moneybags พ่อฉันเป็นเจ้าสัว นิยาย บท 66

บทที่ 66 อดหัวเราะไม่ได้

ธีรพลหันไปมองใบหน้าเปื้อนยิ้มแสนเจ้าเล่ห์ของจักรชัย และอดพูดออกมาไม่ได้

“หน้าด้านไม่มีใครสู้”

“สู้พี่ไม่ได้หรอก”

“……”

ธีรพลพูดอย่างเหยียดหยามเล็กน้อยเมื่อรับรู้ได้ถึงความไร้ยางอายของจักรชัย

ส่วนคุณหญิงตระกูลหัสบดินทร์ ชายหนุ่มมีขอบเขต

จะพูดอะไรได้ล่ะ จึงได้แต่นั่งรถดีดี พูดอะไรก็ไม่ได้เพราะอาจจะเกิดอุบัติเหตุ

พอพูดถึงตรงนี้แล้ว จักรชัยก็อดหัวเราะไม่ได้

ทั้งสามอยู่ในอาการสงบ รถจอดอยู่ที่ร้านขายเสื้อผ้าระดับไฮเอนด์

เยี่ยมมาก

พอจักรชัยเห็นร้านนี้ก็รู้ว่าเป็นร้านสำหรับสั่งทำพิเศษ

สินค้าสั่งทำพิเศษมีราคาแพงกว่าของที่เคยซื้อในซุปเปอร์มาร์เก็ตถึงสองเท่า

“ทำไม? ตกใจอะไร?”

ไม่รู้ว่าธีรพลเป็นคนเจ้าอารมณ์ขนาดนี้ เมื่อก่อนก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้ หึหึ

จะขยับตัวทำอะไรก็ต้องขัด ไม่พูดก็จะตายเอาได้

จักรชัยตัดสินใจที่จะไม่สนใจเขาพลางกลอกตาไปที่เพดาน

“เฮ้ ฉันเป็นพี่ชายนายนะ นายทำแบบนี้ได้อย่างไร?”

ตามองสิ่งที่ตัวเองพูดออกไปตั้งนานแล้ว แต่จักรชัยกลับไม่สนใจเขาเลย ธีรพลได้แต่โมโห

เขาคว้าแขนเสื้อของจักรชัยและจากนั้นก็ได้ยินจักรชัยพูดออกมาหนึ่งประโยค

“ปล่อย”

การพูดยั่วยุซ้ำๆทำให้จักรชัยไม่ชอบใจ

ตอนนี้แม้จะรู้เกี่ยวกับตัวตนของธีรพล แต่เขาก็ทนไม่ไหวแล้ว

“ฉันเป็นพี่ชายนาย นายพูดกับฉันแบบนี้ได้ยังไง? ไม่อยากได้เศษเงินแล้วเหรอ?”

ในช่วงเวลาสำคัญ ธีรพลยังคิดจะขู่เขาซึ่งทำให้จักรชัยโกรธมากจนระเบิด

“ไม่เอาก็ไม่เอา”

จักรชัยยักไหล่ด้วยท่าทางสบายใจเฉิบ จากนั้นพูดเสร็จก็เตรียมจะเดินไป

“นาย...”

ไม่รอให้จักรชัยหันไป ธีรพลก็เข้าไปขวางเขาไว้

แม้จะขวางไว้ได้ก็จริง แต่กลับพูดอย่างไม่เข้าใจ

“ผมมันทำไม?”

จักรชัยกอดอกอย่างไม่ยอมแพ้ธีรพล

“ฮึ ทำบุญบูชาโทษ”

ธีรพลปล่อยจักรชัยไปด้วยหน้าตาหยิ่งยโส

“อยากไปก็ไสหัวไป”

“หึ สนที่ไหนล่ะ”

เมื่อถูกธีรพลทำให้โมโห จักรชัยก็เมินเล็กน้อย

“พี่เป็นพี่ชายประสาอะไร? เอะอะอะไรก็มาหาเรื่องผมเสียทุกครั้ง?”

เขาพูดด้วยคำพูดดุเดือด และพูดตำหนิถึงความเลวร้ายของธีรพลอย่างไม่ยอมแพ้

“นาย...”

“ผมมันทำไม? หุ่นดินปั้นก็มีอารมณ์สามส่วน กระต่ายก็กัดได้เวลาร้อนใจ”

ท่าทางเหมือนจะกัดคนของจักรชัยดูแข็งกร้าว เสียงของเขาดังขึ้นจนคุณหญิงตระกูลหัสบดินทร์ตกใจ

“มีอะไรกัน? สองคนนี้?”

ตั้งแต่ตอนที่เดินเข้าประตูมา คุณหญิงตระกูลหัสบดินทร์ก็ได้รับการต้อนรับจากพนักงาน ใจก็จดจ่ออยู่กับการเลือกเสื้อผ้าให้จักรชัยใส่ไปงานเลี้ยงประจำตระกูลเย็นนี้

เดิมทีคุณหญิงตระกูลหัสบดินทร์ก็กลัวเล็กน้อยว่าจักรชัยจะถูกเรียกว่าเป็นขอทานในสถานที่แบบนี้

พูดตามตรงก็ไม่แปลกที่คุณหญิงตระกูลหัสบดินทร์จะคิดเช่นนี้ เพราะเสื้อผ้าทั้งหมดที่สวมอยู่บนตัวจักรชัยก็ดูจะเลยเถิดไปบ้าง...

แต่แน่นอนว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณหญิงตระกูลหัสบดินทร์กำลังคิดหมกมุ่นในตอนนี้

เดิมทีเธอยังคิดว่าการที่ธีรพลอยู่ด้วยกันกับจักรชัยจะไม่มีปัญหาอะไร แต่ใครจะรู้ว่าได้เกิดปัญหาขึ้นแล้ว

เมื่อเห็นความวุ่นวายระหว่างสองคนตรงหน้า คุณหญิงตระกูลหัสบดินทร์ก็ไม่รู้จะพูดอะไร

“คุณแม่ครับ ไม่มีอะไรหรอก ผมแค่คุยกับพี่ชายเสียงดังน่ะ”

จักรชัยสูดหายใจแล้วพูดออกมาแบบนั้น

เมื่อเห็นเขาพูดออกมาแบบนั้น บรรยากาศระหว่างทั้งสี่คนก็ดีขึ้นมาไม่น้อย

ส่วนธีรพลที่ไม่ได้มีการตอบสนองใดก็พูดไหลไปตามน้ำ

“ใช่ครับ คุณแม่”

“อืม”