moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 46

บทที่46 เงินเส็งเคร็ง

จักรชัยเห็นจำรัสที่เดินตรงมา อดทอดถอนใจไม่ได้ว่าช่างบังเอิญเสียเหลือเกิน อลินดาเพิ่งมาแท้ๆ

จำรัสก็ตามมาติดๆ

อลินดามองจำรัส กระพริบตาเหมือนกับว่าคำนวณบางอย่างได้“คุณมาทำอะไรน่ะ ฉันพูดชัดเจนแล้วนี่นา ฉันไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับคุณแล้ว”

คำพูดของอลินดาอาจทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของจำรัสอยู่ได้ไม่นาน เขาจ้องไปที่อลินดาอย่างกิน

เลือดกินเนื้อ

“แล้วยังไง เธอคิดว่าอยากจะเป็นแฟนกับฉันก็เป็น อยากเลิกก็เลิกอย่างนั้นเหรอ แล้วยังเป็นจริงเป็นจังอีก งอนนิดๆหน่อยๆพองามไม่เป็นไร มานี่”

น้ำเสียงของจำรัสเหมือนขู่เข็ญครึ่งหนึ่ง ออกคำสั่งครึ่งหนึ่ง อลินดาเป็นเพียงแค่เด็กสาวที่มาจากชนบท ไม่มีที่พึ่งใดๆที่นี่ ถ้าไม่ใช่เพราะมีจำรัสคอยให้ท้าย จะกล้าดีขนาดนี้เหรอ

อลินดาโดนน้ำเสียงของจำรัสทำให้ผงะถอยหลัง

จำรัสกับจักรชัยไม่เหมือนกัน เธอแหย่เขาไม่ได้ง่ายๆ คนอื่นไม่รู้ แต่ว่าอลินดารู้ว่าก่อนหน้านี้จำรัสเคยมีแฟนแล้วโดนแฟนสาวสวมเขา หลังจากเลิกทางกันได้ไม่กี่วัน ก็โดนนำรูปโป๊ไปประจานลงบน

อินเตอร์เน็ต

หญิงสาวคนนั้นอับอายจนต้องย้ายไปอยู่ต่างประเทศทั้งครอบครัว แต่ว่าต่อให้เป็นแบบนี้ จำรัสก็ยังไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ ก่อนที่เธอจะกลับเข้าประเทศอีกครั้ง เรื่องราวก็โดนรื้อฟื้นออกมาอีก

“คุณๆอย่ามาขู่ฉันแบบนี้นะ ตอนนี้ฉันเลิกกับคุณแล้ว ฉันเป็นแฟนของจักรชัย！”

เนื่องจากตื่นเต้นน้ำเสียงของอลินดาจึงดัง ทำให้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ได้ยินชัดในทุกถ้อยคำ นอกจากนี้ยังวิ่งไปหลบหลังจักรชัย แล้วดึงชายเสื้อเขาอีก

รอยยิ้มบนใบหน้าของจำรัสหายวับไป เขาจ้องมองอลินดาแบบจะฉีกเลือดฉีกเนื้อ

ชลธิชาไม่กี่คนได้ยินคำพูดของเธอ ต่างก็มองไปที่จักรชัยแบบแปลกๆ แล้วกระพริบตาปริบๆ ราวกับตั้งคำถามว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่

จักรชัยก็แบมือออกอย่างอ่อนใจ จากนั้นจึงค่อยๆเช็ดเหล้าบนหน้าให้กับเฟื่องฟ้า และจงใจเพิกเฉย

อลินดา

ถ้าวันนี้อลินดาไม่ได้สาดเหล้าลงบนหน้าของเฟื่องฟ้า เขาคงเห็นแก่ความสัมพันธ์เดิมๆ จักรชัยอาจจะช่วยเธอก็ได้ แต่ว่าตอนนี้ อลินดาก็เหมือนหมาบ้าตัวหนึ่ง เจอใครก็กัด ตอนนี้ยังคิดเอาจักรชัยเป็นไม้กันหมาอีกด้วย

“คุณล้อผมเล่นหรือเปล่า คุณหลบหลังไอ้ม่านกำบังนี่ มีประโยชน์อะไร เขาคุ้มครองคุณได้เหรอ”

จำรัสพูดอย่างมีเลศนัย จู่ๆก็พุ่งเข้ามากระชากอลินดาไป

เนื่องจากอลินดายังคว้าเสื้อจักรชัยอยู่ ทำให้จักรชัยต้องผีซ้ำด้ำพลอยไปด้วย จนเกือบจะหงายหลัง

ล้มไป

“คุณพูดอะไรน่ะ ใครเป็นม่านกำบัง อย่าคิดว่าตัวเองมีเงินเส็งเคร็งไม่เท่าไหร่ แล้วจะถือว่าตัวเองสำคัญนักนะ！”

ชลธิชาเห็นจักรชัยเกือบล้มลง จึงโทษทุกอย่างลงไปที่จำรัส แล้วพุ่งขึ้นไปผลักเขาออก ผลักออกไป

ไกลๆ

เมื่อเทียบกับจำรัส ชลธิชาร่างกายล่ำสันกว่ามาก เพียงแค่ผลักจำรัสเบาๆก็เอนไหวได้เหมือนกัน แล้วยิ่งเขาออกแรงผลัก พลอยทำให้อลินดาติดร่างแหล้มก้นจ้ำเบ้า

พนัสกับพวกอีกสองคนรีบแห่กันเข้ามา ยืนข้างจักรชัย ทำให้ทุกคนอดคิดพร้อมกันไม่ได้ถึงเรื่องวิวาทที่KTV

พวกเขาแค่ออกมากินข้าว คิดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องเดือดร้อนมาถึงตัว

“แกกล้าผลักฉัน！”

จำรัสคำรามอย่างเดือดดาลพร้อมลุกขึ้น แล้วไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น พุ่งไปที่ชลธิชา ราวกับจะหาเรื่องชกต่อย

เดิมที่ก็ไม่อยากจะยุ่งเรื่องนี้นักหรอก อย่างไรเสียก็ถือว่าอลินดาทำตัวเอง แต่เห็นว่าเฟื่องฟ้าขอร้องจักรชัยจึงได้แต่ถอนใจอย่างใจอ่อน

“ถ้าผมจำไม่ผิด คุณกับอลินดาเลิกทางกันแล้ว ฉุดกระชากลากถูกผู้หญิงกลางถนนแบบนี้ หรือว่าอยากจะทำเรื่องผิดกฎหมาย ไม่กลัวว่าผมจะแจ้งความหรือไง！”

จำรัสเป็นคนรักหน้าตา รักศักดิ์ศรี ถ้าต้องมาไปโรงพักเพื่อเรื่องแค่นี้ ถ้ามีคนพูดออกไป คงขายหน้าไม่น้อย

สุดท้ายจึงได้แต่สะบัดแขนเสื้อแล้วเดินจากไป

อลินดากลับรู้สึกว่าที่จักรชัยช่วยเธอเป็นเพราะรำลึกความหลัง จึงรีบพุ่งขึ้นไปแหวกเฟื่องฟ้าออก แล้วไปเกาะมือจักรชัย

“ฉันบอกแล้วไง ว่าจักรชัยเป็นแฟนฉัน ไม่เห็นเหรอที่เขาช่วยฉันเมื่อกี้ เธอยังจะจับมือแฟนฉันอีกอยู่ทำไม”

เฟื่องฟ้าโกรธจนขำ ผู้หญิงคนนี้ท่าจะไม่มีสมองล่ะมั้ง มิน่าล่ะจักรชัยจึงไม่เหลียวแลเธอเลย

โดนอลินดาประกบแจอยู่หลายวัน จักรชัยเองก็หมดความอดทน

“อลินดา ถ้าคุณยังมียางอายอยู่บ้างก็ช่วยห่างๆผมหน่อย อีกอย่าง ถ้าคราวหน้าบอกว่าผมเป็นแฟนคุณอีก ก็อย่าหาว่าผมไม่รักษาน้ำใจแล้วกัน”

พูดจบ ดึงมือเฟื่องฟ้า แล้วก็จากไปพร้อมพรรคพวกสองสามคน

อลินดายืนมองตามเงาหลังพวกเขาอยู่ที่เดิม สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

เมื่อเห็นเงาหลังของจักรชัย จึงคิดถึงท่าทีทั้งหมดของเขา เขาไม่เหมือนเดิมแล้วแม้แต่น้อย แววตาแข็งกร้าว ตัดสินใจแน่วแน่ เธอจะต้องตามผู้ชายคนนี้กลับมาอยู่ข้างตัวให้ได้

เฟื่องฟ้าเดิมทีเป็นผู้หญิงเปิดเผยอยู่แล้ว พอโดนจักรชัยจูงมือเธอจึงไม่ใส่ใจ กลับดีใจเล็กน้อยด้วยซ้ำ

ชลธิชาบนด่าจำรัสไปตลอดทาง เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สบอารมณ์กับเรื่องเมื่อกี้

“ก็แค่หมาเห่า ถือสาทำไม”