ตอนที่221
วันที่สอง ร้านกาแฟงานเยอะมากทำให้ปาณีเกือบจะลางานไม่ได้ สุดท้ายก็ให้นภันต์มาทำแทนเธอครึ่งวัน เจ้าของร้านจึงยอมให้ปาณีลางานได้
ประมาณหกโมงเย็นถึงออกมาจากร้านกาแฟ ปาณีไปร้านอาหารตามที่ไวยาตย์ส่งมาให้แต่พอไปถึงในแผนที่แสดงว่าที่นี่คือร้านอาหารแต่เธอกลับไม่เจอวี่แววร้านอาหารเลยแม้แต่น้อย
เธอเลยโทรหาไวยาตย์ “คุณไวยาตย์คะ พวกคุณอยู่ไหนกันคะ? ที่นี่คุณบอกฉันหาไม่เจอ”
“……” ไวยาตย์ดูแผ่นที่ที่มีสัญลักษณ์ซ้อนกัน “อยู่ที่นี่แหละครับ มีตัวหนังสือใหญ่ๆช่างเถอะเดียวผมออกไปรับเองก็ได้ครับ”
พอไวยาตย์ออกมาข้างนอกก็ไม่เจอปาณี
สุดท้านปาณีเลยต้องไปถามร้านข้างๆ “ป้าคะ ร้านนี้อยู่ที่ไหนหรอคะ?”
“อยู่ชั้นบน! เธอต้องนั่งลิฟต์ขึ้นไปถึงชั้นสิบเอ็ดก็ถึงแล้ว”
“ขอบคุณค่ะ” ปาณีก็นั่งลิฟต์จนถึงชั้นสิบเอ็ด ออกมาจากลิฟต์ก็เห็นถนนใหญ่ข้างนอกรถไปๆมาๆ
แล้วร้านที่ไวยาตย์บอกก็อยู่ข้างๆนี่เอง ตัวหนังสือใหญ่ๆดูเด่นมาก
ไวยาตย์เห็นเธอมาถึงก็รีบเดินไปหา “กว่าเธอจะมาสักที!”
“เมื่อกี้ฉันเดินไปถึงที่ชั้นล่าง” ปาณีรู้สึกหมดคำพูด
เธอจะกล้าคิดหรอว่านั่งลิฟต์มาถึงชั้นสิบเอ็ดแล้วข้างนอกยังเป็นถนนใหญ่อีก?
เธอเกือบจะคิดว่าไวยาตย์ล้อเธอเล่นหรือเปล่า!
ปาณีเดินตามไวยาตย์เข้าไปในร้าน
ธามนิธินั่งอยู่ในนั้น ใส่เสื้อสูทสีดำ คิ้วเข้มนัยน์ตาดำใบหน้าคมราวกับดวงดาวในค่ำคืนฤดูร้อน สง่าจนทำให้คนไม่มองไม่ได้
เขากำลังดูเมนูอาหารอยู่ ปาณีเดินเข้าไป “คุณอาคะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: My Girl ภรรยาตัวน้อยของผม
ก็บอกไปสิว่าพ่อแม่นางนลินมาขอคืนของหมั้น แค่นี้ก็ตบหน้าได้แล้วว่านลินโกหก มันไม่ใช่ว่าสามีไม่รอ แต่มันทิ้งเอง...
ฮื่อออออัพต่อได้ไหมคะพลีสสมสส...