อ้อมกอดอสูรไร้ใจ นิยาย บท 4

ผู้ชายคนนี้คือบุตรชายคนรองของเลโอนาดท์ มาเฟียใหญ่นะครับนาย” ลูกน้องของคาทอร์สะกิดเตือน

“จะใหญ่สักแค่ไหนวะ!” คาทอร์เอ่ยถามอย่างหงุดหงิดที่โดนเด็กเมื่อวานซืนประกาศศักดาแสดงอำนาจต่อหน้า

“ก็ใหญ่ขนาดที่ รัสเซีย อิตาลี อเมริกา ยังไม่กล้าแตะเลยน่ะสิครับ” โจอี้รีบบอก เพราะรู้กิตติศัพท์ของเลโอนาดท์ มาเฟียใหญ่เลือดผสม ระหว่าง รัสเซีย อิตาลี ตุรกีและไทยเป็นอย่างดี แถมอีกฝ่ายยังรวยติดหนึ่งในห้าของโลก อิทธิพลด้านมืดนั้นไม่ต้องพูดถึง เพราะดังกระฉ่อนเป็นที่รู้จักไปทั่วในหมู่มาเฟียเลยทีเดียว!

“เชี่ยเอ๊ย!” คาทอร์ถึงกับสบถออกมาอย่างหงุดหงิด ‘อุตส่าห์หาจนเจอแต่ต้องหลุดมือไปอีก ฮึ่ย!’

แพรณารามองที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเองอย่างรู้สึกมึนงง ‘พระเจ้า! เขาสวมให้เธอตอนไหนกัน?’

การ์ดถือปืนเดินเรียงหน้าเข้ามาจากด้านหลังของออร์แลนโด้ ประมาณสิบกว่าคน พร้อมกับยกปืนเล็งมาที่คาทอร์กับลูกน้อง

“ปล่อยมิกิซะ!” คาทอร์กัดฟันบอกลูกน้องของตนเองอย่างแค้นใจ

“มิกิ...มานี่ที่รัก” ออร์แลนโด้อ้าแขนรอรับ

แพรณาราลังเลนิดหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย เพราะเธอจะไม่มีวันกลับไปกับไอ้แก่นั่นอย่างเด็ดขาด!

“ผมขอโทษ” ออร์แลนโด้โอบกอดสาวเจ้าไว้แน่น

แพรณาราได้ยินถึงกับน้ำตาไหลออกมาอีกครั้งกับคำขอโทษของคนเถื่อน มันทำให้เธอรู้สึกว่าอ้อมกอดของเขามันอบอุ่น แม้ว่าเขาจะเป็นคนที่พรากสิ่งมีค่าของเธอไปก็ตาม!

ออร์แลนโด้ช้อนอุ้มร่างบางขึ้น แล้วพาเดินไปยังแอสตันมาร์ตินที่จอดอยู่ แล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นเหล่าบอดี้การ์ดก็ทยอยขับตามออกไปคุ้มกัน

คาทอร์จ้องมองรถที่แล่นออกไปจนลับสายตา ก่อนจะสบถออกมาอย่างหัวเสียและเจ็บใจที่ต้องยอมปล่อยให้แพรณาราไปกับอีกฝ่าย

“อย่าเผลอแล้วกัน กูเอาคืนมึงแน่!” คาทอร์เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเคียดแค้นก่อนจะสั่งลูกน้องให้ขับรถกลับ

Scala Villa…

หลังจากที่ออร์แลนโด้ขับรถออกมา แพรณาราก็เอาแต่มองข้างทาง จนกระทั่งเผลอหลับไป พอรถแล่นเข้ามาจอดที่ด้านหน้าวิลล่า อันโตนีโอ้ที่ยืนรออยู่ รีบเปิดประตูทางเข้าให้ผู้เป็นนายอุ้มสาวเจ้าเดินผ่านล็อบบี

เหล่าพนักงานต่างพากันมองตาค้างอีกครั้ง กับการกระทำของเจ้าชายน้ำแข็งที่ดูใส่ใจและอ่อนโยนอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน

ออร์แลนโด้อุ้มหญิงสาวเดินตรงไปยังลิฟต์ที่คนสนิทกดรอ ก่อนจะหันไปเอ่ยถามอีกฝ่าย “ที่สั่งเรียบร้อยใช่ไหม อาหารขึ้นไปหรือยัง”

“เรียบร้อยแล้วครับ อาหารจะพร้อมในอีกห้านาที เดี๋ยวพนักงานจะยกขึ้นไปครับ” อันโตนีโอ้บอกด้วยสีหน้ายิ้มๆ ‘ตั้งแต่ติดตามทำงานมา เพิ่งจะเห็นอาการที่ผู้เป็นนายปฏิบัติกับผู้หญิงแปลกไปก็วันนี้ อาจจะเป็นเพราะเลือดของสาวพรหมจรรย์ที่ติดอยู่บนผ้าปูที่นอนที่เมดรายงานก็ได้ ที่ทำให้เจ้านายเขาทั้งหวงทั้งห่วงใยสาวเจ้ามากมายขนาดนี้’

“ดีมาก! กระเป๋าของมิกิอยู่ในรถ ในนั้นมีกุญแจห้อง ไปขนของใช้และเสื้อผ้ามาให้หมด เพราะเธอจะย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่กับฉัน อ่อ! แล้วให้คนหาเสื้อผ้าผู้หญิงและชุดชั้นในมาด้วยสักห้าสิบชุด ไซส์ 36-21-31!” ออร์แลนโด้สั่งการ

“ครับบอส!” อันโตนีโอ้ตอบรับยิ้มๆ ก่อนจะรีบโทร. สั่งชุดชั้นในและเสื้อผ้าสวมใส่แบรนด์ดังให้นำมาส่งที่สกาล่าด่วน! จากนั้นก็ส่งการ์ดไปขนเสื้อผ้าของสาวเจ้ามายังห้องพักของผู้เป็นนาย

ชั้นบนสุดของสกาล่า...

ออร์แลนโด้เดินตรงไปที่ห้องนอน พร้อมกับวางสาวเจ้าลงบนเตียงอย่างเบามือ จากนั้นมองสำรวจเรื่อนร่างบอบบางอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจปลุกสาวเจ้าให้ตื่นขึ้นมาอาบน้ำ และไปทานข้าวด้วยกัน

“มิกิ! มิกิ! ตื่นเร็วคนดี!” ออร์แลนโด้เอ่ยเรียกพร้อมกับหอมที่แก้มนวลเบาๆ ไปทีหนึ่ง อย่างอดใจไม่ไหว หญิงสาวขยับตัวนิดหนึ่งแล้วทำท่าจะหลับต่อ

“ถ้าไม่ตื่น! ผมจะกินคุณอีกซักสองสามรอบแทนข้าวไปเลยดีไหม หืม!” ออร์แลนโด้จ้องมองอะไรต่อมิอะไร ที่ล่อตาล่อใจทุกครั้งที่สาวเจ้าหายใจเข้าออก เอ่ยเสียงเข้ม

“อื้อ! ตื่นแล้วค่ะ ว้าย!!” แพรณาราบอกเสียงงัวเงีย ก่อนจะตกใจที่อยู่ๆ อีกฝ่ายอุ้มเธอขึ้น แล้วพาเดินตรงไปยังห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

ชายหนุ่มเกือบอดใจไม่ไหว เพราะเสื้อเชิ้ตของตัวเองที่สาวเจ้าใส่อยู่ ชายเสื้อมันร่นขึ้นมาอยู่บนหน้าท้องแบนเรียบ ทำให้ลูกชายของเขาปั่นป่วนขึ้นมาทันทีทันใด

‘ให้ตายสิ! เมื่อคืนตั้งหกรอบ ตอนนี้ก็ยังรู้สึกต้องการอีกนี่เขากลายเป็นพวกไม่รู้จักพอไปแล้วหรือไง! ทำไมต้องมีอารมณ์ ทุกครั้งที่อยู่ใกล้กับเธอด้วยวะ? หรือว่าเธอจะเป็นแม่มด ถึงทำให้เขาหลงได้ขนาดนี้ ยิ่งเธอทำตัวน่ารักว่านอนสอนง่าย เขาก็ยิ่งอยากจะเข้าไปในตัวเธอ สัมผัสตรงนั้นตรงนี้

เธอทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง แถมยังทำอะไรบ้าๆ พระเจ้า! นี่เขาจะทำตัวเหมือนพี่ชายของเขาหรือเปล่านะ!’ ชายหนุ่มเริ่มหวาดหวั่นกับการกระทำของตัวเองที่เริ่มจะคล้ายกับแพททริกสันเข้าไปทุกที

ในห้องน้ำขนาดใหญ่มีหมอกไอลอยขึ้นบางๆ จากอ่างจากุซซี่ ที่มีสายน้ำอุ่นๆ ไหลวนไปมา ออร์แลนโด้รีบจัดการถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวที่สาวเจ้าใส่ออก ท่ามกลางเสียงประท้วงและสายตาไม่พอใจ

“ว้าย!” แพรณารารีบยกมือขึ้นปิดตรงนั้นตรงนี้ให้พ้นสายตาของคนตรงหน้า ที่แม้จะทำท่าเบือนหน้าหนี แต่ก็ไม่วายแอบเหลือบหันมามองเป็นพักๆ จนเธอรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“ให้เวลาสิบนาที ถ้านานกว่านี้ เดี๋ยวผมจะเข้ามาอาบให้ เข้าใจนะ!”

ออร์แลนโด้บอกเสียงเข้ม ก่อนจะรีบเดินออกไปอย่างตัดใจเขาไม่อยากจะหักหาญน้ำใจของสาวเจ้าจนเกินไป กลัวเธอจะมองว่าหื่น หรือคิดว่าเขาเป็นพวกบ้ากามไปซะก่อน!

พอชายหนุ่มออกไป แพรณาราก็รีบวิ่งไปกดล็อกประตู และรีบอาบน้ำอย่างรวดเร็ว พออาบเสร็จก็เดินแกมวิ่งออกมาที่ห้องนอน เพราะไม่ไว้ใจคนหื่นสักเท่าไหร่ เธอมองเสื้อเชิ้ตที่วางอยู่บนเตียงพร้อมกับกางเกงบ็อกเซอร์สีขาวขาสั้นก็เดาว่าอีกฝ่ายคงเตรียมเอาไว้ให้ จึงรีบหยิบขึ้นมาสวมใส่ แม้จะรู้สึกวาบหวิว และเขินอายเพราะไม่ได้ใส่ชั้นในก็ตาม