ตอนที่ 169
เขาจะรอดูว่า หลังจากที่ปาณีแต่งงานกับธามนิธิแล้ว อีกครึ่งชีวิตที่เหลือเธอจะใช่ชีวิตยังไง
อยู่กับธามนิธิ ไม่ช้าก็เร็วที่เธอต้องร้องไห้แน่ๆ
ตอนที่เวทัสกับชยรพลงไปถึงข้างล่างนั้น คนในห้องอาหารก็มากันครบแล้ว พ่อแม่ของธามนิธิ ยังมีจันวิภาอีก รวมทั้งปาณีและธามนิธิด้วย
ปาณีนั่งอยู่บนเก้าอี้ กำลังแนะนำเมนูให้กับธามนิธิ“คุณอา ดูนี่สิคะ......”
ธามนิธิมองไป อาหารที่อยู่บนจานตรงหน้าเขานั้น มีรูปเด็กผู้หญิงละเด็กผู้ชายที่แกะสลักจากหัวใชเท้า แกะสลัก ได้เหมือนจริงมาก เด็กผู้ชายหันหน้าไปอีกฝั่งอย่างเย็นชา เด็กผู้หญิงก็กำลังง้อเขาอยู่......
แม้ว่าใบหน้าจะแกะสลักออกมาได้ไม่ค่อยสวยอย่างพิถีพิถัน แต่ก็จับใจความสำคัญได้อย่างชัดเจน สมจริง ทำให้ คนดูปุ๊บแล้วรู้เลยว่าสิ่งที่เธอแกะสลักคือปาณีกับธามนิธิ
ปาณีชี้เด็กผู้หญิงแล้วพูดว่า“นี่ให้คุณค่ะ และนี่ก็เป็นของหนู!”
เธอคีบ‘ธามนิธิ’ด้วยคสามโกรธวางในจานของตัวเอง
เธอมองไปยังธามนิธิ พูดว่า“คุณดูสิ หนูอุตส่าห์มอบตัวเองให้กับคุณแล้วนะคะ คุณอา คุณดีกับหนูที่สุดเลย ยัง โกรธหนูได้ลงอีกหรอคะ?”
จันวิภาที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้ยินสิ่งที่ทั้งสองคนสนทนาอย่างชัดเจน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ“ปาณี เธอทำแบบนี้เป็น ด้วยหรอเนี่ย เก่งจังเลย”
สามารถแกะสลักหัวไชเท้าให้เป็นแบบนี้ได้ จันวิภาไม่รู้เลยว่าควรชมปาณีว่าแกะสลักดี หรือชมว่าเธอเป็นคนมี ศิลปะอยู่ในตัวดี
ปาณียิ้ม“แค่ทำเล่นๆค่ะ”
ตอนเด็กๆที่บ้านไม่มีของเล่น แม่ของเธอก็ปลูกหัวไชเท้าไว้หลายแปลง ปาณีจึงถือการทำลายหัวไชเท้าเป็นของ เล่นบ่อยๆ ฝีมือการแกะสลักก็ดีมาก......
เพียงแต่ว่า นี่ไม่ได้มีความหมายใด เพราะถึงยังไงเธอก็ไม่ได้ตัดสินใจที่จะเป็นแม่ครัวอยู่ดี
แต่สายตาของคนในบ้านวิสิทธิ์เวชนั้น นี่ถือว่าเก่งมากๆแล้ว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...