อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 37

ออร์แลนโด้ที่รออยู่ใกล้ๆ ได้ยินเสียงใส่กลอน ตามด้วยเสียงกดลูกบิดจากด้านใน ก็เริ่มสังหรณ์ใจแปลกๆ และสักพักก็ได้ยินเสียงเปิดน้ำลงในอ่างอาบน้ำ ก็มั่นใจทันทีว่าแพรณาราคงไม่ได้เปิดน้ำรอเขาอย่างแน่นอน เลยรีบเคาะประตูห้องน้ำอย่างร้อนใจ เคาะอยู่ สี่-ห้าครั้ง สาวเจ้าก็ไม่ยอมเปิด แต่กลับได้ยินเสียงฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีจากด้านในห้องน้ำดังมาเป็นระยะๆ

‘บ้าจริง! เขาไม่น่าหลงกลเชื่อเธอเลย ฮึ่ย! เดี๋ยวถ้าออกมาเมื่อไหร่เถอะ รับรอง! เขาจะไม่ปล่อยให้ออกไปไหนเลยคอยดู!’ ชายหนุ่มคาดโทษในใจหลังจากที่รู้ว่าถูกสาวเจ้าหลอกเข้าให้แล้วจึงเดินกลับเข้ามานอนรอสำเร็จโทษอยู่บนเตียง

สี่สิบนาทีต่อมา... แพรณาราที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้วก็เดินย่องมาที่ประตูห้องน้ำ เงี่ยหูฟังเสียงจากด้านนอก เธอได้ยินเสียงกรนของออร์แลนโด้ดังเบาๆ จึงแอบยิ้มแล้วค่อยๆ ดึงกลอนออก หมุนลูกบิดอย่างเบามือแล้วดันประตูออกน้อยๆ สอดส่องดูด้านนอก ก็เห็นเขานอนหันหลังกอดหมอนข้างอยู่บนเตียง เธอจึงรีบเดินตรงไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ

ไม่ถึงสิบนาทีร่างบางในชุดเสื้อยืดคอวีสีขาวกับกางเกงยีนส์ขาสั้น รองเท้าผ้าใบสีขาวก็แอบเดินย่องกลับมาที่ห้องนอน เพราะถ้าจะออกไปข้างนอกจะต้องผ่านประตูห้องนอนเท่านั้น เธอเดินเข้าไปใกล้ๆ กับเตียงที่ชายหนุ่มนอนอยู่ เพื่อหยิบมือถือติดไปด้วย กลัวว่าออร์แลนโด้ตื่นมาแล้วจะหาเธอไม่เจอ

ขณะที่เอื้อมไปหยิบมือถือบนหัวเตียง อยู่ๆ คนที่นอนหลับตาพริ้มก็ลืมตาตื่นขึ้นและกระตุกแขนเธอลงมานอนบนเตียง จากนั้นก็พลิกตัวขึ้นมานั่งคร่อมอย่างรวดเร็ว

“ว้าย!” เธอตกใจร้องเสียงหลง

“ไงจ๊ะ! จะแอบหนีผัวไปเที่ยวที่ไหนเหรอ!”

“มะ...ไม่ได้หนีค่ะ มิกิแค่จะไปเดินเล่นเท่านั้น กะ...ก็ว่าจะชวนพี่อลันอยู่เหมือนกัน แต่เห็นว่าหลับอยู่มิกิเลยไม่กล้ารบกวนค่ะ” แพรณารารีบเอ่ย

“เหรอคะ! แล้วนี่มิกิอาบน้ำแล้วหรือยังคะ” ออร์แลนโด้แกล้งถาม

“ยะ...ยังเลยค่ะพี่อลัน”

“อ้าวเหรอคะ! เอ๊...แต่ทำไมมิกิถึงตัวหอมจังเลยล่ะ หืม!” คนรู้ทันเอ่ยถามพร้อมกับก้มลงหอมแก้มและต้นคอของสาวเจ้า

“ก็ได้ๆ มิกิอาบแล้วค่ะ” แพรณาราจำต้องสารภาพตามตรง

“พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าจะอาบพร้อมกัน!”

“ก็มิกิกลัวนี่ เมื่อคืนก็ตั้งกี่รอบแล้วไม่รู้ แถมพอตื่นนอนพี่อลันก็ตั้งท่าจะนั่นนี่อีก เอางี้ดีไหมคะ เรามากำหนดขีดจำกัดการ เอ่อ...มีอะไรกัน ดีไหมคะ”

“มันเรียกว่าการร่วมรักค่ะ แล้วพี่ก็กำหนดความต้องการของตัวเองไม่ได้ค่ะ สมมุติถ้าพี่มีความต้องการอยากจะรักกับเมียตอนนี้ แต่พอดีว่ายังไม่ถึงกำหนดที่จะร่วมรักกันได้ มิกิจะให้พี่ช่วยตัวเองตรงนี้ต่อหน้ามิกิ หรือจะให้ไปช่วยตัวเองในห้องน้ำ แล้วครางลั่นว่า โอ้ว...มิกิ พี่ใกล้จะถึงแล้วคนดี! หรือว่ามิกิอยากให้พี่ไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นดีล่ะหืม!”

“พี่อลันอยากจะไปมีอะไรกับใครก็ตามใจเถอะค่ะ มิกิคงไม่สามารถไปห้ามได้...ฮึก...ฮึก” หญิงสาวเอ่ยทั้งน้ำตานองหน้า พยายามกลั้นเสียงสะอื้น ‘ใช่สิ! เมื่อก่อนเขาก็มีผู้หญิงเยอะแยะมากมายไปหมด แล้วถ้าเขาเกิดอยากจะกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมอีกล่ะ แล้วเธอจะทำยังไง’

“พระเจ้า! พี่แค่พูดเล่นเฉยๆ ค่ะ” ออร์แลนโด้รีบจูบซับน้ำตาให้อีกฝ่ายอย่างรู้สึกผิด เขาแค่จะแกล้งแหย่เธอเล่นๆ ให้หึงหวงเขาบ้างเท่านั้น

“เมื่อก่อนก็ทำบ่อยนี่ มั่วไปซะทั่ว ฮือๆๆ” แพรณาราต่อว่าไปร้องไห้ไป ทำเอาออร์แลนโด้ทำหน้าแทบไม่ถูก ที่สาวเจ้าขุดเอาเรื่องจริงขึ้นมาพูด

“นั่นมันเมื่อก่อนค่ะ เดี๋ยวนี้รักมิกิคนเดียวเท่านั้น แล้วพี่ก็ไม่ได้มั่วค่ะ พี่ป้องกันตัวเองทุกครั้ง!” ออร์แลนโด้แก้ต่างให้ตัวเอง เขาก็เป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีเลือดเนื้อ มีความต้องการเหมือนผู้ชายทั่วๆ ไป แต่ก็ไม่ได้ปล่อยตัวจนลืมป้องกัน เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว ป่านนี้เขาคงจะมีลูกเป็นร้อยไปแล้วและคงไม่ต้องมานั่งตั้งหน้าตั้งตาเสกอลันน้อยเข้าท้องเธออย่างตอนนี้หรอก

“คนเลว! แล้ววันนั้นลากมิกิมาข่มขืนทำไม คงทำแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนสินะ ฮือๆๆ” แพรณาราคิดว่าบางทีเขาอาจจะเคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน

“ไปกันใหญ่แล้วมิกิ พี่ไม่เคยทำแบบนั้นกับใคร สาบานได้ค่ะว่าไม่เคยทำ! พี่มีแต่ผู้หญิงวิ่งเข้าหาอยู่ตลอดเวลา พวกเธอยิ่งกว่าเต็มใจซะอีกที่จะได้ขึ้นเตียงกับพี่ แต่กับมิกิวันนั้น...พี่ก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าเพราะอะไร!” เขาอธิบายอย่างใจเย็น ไม่อยากให้สาวเจ้าเข้าใจผิดไปกว่าเดิม

“คนเลว! แล้วยังหาว่าเขาขายตัวอีก ฮือๆๆ” แพรณาราระบายออกมาอย่างเก็บไม่อยู่ เธออุตส่าห์ชมในใจว่าเขาหล่อราวกับเทพบุตร แต่พอคุยไปคุยมาก็มาถามซื้อตัวเธอ เหมือนว่าเธอเป็นสาวขายบริการ มันทำให้เธอรู้สึกอายหน้าชาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“โอ๋ๆ คนเลวขอโทษแล้วกันจ้ะ ไม่ร้องนะคะ เดี๋ยวตาบวมไม่สวยนะ โอ๊ย!” ออร์แลนโด้เอ่ยแซวเลยถูกเธอทุบเข้าที่หน้าอกไปทีหนึ่ง

“งั้นวันนี้พี่อลันต้องตามใจมิกิทั้งวัน เพื่อไถ่โทษเรื่องครั้งนั้น ตกลงไหมคะ” เธอต่อรองพร้อมกับหยุดร้องไห้

“ได้จ้ะ! วันนี้คนเลวอย่างพี่จะตามใจมิกิทั้งวันเลย โอเคไหมคะ?” ออร์แลนโด้รู้สึกมึนอยู่ไม่น้อยกับอารมณ์ของสาวเจ้าที่ดูจะอ่อนไหวง่าย

“ขอบคุณค่ะ คนเลว” แพรณาราอดประชดประชันไม่ได้

“ใช่ค่ะ! คนเลวที่รักเธอ” ออร์แลนโด้หยอดต่อ

“บ้า! วันนี้งดเรื่องบนเตียงนะคะ” แพรณาราเอ่ยต่อ พลางอมยิ้มกับคำพูดเลี่ยนๆ ที่ดูจะไม่เข้ากับบุคลิกและหน้าตาเอาซะเลย

“เฮ้อ...ก็ได้ค่ะ ก็ได้!” ออร์แลนโด้ยอมรับชะตากรรมของตัวเอง

“งั้นพี่อลันไปอาบน้ำเลย ให้สิบนาทีค่ะมิกิหิวข้าวแล้ว!”

“รับทราบ! ปฏิบัติ” ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนข้างเตียง พร้อมกับทำท่าวันทยหัตถ์ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว แพรณารามองตามร่างสูงแล้วหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ ก่อนจะเดินออกไปดูอรองที่ด้านนอก

ยี่สิบนาทีต่อมา...

ชายหนุ่มสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์สีซีดขาดนิดๆ สไตล์เซอร์ๆ และรองเท้าผ้าใบสีขาวเหมือนสาวเจ้า แพรณารามองยิ้มๆ ก่อนจะจับแขนของคนที่ส่งมารอ แล้วออกไปหาอะไรทานด้านนอกด้วยกัน

ขณะที่ทั้งสองนั่งทานข้าวในห้องอาหาร ตรงดาดฟ้าของเรืออย่างมีความสุขอยู่นั้น แพรณาราที่เงยหน้าขึ้นก็เห็นแสงแฟลชแวบๆ จากกล้องของผู้ชายท่าทางคล้ายกับนักข่าว