moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 52

บทที่ 52 โกรธเนื่องจากความละอายและขุ่นเคือง

แต่ทำไมเขาถึงไม่ช่วยตัวเอง?

นี่กำลังกลัวว่าตัวเองไม่ได้วางแผนทุกอย่างไว้แล้วจะทำให้ส่งผลเสียต่อตัวเองงั้นหรอ หรือว่าเหมือนดั่งที่จำรัสพูด ว่าเขาแค่รอชมเรื่องสนุกๆเท่านั้น

พูดตามตรง จริงๆอลินดารู้ คำตอบที่อยู่ด้านหลังนั้นเป็นไปได้มากกว่า

ทว่าเธอก็รู้ วันนี้มีเพียงจักรชัยเท่านั้นที่สามารถช่วยตัวเองได้ และสามารถดึงเธอออกจากมีดที่จำรัสถือไว้ได้

เรื่องมันเกี่ยวกับความเป็นความตาย เรื่องอื่นค่อยว่ากัน

"ไม่ใช่ จักรชัยมาช่วยฉัน"

เธอส่ายหัวอย่างเร็ว อลินดากำลังถกเถียงต่อหน้าจำรัส

วินาทีต่อไป ก็เห็นเธอร้องเรียกจักรชัยอย่างดุเดือด

"จักรชัย ช่วยฉัน ช่วยฉัน......."

และไม่รู้ว่าทำไม อลินดารู้สึกว่า จักรชัยเหมือนจะไม่ตอบสนองใดๆเลย

ไม่ได้ จักรชัยไม่ช่วยตัวเอง ดูจากการกระทำของจำรัสแล้ว วันนี้เธอคงแย่แน่ๆ

"จักรชัย ช่วยฉัน ขอร้องเถอะ ก็เพราะว่าฉันชอบคุณจึง......."

"เธอไม่คู่ควร"

เขาไม่ให้โอกาสอลินดาพูดแม้แต่คำเดียว ก็ได้เอ่ยพูดคำๆนี้ออกมาโดยตรง

ตั้งแต่ที่เขาเอามือถือจากในมือของจิตรกัญญา ก็ได้เร่งให้จำรัสรีบลงไม้ลงมือ

"อยากจะลงมือก็เร็วหน่อยสิ ชักช้าอยู่ได้ กำลังจะฝึกเป็นเกย์อยู่ไง?"

เกย์?

พอพูดถึงจักรชัยก็ถือเป็นคนปากเสียจริงๆ จึงได้ทำให้จำรัสโมโห

"ให้ตายเถอะ แกยังกล้ามาพูดแบบนี้กับฉัน?"

สีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อกำลังจับจ้องจักรชัยอยู่ สีหน้าที่จำรัสดูแย่จนไม่มีคำบรรยาย

"ตัด"

เสียงพึมพำอันน่ากลัวดังขึ้น จักรชัยหันไปข้างๆ แล้วเร่งอีกครั้ง

"เร็วๆ ฉันรีบ"

"อะไรนะ?"

จักรชัยที่ถูกกวนประสาทมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้จำรัสยิ่งรู้สึกโมโห

และตอนนี้ อลินดากลับทำสีหน้าที่ลุ่มหลงแล้วพูดกับจักรชัย

"ฉันรู้ นี่คุณกำลังใช้วิธีที่ตั้งใจยั่วยุให้เขาทำ จักรชัย ฉันรู้ว่าคุณยังรักฉัน"

ทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่าคนบางคนกำลังเข้าใจผิดกับคำพูดและการกระทำของจักรชัย แม้กระทั่งยังรู้สึกซึ้งใจไปในทางที่ผิด

ใช่ จักรชัยไม่ได้แสดงทีท่าอะไรออกมาเลย

คนอื่นจะคิดแบบนี้ เขาก็ไม่รู้จะทำยังไง

จึงได้พยักไหล่โดยที่ทำอะไรไม่ได้ และไม่รอให้เขาเอ่ยพูดขึ้น จำรัสก็โมโหจนแทบจะระเบิดออกมา

"ไอ้ผู้หญิงขายตัวที่สมควรตาย รอไว้ เดี๋ยวฉันจะส่งแกไปเป็นนางโสเภณี"

เขาจึงเอ่ยคำๆนี้ออกมาอย่างโหดเหี้ยม จากนั้นจำรัสก็ลากตัวอลินดาออกไป แล้วโยนไปให้พวกลูกน้องของเขา

"แก ยังมีแก ไปจับมันมาให้ฉัน"

เขาที่เป็นลูกพี่ ก็ใช้นิ้วชี้ไปยังลูกน้องสองคนของตัวเอง จากนั้นก็ออกคำสั่งขึ้น

"ได้ครับ ลูกพี่"

ทั้งสองคนนั้นจึงตอบกลับ แล้วก็ได้มุ่งหน้าไปยังตำแหน่งที่จักรชัยยืนอยู่

"คุณชาย"

จู่ๆก็มีเสียงที่กังวลใจดังขึ้น จักรชัยจึงได้ผายมือไปมา

ตัวเองและจำรัสก็ได้มีเรื่องกันนานแล้ว ทีแรกเขายังอยากจะปล่อยให้เขาสามารถกระโดดโลดเต้นอีกสองวัน ทางที่ดีที่สุดก็คือปล่อยให้เขาช่วยตัวเองจัดการผู้หญิงอย่างอลินดา

นึกไม่ถึง วันนี้ไอ้ผู้ชายคนนี้จะมาหาเขาด้วยตัวเอง งั้นเขาก็จะไม่เกรงใจอีกต่อไป

"รอก่อน"

เสียงๆหนึ่งดังลั่นขึ้น จักรชัยจึงคลายยิ้มอ่อนๆแล้วพูดขึ้น

"จำรัส คนเยอะรุมกลุ่มคนน้อยๆนั้นเป็นเรื่องที่น่าอาย ถ้าแน่จริงแกให้ฉันโทรหาใครบางคนก่อน"

"เหอะ"

เหมือนได้ยินคำพูดตลกๆ จำรัสกลับยิ้ม

แกจักรชัยยังคงทำตัวเป็นคุณชายที่มีเงิน แล้วคิดจะซื้ออำนาจมาข่มเหงคนอื่น