรณาราหยุดร้องไห้ไปชั่วขณะ!

“สัญญาข้อแรก จะขออะไรก็ได้หนึ่งข้อ พี่ก็ขอไปแล้วหนึ่งครั้งถูกไหมคะ ข้อสองผิดสัญญาที่ว่าจะรับสายทุกครั้งที่พี่โทร. ไป พี่ก็เรียกร้องต่ออีกครั้ง แล้วข้อที่สามเรียกผัวว่าพ่อ อันนี้รับไม่ได้สุดๆ เลยต้องย้ำสถานะกันถึงเช้าอย่างที่เห็น ตกลงรู้หรือยังคะว่าพี่เป็นผัว หรือเป็นพ่อ หึๆ” ออร์แลนโด้เอ่ยพร้อมกับขยิบตาแบบเจ้าเล่ห์ส่งให้สาวเจ้าทันที

“กรี๊ดดดด ไอ้คนบ้ากาม เซ็กซ์จัด มักมาก ฮือๆ ปล่อยนะ ห้ามเข้ามาใกล้นะ เกลียดๆๆ” เธอทั้งด่าทั้งทุบอกและพยายามดิ้นหนี

“เอาเป็นว่า เดี๋ยวพี่จะไถ่โทษด้วยการพามิกิไปอาบน้ำดีไหมคะ จะได้รีบไปทานข้าวด้วยกันค่ะ” เขาเอ่ยพร้อมกับช้อนอุ้มสาวเจ้าขึ้น แล้วรีบเดินตรงไปห้องน้ำ ท่ามกลางเสียงกรีดร้องโวยวาย แต่เจ้าตัวก็ทำหน้ามึนไม่สนใจ จับเธอลงอ่างที่เขาเปิดน้ำร้อนใส่ทิ้งไว้เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน แล้วลงมืออาบน้ำให้เมียรักอย่างอารมณ์ดี

สามสิบนาทีต่อมา...ออร์แลนโด้ก็อุ้มแพรณาราออกมายังห้องแต่งตัว หญิงสาวทั้งทุบตี ทั้งโวยวายอยู่ร่วมครึ่งชั่วโมง แต่คนหน้าด้านก็ยังขัดๆ ถูๆ ลูบไล้ทุกสัดส่วน ทุกซอกทุกมุมไปมา จนเธอรู้สึกเหนื่อยและเพลียที่จะห้ามหรือต่อว่าใดๆ เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็ทำมึนใส่อยู่ดี พระเจ้า! เธอรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะหน้าด้านเหมือนอีกฝ่ายเข้าไปทุกทีๆ

“ที่เงียบอยู่นี่...กำลังด่าพี่อยู่ในใจใช่ไหมคะ เดี๋ยวกินข้าวกินยาเสร็จแล้วค่อยด่าต่อก็ได้ค่ะ ฮ่าๆๆ อ้อ! วันนี้พี่ลางานให้แล้วนะ” ออร์แลนโด้บอกอย่างอารมณ์ดี ขณะที่ใส่เสื้อยืดตัวใหญ่ให้สาวเจ้า พอใส่เสร็จ ก็หันไปหยิบแพนตี้ตัวจิ๋วมาเตรียมจะใส่ให้

แพรณาราหน้าแดงขึ้นมาทันทีทันใด เมื่อคนตัวโดดึงขอบแพนตี้ขึ้นมาจนถึงต้นขาด้านใน เธอจึงรีบตะครุบมือหนาเอาไว้ “อย่าค่ะ! เดี๋ยวมิกิดึงเอง”

“ฮ่าๆๆ ตามใจค่ะ” ชายหนุ่มปล่อยมืออย่างเสียดาย

“ตายจริง! นี่มันกี่โมงแล้วคะ” คนที่เพิ่งนึกขึ้นได้เอ่ยถามอย่างตกใจ

“บ่ายโมงแล้วมั้งคะ ปะ ไปทานข้าวกันเถอะค่ะ”

“แล้วพี่อลันทำไมไม่ปลุกมิกิให้ตื่นเช้าๆ ล่ะ ดูสิหยุดมาตั้งห้าวันแล้ว พอจะได้กลับไปทำงานก็หยุดอีก แบบนี้เดี๋ยวเจ้าของเขาก็ไล่ออกน่ะสิ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะพี่อลันคนเดียวเลย!” แพรณาราต่อว่าคนที่กำลังยิ้มหน้าระรื่นอย่างหมั่นไส้

“พี่ยอมรับผิดค่ะ แต่ไม่ต้องกลัวนะคะ ไม่มีใครกล้าไล่มิกิออกหรอกเชื่อพี่สิ! เราไปทานข้าวกันเถอะค่ะ พี่ทำของชอบของมิกิเอาไว้ด้วย”

“ไม่ต้องมาพูดเลย ตัวเองไม่ใช่เจ้าของบริษัทสักหน่อย ถ้าโดนไล่ออกเมื่อไหร่นะ มิกิจะมาเกาะพี่อลัน เอาให้หมดเนื้อหมดตัวเลยคอยดู” แพรณาราพูดจบก็สะบัดหน้าใส่ชายหนุ่ม แล้วเดินออกไปด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง

“ด้วยความยินดีและเต็มใจอย่างยิ่งค่ะ” ออร์แลนโด้มองตามอย่างขำๆ ‘ก็เขาเนี่ยแหละเจ้าของบริษัท OLD.R Construction OLD เป็นตัวย่อของชื่อจริงเขา ORLANDO ส่วนตัว R มาจากคำขึ้นต้นนามสกุลของเขา ROCASANDER นี่ถ้าแม่ตัวดีรู้เข้า รับรองว่าจะต้องกรีดร้องอีกตามเคย เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่ไม่ได้สนใจอะไรในทรัพย์สินของเขา’

แพรณาราเดินมาถึงห้องทานอาหาร ก็ยิ้มกว้างทันทีที่เห็นอาหารไทยวางอยู่เต็มโต๊ะ ‘อีตาบ้ากามนี่มีดีก็ตรงนี้แหละ!’ เธอเดินไปขยับเก้าอี้ แล้วนั่งลงตรงที่อีกฝ่ายจัดจานวางไว้ให้

ออร์แลนโด้ที่เดินตามไป มองคนที่นั่งรอแล้วอมยิ้ม เชื่อว่าอาหารตรงหน้าคงจะทำให้อารมณ์ของสาวเจ้าดีขึ้นมาบ้าง “ต้มแซบเอ็นแก้ว หมูน้ำตก แล้วก็ส้มตำรสเด็ด พอไหวไหมคะ”

“ไม่รู้ค่ะ รู้แค่ว่าหิวมาก” แพรณาราหันไปตอบด้วยสายตาขวางๆ

“งั้นก็รีบทานเถอะค่ะ เดี๋ยวโมโหหิวขึ้นมาแล้วพี่อาจจะแย่! ไหนจะรอยฟัน ไหนจะรอยที่กระหน่ำทุบพี่อย่างกับทุบกระท้อนอีก! ไม่รู้ว่าตอนนี้ร่างกายของพี่ช้ำในอยู่หรือเปล่า?” ออร์แลนโด้เอ่ยพลางทำหน้าเศร้าๆ แล้วยกมือขึ้นลูบที่ต้นแขนไปมาอย่างน่าสงสาร

“สมควรแล้ว!”

“คร้าบ...พี่สมควรโดนแล้ว” ออร์แลนโด้หยอกก่อนจะรีบหันไปหยิบถ้วยมาตักต้มแซบส่งให้หญิงสาวอย่างเอาอกเอาใจ

“ขอบคุณค่ะ” แพรณาราเอ่ยขอบคุณก่อนจะตักต้มแซบมาชิม

“เป็นไงบ้างคะ รสชาติพอได้ไหม”

“ก็พอได้ค่ะ” เธอทำตาโต ‘อีตาบ้ากามนี่ทำกับข้าวอร่อยทุกอย่างเลย น่าจะไปสมัครเป็นเชฟใหญ่นะเนี่ย!’

“จริงเหรอคะ” ออร์แลนโด้ยิ้มแล้วตักหมูน้ำตกให้ ‘นี่ขนาดพอได้นะ ยังไม่เงยหน้าขึ้นมามองเขาเลย ถ้าอร่อยจะขนาดไหนกันเนี่ยแม่คุณ!’

หลังจากที่สาวเจ้าทานอาหารเสร็จ ออร์แลนโด้ก็จัดยาบำรุงที่หมอให้มาเมื่อวาน พลางแอบคาดหวังว่าจะมีอลันน้อยเข้าไปอยู่ในท้องของเธอ เพราะเมื่อคืนเขาเองก็ตั้งใจทำอย่างสุดฤทธิ์เลยทีเดียว

“พี่อลันเป็นบ้าอะไรคะ ยิ้มอยู่ได้” แพรณาราถามคนที่ยิ้มแปลกๆ จนเธอรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“เปล่าค่ะ แค่คิดอะไรเพลินๆ นิดหน่อย วันนี้มิกิอยากไปเดินเล่นไหมคะ พี่ว่าจะไปซื้อของมาทำสุกี้ทานตอนเย็นน่ะค่ะ” เขารีบเปลี่ยนเรื่อง

“ไปก็ได้ค่ะ” เธอรับคำสั้นๆ ออร์แลนโด้แอบยิ้มที่สาวเจ้ายังไม่หายหน้าบึ้ง ‘โธ่ๆ นี่ยังไม่หายโกรธเรื่องเมื่อคืนอีกหรือจ๊ะแม่คุณ!’

จิมมี่เจมส์ส่งข้อความเข้ามาในไลน์กลุ่มแก๊งมือขวา เพราะแพททริกสันสั่งให้นัดหนุ่มๆ R&R รวมตัวกันคืนนี้

จิมมี่เจมส์ : “คุณแพททริกนัดรวมพลที่ CLUB R&R คืนนี้”

ไทเลอร์ : “คุณต้อมยืนยันไปชัวร์ คร้าบ”

อันโตนีโอ้ : “เดี๋ยวถามคุณอลันแป๊บ”

มาร์ค : “คุณเจคไปไม่ได้ว่ะ ยุ่งอยู่ที่ดูไบ” (จากนั้นมาร์คก็ส่งรูปของผู้เป็นนายเข้ามาในไลน์กลุ่มแก๊งมือขวา ภาพสาวๆ ที่ล้อมหน้าล้อมหลังอยู่ในสระว่ายน้ำ แต่ละนางหุ่นสะบึ้ม เนื้อ นม ไข่ สวมใส่บิกินี่ชิ้นเล็กชิ้นน้อยแลดูวาบหวิวสุดๆ)

จิมมี่เจมส์ : “นะ...นะ...นมหรือนั่น”

โดโนเวล : “คุณเพชรไม่ว่าง มีนัด อ๊ะ! นมหรือมะพร้าววะ คือใหญ่แท้”

อันโตนีโอ้ : “คุณอลันยังไม่ชัวร์ โอ๊ย! อิจฉาว่ะ อยากจับจังเลยโว้ย!”

ไทเลอร์ : “เห็นแล้วหิวนม! อยากจะดูดและดื่มชิบหายครับ”