moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 51

บทที่ 51เล่นละครตบตาได้ดี

“กำลังคิดอะไรอยู่? ยังไม่รีบไปอีก”

"ฉัน......."

เธอกัดริมฝีปาก และรู้สึกลังเลไปนานมาก จิตรกัญญาจึงจะเอ่ยพูดขึ้น

สายตาของเธอจับจ้องไปยังเงินสดที่อยู่ในมือของตัวเอง จิตรกัญญาก็รู้สึกขมขื่นขึ้นมาเล็กน้อย

ทำไมเราอยู่ในตำแหน่งเดียวกันกลับปฏิบัติไม่เหมือนกัน

ที่แท้ จิตรกัญญาอยากจะถามคำถามนี้มากๆ

แต่ว่า พอมาครุ่นคิดดูแล้ว ตัวเองกลับขาดทุนยังไม่มีคนเอา แล้วจะสามารถเทียบกับน้ำทิพย์ที่คนมักจะลือกันว่าเป็นสนิทของจักรชัยได้ล่ะ

เวลานี้ ในใจของจิตรกัญญา เธอไม่กล้าใช้วิธีอื่นอีกต่อไป

แค่อยากจะทำงานดีๆ แล้วไม่ถูกไล่ออก

"ทำงานเยอะๆ และอย่าคิดจะวางแผนอะไรในใจ ไม่มีใครไล่เธอออก"

"เห้อ"

พอได้ยินคุณชายของตัวเองตอบกลับ จิตรกัญญาจึงรู้สึกวางใจขึ้น

ไม่สามารถเข้าไปพัวพันกับคุณชายตระกูลหัสบดินทร์ก็ไม่เป็นไร แค่เธอสามารถอยู่เคียงข้างเขาที่เป็นเศรษฐีร่ำรวย แล้วจะไม่ได้เจอผู้ชายรวยๆคนอื่นๆได้ยังไง

ในสมองของเธอจึงมีความคิดอย่างหนึ่ง ทีแรกนัยน์ตาที่มัวหมอง ตอนนี้กลับดูสว่างขึ้นมาทันที

จักรชัยจะไม่รู้ได้ยังไงว่าจิตรกัญญากำลังคิดอะไรอยู่ จึงถอนหายใจโดยที่ทำอะไรไม่ถูก

ถือโอกาสตอนนี้ยังสาวและยังมีรูปลักษณ์หน้าตาที่สะสวย ก็ควรไปยั่วคนมีเงินหน่อยไม่ใช่หรือไง?

ไม่มีความรู้สึก ถึงเวลาตอนนี้ได้ลิ้มรสของใหม่จนเริ่มเบื่อ แล้วก็บอกว่าจะทอดทิ้งก็ทอดทิ้งไป

ลูกสาวของคนอื่นของตัวเอง อลินดาก็เคยเป็นแบบนี้

ในใจคิดแบบนี้ จักรชัยจึงอดไม่ได้ที่จะบอกเตือน

"คุณอะ อย่าไปคิดวางแผนอะไรเรื่อยเปื่อยเลย ไม่มีอะไรดีหรอก"

เหอะ คุณชาย คุณยืนคุยไม่รู้สึกปวดเอวหรือไง

คุณเป็นเศรษฐีร่ำรวย แล้วจะไปเข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงตัวน้อยที่มีครอบครัวยากจนล่ะ

ในสายตาของจิตรกัญญา จักรชัยสามารถมองเห็นอะไรบางอย่าง

เขารู้ว่า จิตรกัญญาไม่ฟังตัวเองพูดแน่นอน

ไหนๆก็เป็นแบบนี้แล้ว แล้วตนเองจะพูดอีกทำไมล่ะ

ไหนๆบนโลกใบนี้ คนที่เหมือนผู้หญิงอย่างน้ำทิพย์ ที่สามารถพึ่งพาตัวเองได้ไม่เยอะเลย

แต่ผู้หญิงที่เหมือนจิตรกัญญา ที่ชอบพึ่งพาคนอื่น เป็นผู้หญิงที่ไร้ค่าจริงๆ

พูดจริงๆ จริงๆแล้วผู้หญิงแบบนี้ไม่น้อยเลย

และก็เข้าใจว่าตัวเองกำลังสีซอให้ควายฟังอยู่ จักรชัยจึงยอมโบกมือ แล้วปล่อยจิตรกัญญาไป

"ได้ สิ่งที่ควรพูดผมก็พูดแล้ว คุณลงไปเถอะ"

"ได้ค่ะ"

ทันใด จิตรกัญญากลับตอบสนองได้ไว และเหมือนรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าตัวเองต้องรู้สึกเบื่อในคำพูดทั้งหมดที่จักรชัยพูด

"ผมกำลังหวังดีกับคุณ คุณ......."

เขาไม่ได้นอนทั้งคืน จักรชัยตื่นนอนตั้งแต่เช้า จากนั้นก็ออกบ้านไป

"คุณชาย กลับมาเร็วๆหน่อยนะคะ ที่ผ่านจะมางานเลี้ยงค่ะ"

พอส่งจักรชัยไปถึงตรงหน้าประตู จิตรกัญญาก็ได้กำชับขึ้น

เมื่อเทียบกับน้ำทิพย์แล้ว ยังไงจิตรกัญญาก็ยังขาดอะไรบางอย่าง

และพอยกวันนี้มาพูด จักรชัยตั้งใจจะให้จิตรกัญญาขับรถส่งตัวเองไปสนามบิน

สุดท้ายจึงรู้ว่าคนๆนี้ไม่มีทางทำแบบนี้แน่นอน

วันนี้ได้ยินคำพูดของจิตรกัญญา จักรชัยจึงอดใจไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น

"ถ้ามีรถ ต้องถึงเร็ว"

"โถ่ คุณชาย"

พอคำพูดที่ออดอ้อนออกมา จิตรกัญญาก็ขย้ำเท้าอยู่ที่เดิม

"ได้ๆ งั้นกลับมาเร็วหน่อยนะ"

จากนั้นออกแรงโบกมือ จักรชัยจึงได้หันหลังเดินออกมาไปอย่างดีใจ

จะบอกว่าความสัมพันธ์ระหว่างจักรชัยกับจิตรกัญญาทำไมถึงได้ดีขึ้นเพียงชั่วข้ามคืนล่ะ แล้วยังจะนัวเนียกับจิตรกัญญาไม่หยด ผู้ชายคนนี้คงต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ๆ

ก็ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้มีประโยชน์อะไร ทีแรกก็คิดไว้ว่าตัวเองจะออกห่างจากน้ำทิพย์ แต่เมื่อคืนกลับโทรหาจักรชัย

และตอนนี้สามารถเห็นได้ว่า จิตรกัญญาก็ไม่ได้เลวขนาดนั้น

ในใจจึงคิดถึงเรื่องนี้ จักรชัยก็ไม่ได้เดินอย่างเชื่องช้า

ตั้งแต่ออกจากโรงพยาลไปสนามบิน ตรงข้ามมีถนนเส้นหนึ่งนั่งอยู่