moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 45

บทที่45 ความสัมพันธ์แนบแน่น

พอกลับถึงหอพักก็โดนคนสามคนที่อยู่ตรงหัวมุมรุมถามเป็นนานกว่าจะปล่อยออกมา จักรชัยแต่ง

เรื่องขึ้นมั่วๆว่าคนในบ้านป่วย จึงรอดตัวออกมาได้

อารมณ์ที่ตึงเครียดมาสองสามวัน หลังจากที่ได้เห็นหน้าสามพี่น้อง ในที่สุดก็รู้สึกผ่อนคลาย

“คิดว่าเจ้าหนูนี่พอมีตังค์แล้วจะกำเริบซะอีก แม้แต่งานการก็ทิ้งไม่เอาแล้ว”พนัสพูดพลางใช้กำปั้นทุบหลังเขาเบาๆ

จักรชัยจงใจวิ่งไปด้านหน้าสองก้าว ตะกายลงบนโต๊ะทอดถอนหายใจ และทำให้สามคนนั้นหัวเราะ

ได้ในชั่วขณะนั้น

“ไปหลายวันไม่เจอหน้า เราออกไปดื่มกันซะหน่อยเถอะนะ”

เมื่อบรรยากาศคลายตัวลง ชลธิชาจึงกอดคอจักรชัยลากเขาออกไป ไปที่สถานที่เดิมนั่นแหละ

สองสามคนสั่งเนื้อปิ้งย่างอีกครั้ง เพียงแต่ครั้งนี้ พวกชลธิชาไม่คิดที่จะเรียกพวกผู้หญิงออกมา พวกเขาหลาบจำจากการเลือดตกยางออกคราวที่แล้ว

หากแต่มือถือของจักรชัยดังไม่หยุดอยู่บนโต๊ะ มีคนส่งข้อความหาเขาตลอด พนัสแย่งมือถือไปจากมือ ส่วนชลธิชาก็ใช้ร่างอันกำยำเข้าชนและกดจักรชัยเอาไว้

ความสัมพันธ์ของทั้งสี่คนแนบแน่นมาก เพราะฉะนั้นพวกเขาจะรู้รหัสโทรศัพท์ซึ่งกันและกัน พนัสเห็นว่าคนที่ส่งข้อความเป็นเด็กสาว จึงร้องขึ้นมา

“แหม จักรชัย แป๊บเดียวจีบสาวได้แล้วเหรอ ตกลงจะไม่ถามความเห็นพวกเราพี่น้องหน่อยเหรอ พวกเราไม่มีใครมีแฟนเลยสักคน นายเป็นคนที่สองแล้ว”

พอพูดขึ้นทั้งสามคนต่างก็แห่กันไปดูข้อความที่ห้องแชทของเขา จักรชัยตกใจจนพุ่งเข้าไปเอามือถือมาแนบไว้กับอก เป็นตายยังไงก็ไม่ยอมคลายมือ ล้อเล่นน่า ก่อนหน้านี้ที่พวกเขาเปิดวีดีโอคอลกันมีแต่คุยเรื่องลามก ถ้าให้สามคนนี้เห็นเข้า เขาคงโดนถลกหนังออกมาชั้นหนึ่งแน่ๆ！

ทั้งสามคนที่ยังแย่งโทรศัพท์มาไม่ได้เป็นนาน ย่อมต้องรู้ว่ามีบางเรื่องที่พวกเขารู้เห็นไม่ได้ ก็เลยเลิกแย่ง หากแต่หนักสีหน้าหนักอึ้งอยู่บนโต๊ะ

“จักรชัย พวกเรารู้ว่าก่อนหน้าอลินดาทำนายไว้เจ็บมาก แต่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่นายจะต้องไปทำร้ายผู้หญิงคนอื่น”

ชลธิชานึกถึงเรื่องของเพลงพิณเมื่อคราวที่แล้ว แต่เห็นว่ารูปโปรไฟล์ไม่ใช่รูปของเพลงพิณ เขายิ่งรู้สึกไม่สบายใจขึ้น จะว่าอย่างไรก็เป็นน้องสาวที่เป็นญาติกัน ต่อให้เป็นเพื่อนซี้ก็เถอะ จะมารังแกกันแบบนี้ไม่ได้

พอเห็นสามคนนั้นทำท่าคิดไปไกล จักรชัยจึงนั่งลงที่โต๊ะอย่างอ่อนใจ และก็ยังคงไม่ยื่นโทรศัพท์

ออกให้“พวกนายคิดว่าฉันเป็นคนแบบนี้หรือ สาวคนนี้รู้จักกันตอนซื้อมือถือเมื่อคราวที่แล้ว เวลาว่างก็มักเข้ามาคุยกับฉัน ถ้าพวกนายไม่วางใจ ฉันเรียกเธอมาก็ได้ ดูสิว่าฉันรังแกเธอหรือเปล่า

ไหมล่ะ！”

พูดพลาง จักรชัยจึงโทรศัพท์หาเฟื่องฟ้า เบิกเงินค่ารถที่นั่งกลับมา พร้อมกับเรียกเธอให้มากินปิ้งย่างด้วยกัน

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง คนก็มาปรากฏตัวอยู่หน้าโต๊ะพวกเขา นิสัยของเฟื่องฟ้าร่าเริงเป็นอย่างมาก พอเห็นจักรชัยจึงเข้าไปกอด จักรชัยต่างหากที่เป็นฝ่ายเขินอาย

“มาแล้วก็มานั่งลงนี่ ตรงนี้ยังมีคนอีกมาก！”

“ฮ่า คุณเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ！”เฟื่องฟ้ายิ้มให้แล้วพูดขึ้นคำหนึ่ง แต่ก็นั่งลงบนเก้าอี้อย่างว่าง่าย

จักรชัยรู้แน่ว่าเธอหมายถึงอะไร ตอนที่คุยกันบนอินเตอร์เน็ต เขายังวางลงได้ มักจะคุยเรื่องสัพเพเหระเพ้อเจ้อไปเรื่อย แต่พอเจอหน้าก็จะไว้ตัวกันนิดหน่อย

ชลธิชาไม่กี่คนมองดูเฟื่องฟ้าดูสนิทสนมขนาดนี้ พวกเขาไม่กี่คนก็ปล่อยตัวตามสบายได้ ไม่นานก็เล่นกันได้อย่างสนิทสนม

เฟื่องฟ้าดื่มเก่งพอตัว ดื่มกับพวกเขาอยู่จนดึกดื่นก็ยังตื่นตัว

“จักรชัย？”

น้ำเสียงที่ไม่ค่อยแน่ใจดังลอดมา ทำลายบรรยากาศครื้นเครงของพวกเขาไม่กี่คน