My Baby เด็กเลี้ยงบำเรอรัก นิยาย บท 2

เช้าวันต่อมา...

ขนมผิงนอนเท้าคางอยู่ข้างชายหนุ่ม เธอถูกสั่งในทุกวันถ้าตื่นขึ้นมาแล้วเขายังไม่ตื่น เธอห้ามลุกออกจากเตียงเด็ดขาด เมื่อคืนหลังจากที่เขาลงโทษเธอไปหนึ่งรอบ พ่อเลี้ยงก็อุ้มเธอไปอาบน้ำก่อนจะมาต่อรอบสองรอบสามคนเราทั้งคู่สลบเหมือดไปเลย

พ่อเลี้ยงคาวีค่อยๆลืมตาขึ้นมือขวานหาคนข้างกายก่อนจะลืมตาตื่นเห็นหญิงสาวจ้องตาแป๋วก็ยิ้มออกมาทันที

"ตื่นเร็วอีกแล้ว"

เขาลูบผมเธออย่างอ่อนโยนก่อนจะดึงเข้ามาสวมกอดแนบอก ขนมผิงซบหน้าลงอย่างออดอ้อนเพราะดูท่าทางเมื่อคืนเขาค่อนข้างจะโกรธเธอมากพอสมควร วันนี้จึงต้องเอาใจเป็นพิเศษ

"พ่อเลี้ยงหายโกรธผิงหรือยังคะ"

เธอเอ่ยเสียงอ้อน พ่อเลี้ยงลูบผมหญิงสาวอย่างเบามือก่อนจะก้มลงจูบเธออย่างดูดดื่มในเช้าวันใหม่ หลังจากที่เขาพอใจก็อุ้มหญิงสาวไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำทันที

"ล้างหน้าแปรงฟันก่อน เดี๋ยวไปทานข้าวเช้ากัน วันนี้จะพาไปเดินห้างช็อปปิ้ง"

"ตกลงว่าหายโกรธแล้วใช่มั้ยคะ"

เธอยังถามคำถามเดิม ถ้าไม่ตอบแบบนี้เกรงว่าจะมีในใจอยู่ไม่มากก็น้อย เขากอดเธอจากทางด้านหลังก่อนจะเอ่ยเสียงอ่อนโยน

"ถ้าผิงทำตัวน่ารักแบบเมื่อคืน ฉันก็ไม่โกรธหรอก คราวหลังอย่าทำอีก"

"ค่ะ"

เธอยิ้มออกมาก่อนจะล้างหน้าแปรงฟันตามที่เขาสั่ง จากนั้นเธอก็ไปเลือกเสื้อผ้าในตู้ ห้องของพ่อเลี้ยงมีชุดของเธออยู่เยอะเลยไม่จำเป็นต้องกลับไปเอาที่บ้าน

"แต่งตัวสวยๆนะ แต่ว่าห้ามโป๊"

"ค่ะพ่อเลี้ยง"

ผิงหยิบชุดเดรสลูกไม้สีขาวมาสวมใส่ พ่อเลี้ยงชอบให้เธอแต่งตัวน่ารักสมวัย ไม่ชอบให้ใส่สายเดี่ยวกางเกงหรือกระโปรงขาสั้น ถ้าเป็นเดรสต้องห้ามรัดรูปและต้องยาวเหนือเข่า บางทีเขาก็บงการชีวิตเธอมากไปจริงๆ ยิ่งกว่าสามีอีก

"สวยจังเลย จุ๊บ"

เขาหอมแก้มขนมผิงก่อนจะลูบผมเธออย่างหลงใหลหนักมาก ตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกจนมาถึงตอนนี้เป็นเวลาสามปีแล้ว เขายังหลงหญิงตรงหน้าเหมือนเดิมและยังอยากกอดอยากหอมอยากมีอะไรด้วยในทุกวัน เหมือนคนโดนของไม่มีผิดว่ามั้ย

"เสร็จหรือยังคะ ให้ผิงช่วยเลือกชุดมั้ย"

"ไม่ต้องหรอกไปนั่งรอที่โต๊ะทานข้าวเถอะ แม่บ้านคงเตรียมเสร็จแล้วไปกินรอเลยนะ"

"ค่ะ"

เธอเอ่ยอย่างว่าง่ายก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเองพร้อมโทรศัพท์กระเป๋าสตางค์แล้วเดินออกไปข้างนอกตรงระเบียงกว้าง แม่บ้านรวมถึงป้าพากำลังจัดโต๊ะอาหารกันอยู่

"ป้าพา พี่สมใจ ผิงช่วยนะ"

เธอวางกระเป๋าลงก่อนจะเดินไปช่วยทั้งสองคนจัดโต๊ะ สมใจที่เห็นก็ตีมือหญิงสาวก่อนจะไล่ให้ไปนั่งลงที่เก้าอี้ทันที

"ไม่ต้องเลยไอ้ผิง ไปนั่งรอพ่อเลี้ยงที่โต๊ะเลยไม่ต้องทำ"

"แต่ว่า..."

เธออยากจะช่วยทุกคนแต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครยอมให้เธอหยิบจับอะไรในบ้านเลย ป้าพาหันมามองหลานสาวก่อนจะลูบผมเธออย่างเอ็นดู

"พ่อเลี้ยงสั่งไว้ไม่ให้เอ็งทำงานบ้าน อย่าขัดใจคุณเขาเลย คนอื่นจะถูกดุเอาได้"

"ป้าจ๋าผิงทำให้ทุกคนลำบากหรือเปล่า"