My Baby เด็กเลี้ยงบำเรอรัก นิยาย บท 25

ซินดี้เดินมาเข้าห้องน้ำหลังจากที่เธอช่วยงานพ่อเลี้ยงคาวีอยู่พักใหญ่ เธอส่องกระจกมองสำรวจตัวเองก่อนจะเดินออกมาหน้าห้องน้ำ

"ไง.."

ซินดี้เงยหน้ามองชายตรงหน้าก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เธอเบื่อที่ต้องมาเจอเขาในตอนนี้และเวลานี้ แต่ก็เตรียมใจมาบ้างว่าต้องเจอแต่ดูจากเขามาวุ่นวายบริเวณซุ้มก็พอดูไม่ยากว่าคงเจอของเล่นชิ้นใหม่ ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากขนมผิง

"มีอะไร"

"กลับไปคืนดีกับพ่อเลี้ยงคาวีรึยัง"

"ถามทำไม..."

เธอกอดอกเอ่ยถามเขาอย่างไม่เข้าใจ เสี่ยนนท์ยิ้มมุมปากออกมาเล็กน้อยก่อนจะโอบเอวหญิงสาวเข้ามาใกล้ตัว

"ผมแค่สงสัยว่าขนมผิงเป็นอะไรกับพ่อเลี้ยงคาวี ถ้าเธออยู่ในสถานะเมีย นั่นเท่ากับว่าคุณไม่ใช่..."

"มันเรื่องของฉัน เรื่องส่วนตัวของฉันเพราะฉะนั้นไม่ต้องยุ่ง"

"โธ่... ผมก็แค่อยากช่วยคุณนะ รีบไปเอาพ่อเลี้ยงคืนมาสิอยากกลับไปหานักไม่ใช่หรือไง"

"ก็คุณเองไม่ใช่เหรอที่ทำให้ฉันต้องกลับมาหาพ่อเลี้ยง ผู้ชายเจ้าชู้กินไม่เลือกแบบเสี่ยนนท์เนี่ยซักวันจะเป็นโรคตาย แล้วไม่ต้องมาหวังดีอยากช่วยเพราะฉันรู้จุดประสงค์คุณดี อยากได้นังขนมผิงสินะ"

ซินดี้เอ่ยอย่างรู้ทัน สายตาแห่งความอยากได้มันปิดกันไม่มิดหรอก เขายักไหล่เล็กน้อยอย่างไม่ปฏิเสธ ไม่มีความจำเป็นต้องแคร์ของเก่าแล้วเบื่อก็ทิ้งไปแค่นั้น

"จะช่วยผมเหรอ"

"นังนั่นมันหลงพ่อเลี้ยงอย่างกับอะไร ไม่ง่ายหรอกนะที่คุณจะได้มันนะ"

"นั่นสิ ไม่ง่ายเหมือนตอนได้คุณเลย"

"นี่คุณ! เหอะ ฉันมันโง่เองที่คิดว่าคุณมันดี ที่ไหนได้สัตว์ร้ายในคราบร่างคน"

"ปากคอเราะร้าย แต่เอาเถอะวันนี้ผมอารมณ์ดี"

ทั้งสองคนยืนคุยกันอยู่อีกนานหลายนาที ขนมผิงที่เข้ามาห้องน้ำกำลังจะเดินออกไปก็ได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาคุยกัน ตอนนี้เธอเข้าใจทุกอย่างแล้วว่าทำไมพ่อเลี้ยงถึงไม่ชอบเสี่ยนนท์ แสดงว่าตอนที่ซินดี้กับพ่อเลี้ยงคบหากันคนที่เป็นมือที่สามคงจะเป็นผู้ชายคนนี้ แต่เหตุผลที่เลิกกันคือต่างแยกย้ายไปใช้ชีวิต ซึ่งตอนนั้นพ่อเลี้ยงคงจะยังไม่ทราบเหตุผลที่แท้จริง และตอนนี้เหมือนเขาจะเบนเป้าหมายมาหาเธอ

'ฝันไปเถอะว่าเธอจะยอมเล่นด้วย'

ขนมผิงปล่อยให้ทั้งสองคนแยกย้ายจากกันซักพักเธอก็ค่อยๆเดินออกไปแล้ววิ่งไปหาพ่อเลี้ยงที่นั่งรอเธออีกฝั่ง ซินดี้ชายตามองขนมผิงอย่างจับผิดแต่เธอทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"มาแล้วค่ะ"

"หล่อนไปเข้าห้องน้ำมาเหรอ"

ซินดี้เอ่ยถามอย่างสงสัย หวังว่าคงไม่ใช่ห้องน้ำที่เดียวกันกับเธอหรอกนะ ไม่อย่างนั้นคงจะเห็นว่าเธอคุยกับเสี่ยนนท์อยู่แน่นอน หญิงสาวหันไปมองหล่อนอย่างใสซื่อก่อนจะยิ้มออกมา

"ค่ะ ห้องน้ำใกล้ๆมันเต็มค่ะ ผิงเลยไปไกลหน่อย"

"งั้นเหรอ..."

ซินดี้ลอบถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินไปหยิบนั่นนี่มาดู ขนมผิงกอดแขนพ่อเลี้ยงไว้แน่นก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงหวาน

"พ่อเลี้ยงจะกลับหรือยังคะ"

"อืม ฉันจะพาผิงไปพักผ่อนแล้ว เราหน้าซีดไปนะกลับกันดีกว่าส่วนที่นี่เดี๋ยวดินจัดการต่อเอง"

"ผิงมาเป็นภาระพ่อเลี้ยงแท้ๆเลย"

หญิงสาวเอ่ยอย่างรู้สึกผิด ถ้าเธอไม่มาพ่อเลี้ยงก็คงได้ทำงานเต็มที่ไม่ต้องมากังวลเกี่ยวกับเธอมากขนาดนี้

"ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ฉันเต็มใจ ซินดี้คุณจะกลับหรือยัง"

"กลับก่อนเลยค่ะ ซินดี้เจอเพื่อนนะว่าจะไปต่อกันซะหน่อย"