อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 25

ปิ๊งป่องๆ ๆ เสียงออดหน้าประตูห้องดังขึ้น อันโตนีโอ้รีบวางของในมือลงทันทีอย่างรู้งาน

“เดี๋ยวผมไปเปิดเองครับ” ชายหนุ่มเดินออกไปดูแขกผู้มาเยือน

“ใครมานะ! อดหวานกับเมียเลย เซ็งเนอะ!” ออร์แลนโด้ก้มลงกระซิบบอกสาวเจ้าที่เอาแต่ก้มหน้าด้วยความเขินอาย

“บ้า! ปล่อยมิกิก่อน เร็วสิ! เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า” เธอดันคนตัวโตออก แต่อีกฝ่ายก็ทำมึนกอดรัดเธอแน่นขึ้นกว่าเดิม แถมยังก้มลงหอมแก้มเธออีกสองฟอดใหญ่ๆ

“บอสครับคุณเพชรมาครับ” อันโตนีโอ้เอ่ยให้เสียงนำมาก่อนตัว เพราะกลัวจะมาเจอกับภาพความหวานของเจ้านาย

“ปล่อย!” แพรณาราผลักคนหน้าด้านออก แล้ววิ่งไปยืนตรงที่อันโตนีโอ้ทำน้ำจิ้มอยู่ก่อนหน้า ให้ดูเหมือนว่าอยู่คนละมุม

ออร์แลนโด้มองตามอย่างคาดโทษ ที่สาวเจ้ากล้าผลักตนออก ‘หึ! เดี๋ยวคืนนี้พ่อจะ XYZ จนถึงเช้าเลยคอยดู!’

“สวัสดีครับมิกิ ไงอลัน!” คารอสทักทายยิ้มๆ ขณะอุ้มลูกชายหัวแก้วหัวแหวนมาด้วย

‘ไอ้คนไม่มีแฟน คนที่สองโผล่มาอีกคนละ ให้ตายสิ! มันไม่มีที่จะไปกันหรือไงวะ ไอ้พวกนี้นี่’ คนกำลังจะหวานกับเมียทำหน้าเซ็งๆ

“สวัสดีค่ะพี่เพชร สวัสดีจ้ะซีซ่าร์!” แพรณาราทักทายคารอส ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้ลูกหมาตัวน้อยอย่างดีใจ

“โฮ่งๆ” ซีซ่าร์ตอบรับพร้อมกับตะเกียกตะกายจะลงจากอ้อมกอดของเจ้านาย หลังจากที่เห็นแพรณารา

“หึๆๆ” คารอสหัวเราะเบาๆ ก่อนจะวางลูกชายลง ทันทีที่เท้าแตะถึงพื้นซีซ่าร์ก็วิ่งวนรอบหญิงสาวไปมา 4-5 รอบอย่างดีใจ

“อืม...คิดถึงจังเลย” แพรณารายิ้มกว้าง ก้มลงอุ้มลูกหมาตัวน้อยขึ้นมากอดอย่างชอบใจกับความน่ารักและขี้อ้อนของอีกฝ่าย

“เพชร! แกส่งซีซ่าร์ไปเรียนแอคติ้งมาจากไหนวะ” ออร์แลนโด้หันไปแขวะพ่อหมาที่ยืนยิ้มหน้าบานอยู่ใกล้ๆ

“โฮ่งๆ” ซีซ่าร์หันมาเห่าออร์แลนโด้ไปสองที แล้วทำท่าทางสะบัดหน้าใส่ ก่อนจะซบหน้าลงกับหน้าอกของสาวสวยต่อ

อันโตนีโอ้และคารอสหัวเราะออกมาพร้อมๆ กัน อย่างชอบใจกับท่าทางที่แสนฉลาดของซีซ่าร์ ในขณะที่ออร์แลนโด้กลอกตาอย่างเพลียๆ

“เอ่อ...มิกิไม่ชวนน้องฟ้ามาทานด้วยกันเหรอครับ” คารอสแกล้งถามถึงคนที่ทำให้ตัวเขาร้อนรนทนไม่ไหวจนถ่อมาถึงที่นี่

“จริงสิคะ! เดี๋ยวมิกิโทร. ไปชวนค่ะ” แพรณาราเอ่ยอย่างนึกขึ้นได้

“ไม่ต้องโทร. หรอกค่ะมิกิ น้องฟ้าอยู่บนเครื่องบิน ปิดมือถือไปแล้ว”

“หมายความว่ายังไง!” คารอสถามเสียงดังอย่างลืมตัว

“พี่อลันรู้ได้ไงคะ? ก็ไหนฟ้าบอกว่าจะบินกลับในอีกสองวัน เมื่อคืน มิกิก็คุยกับคุณหญิงไปแล้วนี่...”

“พี่เห็นข้อความตอนที่เอามือถือมิกิมาเปิดดูน่ะ” ออร์แลนโด้เอ่ยเรียบๆ ‘ทำไมไอ้เพชรต้องตกใจมากขนาดนี้ด้วยวะ?’

“ให้ตายสิ!” คารอสเผลอสบถออกมาอย่างลืมตัว ‘ถึงว่าจะให้เขาจูบวันนี้ แต่ดันชิ่งหนีกลับไทย ทิ้งให้เขาเป็นคนโง่ ที่อุตส่าห์พาซีซ่าร์ไปอาบน้ำ ตัดขน พอโทร. หาก็ปิดมือถือ ทำให้เขากระวนกระวาย จนต้องแกล้งตีเนียนมาถามหาถึงที่นี่ อย่าให้เจอเชียว! เจอถ้าที่ไหนจะลากมาจูบตรงนั้นเลย คอยดู!’ ชายหนุ่มแอบคาดโทษสาวเจ้าเอาไว้ในใจ หลังจากที่รู้ว่าโดนหลอกเข้าให้

“มีอะไรหรือเปล่าคะพี่เพชร” แพรณาราถามอย่างงงๆ

“อ๋อ! ไม่มีอะไรหรอกครับ แล้วนี่ทำอะไรทานกันเหรอครับของเยอะเลย” คารอสรีบปรับสีหน้า ก่อนจะแกล้งเอ่ยไปเรื่องอื่น

“ทำสุกี้ทานกันน่ะค่ะ พี่เพชรทานด้วยกันนะคะ” เธอเอ่ยชวน

“ว้าว! พี่หิวอยู่พอดีเลยครับ” คารอสแกล้งตอบรับอย่างยิ้มแย้ม

ออร์แลนโด้กลอกตาอีกครั้งอย่างเซ็งๆ ที่ตอนนี้มีก้างอยู่รอบตัวถึงสามชิ้น ‘หมดละ! อุตส่าห์จะหวานกับเมียแค่สองคน เฮ้อ...’

หลังจากที่ทุกคนช่วยกันยกของไปวางที่โต๊ะด้านนอกเสร็จ สามหนุ่มก็เปิดทีวีดูบอลนัดสำคัญ อันโตนีโอ้ตักน้ำจิ้มรสเด็ดใส่ถ้วยให้ทุกคน ออร์แลนโด้หยิบเบียร์ Corona ที่แช่ไว้เย็นเฉียบส่งให้สองหนุ่ม และส่งแก้วใบใหญ่ที่ใส่น้ำองุ่นให้แพรณาราอย่างเอาใจ

แพรณาราเอ่ยขอบคุณอีกฝ่าย แล้วอุ้มซีซ่าร์มาวางที่เก้าอี้ใกล้ๆ ก่อนจะเดินไปล้างมือแล้วกลับมานั่งทานสุกี้ร่วมกับทุกคน

เนื้อนำเข้าชั้นดีที่สไลซ์บางๆ เนื้อปลากะพง ปลาแซลมอนและของทะเลอีกหลายอย่าง วางเรียงอยู่บนโต๊ะ

ออร์แลนโด้หยิบของใส่ตอนที่หม้อกระทะไฟฟ้าเดือดเต็มที่ ทั้งเห็ดออรินจิ เห็ดเข็มทอง เห็ดหอม ตามด้วยผักกาดขาว ข้าวโพดอ่อน ผักบุ้ง เต้าหู้ไข่ แล้วก็ใส่เนยเค็มลงไปนิดหนึ่งกับชีสอีกแผ่นแล้วปิดฝาหม้อเอาไว้ แพรณารามองดูอย่างทึ่งๆ ขณะเดียวกันได้กลิ่นของน้ำซุปที่หอมไปด้วยเนยและชีสจนเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

อันโตนีโอ้ยกกระทะไฟฟ้ามาอีกหม้อ แล้วปรุงน้ำซุปแบบต้มยำที่มีรสชาติจัดจ้าน โดยใส่ตะไคร้ ใบมะกรูดและข่าอ่อนที่หั่นเป็นแว่นบางๆ กับพริกขี้หนูทุบหยาบๆ ลงในหม้อที่เดือดจนได้ที่ จากนั้นก็ใส่เห็ดแชมปิญอง เห็ดออรินจิ นมข้นจืด และน้ำพริกเผาลงไป แล้วปิดฝาไว้

พอเห็ดสุกได้ที่ก็ใส่ปูที่หั่นเป็นชิ้นๆ ตามด้วยปลาหมึก กุ้งแม่น้ำตัวใหญ่และเนื้อปลาเป็นลำดับสุดท้าย ก่อนจะปิดฝาหม้อทิ้งไว้สามนาทีแล้วตักใส่ถ้วยแบ่งให้กับทุกคน

แพรณาราได้กลิ่นหอมจนต้องแอบกลืนน้ำลาย อยากจะชิมรสชาติของสุกี้และต้มยำน้ำข้นสุดๆ

พอผักและเห็ดสุกได้ที่แล้ว ออร์แลนโด้ก็เปิดฝาหม้อออก กลิ่นหอมของเนยและชีสทำให้แพรณาราหันกลับมามองอีกฝั่งทันใด

ออร์แลนโด้นำเนื้อวากิวและหมูคุโรบูตะสไลซ์บางๆ ลงไปในน้ำเดือดๆ พร้อมๆ กันทั้งสองจาน ตามด้วยเนื้อปลาและเต้าหู้ไข่เทลงไปแล้วปิดฝาหม้อทิ้งไว้ไม่ถึงสามสิบวินาทีก็กดปิดไฟที่กระทะ แล้วเปิดฝาหม้อออกอีกครั้ง แล้วตักใส่ถ้วยแบ่งให้สาวเจ้าก่อนเป็นคนแรก

อันโตนีโอ้กับคารอสหันมามองหน้าและขยิบตาให้กัน ที่ออร์แลนโด้เอาใจแพรณาราจนไม่สนใจสิ่งรอบข้างอย่างพวกเขาแม้แต่น้อย

“ว้าว! สุดยอดเลยค่ะ” แพรณาราเอ่ยชมและยกนิ้วให้อย่างทึ่งๆ กับการทำสุกี้แบบขั้นเทพของทั้งสอง ที่อร่อยไปคนละแบบ

ของอันโตนีโอ้บอกได้คำเดียวว่าแซบมาก แต่ของออร์แลนโด้นั้นหอมนุ่มนวลกลมกล่อมกับน้ำซุปในแบบที่เธอเพิ่งเคยทานครั้งแรก และรู้สึกติดใจเป็นอย่างมาก

“นี่แกจะไม่ตักให้พวกฉันเลยเหรอวะอลัน” คารอสเอ่ยแซว

“แกมีมือหรือเปล่าเพชร นี่ครับทัพพี ช่วยเหลือตัวเองเลย แกด้วยพีเค ไม่ต้องมองหน้าฉันแบบนั้น” คนหลงเมียหันไปบอกก้างทั้งสองชิ้นอย่างไม่สนใจ แต่พอหันกลับมาก็เห็นซีซ่าร์ส่งสายตาหวานเยิ้มมาออดอ้อน

‘นี่มันทั้งหมาทั้งคนเลยเหรอวะเนี่ย’ ออร์แลนโด้ส่ายหน้าอย่างเพลียๆ ก่อนจะหยิบปูอัดให้ซีซ่าร์ไปสองชิ้น เพราะว่าเนื้อยังร้อนอยู่

แพรณาราที่กำลังจะมือทานต่อ แต่เห็นคนหื่น เอ๊ย! คนหล่อใจดีกำลังเทคแคร์น้องหมาตัวน้อย ก็อดอมยิ้มกับความน่ารักและความอ่อนโยนของอีกฝ่ายไม่ได้

ขณะที่คารอสกับอันโตนีโอ้ ลงมือตักสุกี้ในหม้อที่ออร์แลนโด้ทำกันอย่างสนุก อันโตนีโอ้แอบหยิบถ้วยสุกี้ของผู้เป็นนายออกมา และซ่อนเอาไว้ข้างหลังชามใส่ผักใบใหญ่

ด้านคนที่ถูกแกล้งมัวแต่เป่าเนื้อให้ซีซ่าร์ ซึ่งตั้งหน้าตั้งตารอและกลืนน้ำลายลงคอเสียงดังไปหลายครั้ง ทำเอาออร์แลนโด้อดขำไม่ได้