My Baby เด็กเลี้ยงบำเรอรัก นิยาย บท 12

สองวันต่อมา...

วันนี้พ่อเลี้ยงพาขนมผิงมาดูพืชหายาก เขาว่าจะเพิ่มแปลงเมล่อนญี่ปุ่นเข้าไปซึ่งต้องใช้ความยากพอสมควรในการปลูก ต้องดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดีถึงจะออกผลมาสวยงามและมีราคาซึ่งเขาต้องทำการทดลองก่อนเพราะที่ไร่ยังไม่เคยปลูกมาก่อน

"ท่าทางยากนะเนี่ย"

"แต่ราคาดีมากเลยนะครับพ่อเลี้ยง กิโลกรัมละ100บาทขึ้นไปยิ่งถ้าสวยและเป็นพันธุ์ที่หายากราคายิ่งสูงขึ้นไปอีก"

เขาพยักหน้าอย่างพอเข้าใจ หันไปรอบๆมองหาขนมผิงที่ไม่ได้อยู่ข้างกายเขาเขาซักพักแล้ว

"ขนมผิงไปไหนดิน"

"นั้นไงครับพ่อเลี้ยง"

ผู้ช่วยของเขาชี้ไปยังศาลาของไร่ ขนมผิงกำลังนั่งกินเมล่อนอยู่กับพนักงานในไร่ เขาถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้ายิ้มๆ

"เผลอเป็นไม่ได้เลยเด็กคนนี้"

เขาเดินตรงไปหาหญิงสาวมองขนมผิงที่ตอนนี้กำลังถามคำถามอย่างเด็กใครรู่

"ทำไมมันหวานจังเลยคะ"

"มันเป็นเมล่อนราคาแพงมากเลยค่ะ พันธุ์นี้ปลูกยากที่สุดถ้าผิดพลาดคือเสียทั้งแปลงเลยค่ะ ดูแลอย่างกับเลี้ยงลูกแหนะ"

"อ่อ อย่างนี้นี่เองสงสัยต้องแพงแน่ๆเลย"

ขนมผิงใช้ส้อมจิ้มกินอีกชิ้นก่อนจะร้องว้าวออกมาอย่างตื่นเต้นสุดๆ มันทั้งหวานทั้งกรอบไม่เคยกินที่ไหนอร่อยขนาดนี้มาก่อน

"กิโลกรัมละเป็นพันค่ะ บางสายพันธุ์สองสามพันธุ์แล้วแต่เกรด"

"หูย! แพงเวอร์"

หญิงสาวหยิบน้ำเมล่อนปั่นขึ้นมาก่อนจะเงยหน้าขึ้นเจอเข้ากับพ่อเลี้ยงที่ยืนกอดอกมองเธออยู่ เธอยิ้มออกมาทันทีก่อนจะกวักมือเรียกยิกๆ

"พ่อเลี้ยงลองชิมเมล่อนมั้ยคะแพงมากเลยอ่ะ แต่ว่ามันอร่อยและหวานมากเลยค่ะ"

เขาเดินเข้าไปหาเธอก่อนจะนั่งลงข้างๆ ขนมผิงถือแก้วมาป้อนเขาถึงปาก พ่อเลี้ยงลองชิมตามที่เธอแนะนำก่อนจะพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

"อร่อย หวานด้วย"

"เอาพันธุ์นี้ไปปลูกดีมั้ยคะ ราคาแพงมากด้วย อีกอย่างคนอย่างพ่อเลี้ยงคาวีขายได้อยู่แล้วเพราะมีตลาดอยู่ในต่างประเทศน่าจะส่งออกไปได้สบายเลย"

ขนมผิงเอ่ยแนะนำอย่างปกติ เขาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ตอนแรกกำลังเล็งว่าจะเอาต้นเมล่อนราคาไม่แพงมากไปก่อน แต่ฟังจากหญิงสาวพูดก็ดูมีเหตุผล ราคานี้ส่งออกได้สบายมาก

"ก็น่าสนนะ ผิงว่าไงก็ว่างั้นแหละ"

"งั้นถ้าพ่อเลี้ยงจะซื้อต้นไปปลูก ซื้อเมล่อนให้ผิงด้วยนะจะเอาไปกินที่ไร่ค่ะ"

"จ๊ะ สั่งพนักงานเก็บให้สิ จะเอากี่ลูกก็บอกเขาเลย"

"ลูกเดียวก็พอค่ะ"

ขนมผิงทำมือหนึ่งนิ้วก่อนจะดูดชิมน้ำเมล่อนปั่นอย่างอารมณ์ดี เขาหันไปสั่งพนักงานให้เก็บมาสิบกิโลกรัม นานๆจะมาถึงสวนทั้งทีก็เอาไปให้เยอะหน่อย เผื่อหญิงสาวจะเอาไปฝากป้าหรือครอบครัวคนอื่นๆของเธอด้วย

"ช่วยเก็บให้ผมสิบกิโลนะครับ คิดเงินกับผู้ช่วยผมเลยนะ"

"ได้ค่ะพ่อเลี้ยง"

ขนมผิงมองชายหนุ่มก่อนจะเลิกคิ้วอย่างสงสัย เขาจะซื้อไปทำไมตั้งเยอะแยะกัน

"ซื้อไปฝากใครคะตั้ง10กิโล"